တရားမင္းသခင္ - ၅၄။ မာန္ဆိုးရန္ၿငိဳး

(. . . . . မွ အဆက္)

ဘုရားရွင္သည္ ၿမိဳ႕ေတာ္သာ၀တၳိ၌ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ သီတင္းသံုးေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ေကာသလတိုင္း၏ မင္းေနျပည္ေတာ္ကို ျဖတ္၍ ဇာတိၿမိဳ႕ျဖစ္သည့္ ကပိလ၀တ္သို႔ ႂကြေတာ္မူျပန္သည္။ ကပိလ၀တ္၌ တစ္၀ါဆိုေတာ္မူ၏။ ထိုမွတစ္ဖန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ပါဋလိပုတ္၊ ဗာရာသီၿမိဳ႕ႏွင့္ အာဠ၀ကၿမိဳ႕မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ေကာသမၺီသို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူ၏။

ထိုအခ်ိန္၌ မိန္းမေခ်ာ မာဂ႑ီသည္ ေကာသမၺီဘုရင္ ဥေဒန မင္းႀကီး၏ မိဖုရားေခါင္ ရာထူးကို ရထားၿပီး ျဖစ္ေန၏။ ဘုရားရွင္ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔၌ မာဂ႑ီမိဖုရားသည္ ေမာင္းမမိႆံမ်ား ျခံရံလ်က္ မင္းဥယ်ာဥ္သို႔ သြား၏။ ထိုေန႔က ပံုမွန္သြားေနက် လမ္းအတိုင္း မသြားဘဲ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္ေရွ႕က လမ္းအတိုင္း သြား၏။ တစ္ခ်ိန္က ဘုရားရွင္၏ ျငင္းပယ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာ္လည္း ယခုအခါ ေကာသမၺီဘုရင္ ဥေဒနမင္းႀကီး၏ မိဖုရားေခါင္းႀကီး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ အျခံအရံမ်ားႏွင့္ ခမ္းခမ္းနားနား ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေနေၾကာင္း ဘုရားရွင္ကို သိေစလိုေသာေၾကာင့္ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္ေရွ႕မွ ျဖတ္သြားျခင္း ျဖစ္၏။ မာဂ႑ီမိဖုရားသည္ နန္း၀တ္တန္ဆာ ၀တ္ေကာင္းစားလွမ်ား ၀တ္ဆင္ထား၏။ ရတနာမ်ိဳးစံုလည္း ဆင္ယင္ထား၏။ အတန္းလိုက္ ေမာင္းႏွင္ေနသည့္ ျမင္းဆြဲယာဥ္မ်ားအနက္ ေရွ႕ဆံုးမွ ယာဥ္သည္ မိဖုရား လိုက္ပါလာေသာယာဥ္ ျဖစ္၏။ မိဖုရားသည္ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္ေရွ႕ ေရာက္ေသာအခါ ယာဥ္ကို အရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ျမႇဴဆြယ္ျဖားေယာင္းရိပ္မ်ား ျပည့္လွ်မ္းေနသည့္ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ယာဥ္ထဲမွ ေခါင္းျပဴ၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ ေက်ာင္း၀င္းတစ္ခုလံုး ႏွံ႔ေအာင္ ေ၀့၀ဲ၍ ၾကည့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးတစ္ေလကိုမွ မေတြ႔မျမင္ရေပ။ ေက်ာင္း၀င္းထဲ၌ ေနလွန္းထားသည့္ သကၤန္း တစ္ခ်ိဳ႕ကိုသာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ မိဖုရားသည္ ယာဥ္ေပၚမွ ဆင္း၍ သူ၏ ခမ္းနားထည္၀ါသည့္ အလွက်က္သေရကို လူလံုးျပရန္ စိတ္ကူးမိ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာ သူ႔ရာထူးႏွင့္ မသင့္ေတာ္ဟု စဥ္းစားမိျပန္သျဖင့္ ယာဥ္ေပၚမွ မဆင္းေတာ့ဘဲ ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္၍ ဘုရားရွင္ကို သူ႔ဆီ ေခၚခဲ့ရမည္ဟု ရထားထိန္း အဘိုးအိုကို အမိန္႔ေပးလိုက္၏။

ရထားထိန္း ထြက္သြားၿပီး အတန္ငယ္ ၾကာေသာအခါ မိဖုရားသည္ မွန္တစ္ခ်ပ္ကို ေသတၱာငယ္မွ ထုတ္ယူ၍ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆး၏။ ဆံပင္မ်ား မသပ္မရပ္ ျဖစ္ေနသည္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ၿဖီးသင္၏။ သူ႔မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာေခ်မႈန္႔ျဖင့္ လိမ္းျခယ္ျပန္၏။ အေက်ာ့ရွင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ သူ႔ကိုယ္သူ ျပဳျပင္ၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္ ေရာက္အလာကို စိတ္ေစာစြာ ေစာင့္ေနေလ၏။

ဘုရားရွင္သည္ ေမာက္မာသူ မာဂ႑ီ မိဖုရား၏ စိတ္အၾကံကို သိေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍ မိဖုရားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ ျငင္းပယ္ေတာ္မူလိုက္၏။ ရထားထိန္း အဘိုးအို တစ္ေယာက္တည္း ျပန္လာသည္ကို ျမင္လိုက္ရေသာ မာဂ႑ီ မိဖုရားသည္ အလြန္အမင္း ေဒါသထြက္သြား၏။

“ဘာေျပာတယ္။ သူက မလာဘူးတဲ့လား။”

“မွန္လွပါ သခင္မ ဘုရား . . .။ သခင္မဆီ သူ မလာႏိုင္ပါဘူးတဲ့ ဘုရား။ သူ႔ကို ေတြ႔ခ်င္ရင္ သခင္မပဲ သူ႔ဆီ လာခဲ့ပါတဲ့ ဘုရား . . .။”

“ငါဟာ ဥေဒန မင္းႀကီးရဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူ႔ကို ေျပာမျပလုိက္ဘူးလား။”

“ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ သခင္မဘုရား . . .။ သခင္မဟာ မာဂ႑ီ မိဖုရားႀကီး ျဖစ္ေတာ္မူတယ္လို႔ပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္ ဘုရား။ ဥေဒန မင္းႀကီးရဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ မေျပာမိခဲ့ပါ ဘုရား။”

“သူ႔ဆီ တစ္ေခါက္ျပန္သြား။ သူ႔ကို ငါ့ဆီ ေခၚလာခဲ့။ ငါဟာ ဥေဒန မင္းႀကီးရဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပလိုက္။ ရံေရြေတာ္ ငါးရာနဲ႔ ခမ္းနားတဲ့ မာဂ႑ီ၊ ဇမၺဴဒိပ္မွာ အလွဆံုး မာဂ႑ီ၊ မဟာဆီ မဟာေသြး မိဖုရားႀကီး မာဂ႑ီ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူသိေအာင္ ေျပာျပလိုက္။ သူ ငါ့ဆီကို လာကို လာရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္။ ဒါဟာ မာဂ႑ီ မိဖုရားရဲ့ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ပဲ။”

ရထားထိန္း အဘုိးအိုသည္ ဘုရားရွင္ထံသို႔ တစ္ေခါက္ျပန္သြား၏။ ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ ေရာက္ေသာအခါ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းကို အခ်င္းခ်င္း ထိုးသြင္းခ်ိတ္ယွက္၍ လက္ဆုပ္ျပဳကာ လက္ဆုပ္ကို ရင္မွာကပ္လ်က္ ကိုယ္ကို ညြတ္ေကြး၍ ဘုရားရွင္ကို ဦးညြတ္ ရွိခိုးရင္း ေလွ်ာက္ထား၏။

“အရွင္ဘုရား . . . ဥေဒန မင္းႀကီးရဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး မာဂ႑ီက အမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္ ဘုရား။ အရွင္ဘုရား . . . သူ႔ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ အေရာက္လာရပါမယ္တဲ့ ဘုရား။ သူဟာ ဥေဒန မင္းႀကီးရဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရံေရြေတာ္ ငါးရာနဲ႔ ခမ္းနားတဲ့ မာဂ႑ီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဇမၺဴဒိပ္မွာ အလွဆံုး မာဂ႑ီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မဟာဆီ မဟာေသြး မိဖုရားႀကီး မာဂ႑ီ ျဖစ္ေၾကာင္း အရွင္ဘုရားကို အသိေပးလိုက္ဖို႔လည္း အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္ ဘုရား . . .။”

“ဒကာေတာ္ . . . သူ႔ရဲ့ အလွ၊ သူ႔ရဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ အလကားပဲ။ တစ္ခါ ထပ္ေျပာမယ္။ မာဂ႑ီ ငါ့ကို ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္”ဟု ဘုရားရွင္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

“သူ႔ဆီကို အရွင္ဘုရား လာရမယ္လို႔ အမိန္ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္လိုက္တာပါ ဘုရား . . .။”

“ဒကာေတာ္ . . . သူ႔ဆီကို ငါ မသြားႏိုင္ဘူး။”

“အရွင္ဘုရား . . . မိဖုရားေခါင္ႀကီးရဲ့ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ဟာ ၾသဇာအာဏာ ႀကီးမားလွပါတယ္ ဘုရား။ သူ႔အမိန္႔ဟာ မင္းမိန္႔ပါပဲ ဘုရား။”

“ဒကာေတာ္ . . . မိဖုရားႀကီးဆီသာ ျပန္ေပေတာ့။ သူ႔ဆီကို ငါ မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါ”ဟု၍သာ ဘုရားရွင္က ျငင္းပယ္ေတာ္မူျပန္၏။

ရထားထိန္း အဖိုးအိုသည္ မာဂ႑ီ မိဖုရားထံသို႔ ျပန္သြားၿပီး မိဖုရား၏ ေရွ႕၌ ကိုယ္ကို ညြတ္ကိုင္း၍ သံုးႀကိမ္ အ႐ိုအေသ ျပဳလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ မာဂ႑ီ မိဖုရား၏ မ်က္ႏွာ၌ အလွတရားတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ေဒါသေရာင္လႊမ္းသြား၏။ မာဂ႑ီသည္ သြားက်ိတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ဦးေခါင္း၌ ပန္ဆင္ထားသည့္ ျပာလဲ့လဲ့ ၾကာပန္းပြင့္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ျမင္းေခ်းခံ ခြက္ထဲသို႔ ေဒါႏွင့္မာန္ႏွင့္ ပစ္ထည့္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ယာဥ္ကို နန္းေတာ္သို႔ ျပန္လွည့္ရန္ ရထားထိန္းကို အမိန္႔ေပး၏။

“ေတာ္ၿပီ။ နန္းေတာ္ ျပန္မယ္။”

* * * * * * * * * *

ထူးထူးျခားျခား တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းခဲ့ေသာ ညတစ္ည ကုန္လြန္ခဲ့ေလၿပီ။ ေနမင္း ထြက္ေပၚလာေနၿပီ ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္သည္ ရွင္အာနႏၵာႏွင့္အတူ ေက်ာင္းေတာ္မွ ထြက္ေတာ္မူ၍ ၿမိဳ႕၀င္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ဆြမ္းခံႂကြေတာ္မူေန၏။ စူးစူး၀ါး၀ါး ဟစ္ေအာ္သံမ်ား၊ သံေသးသံေၾကာင္ ညာသံမ်ား၊ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ ႀကိမ္းေမာင္းသံမ်ား အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွ ထြက္ေပၚလာေနသည္။ ဘုရားရွင္ကို ရည္ရြယ္၍ ဟစ္ေအာ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ဟစ္ေအာ္ေလွာင္ေျပာင္သူမ်ားသည္ သစ္ပင္မ်ားေပၚတက္၍ သစ္ကိုင္းမ်ားၾကား၌ ခို၀င္ပုန္းေအာင္းရင္း ျမည္တြန္ေတာက္တီး ေနၾကသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားကို အေလးမထားဘဲ တည္ၾကည္စြာ ႂကြလွမ္းေတာ္မူေန၏။ ဘုရားရွင္ ေျခလွမ္း လွမ္းေတာ္မူလိုက္တိုင္း ဟစ္သံညာသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေန၏။ သို႔ေသာ္ ဘုရားရွင္သည္ တစ္ခ်က္ကေလးမွ ေျခလွမ္းပ်က္ေတာ္ မမူေပ။ ၎တို႔ ပုန္းေအာင္းရာ သစ္ပင္မ်ားေအာက္သို႔ ဘုရားရွင္ ခ်ဥ္းကပ္မိေသာအခါ ဟစ္ေအာ္သူမ်ား အသံတိတ္သြားၾကၿပီး ဘုရားရွင္ကို တိုက္႐ိုက္ ဆဲေရးၾကေလ၏။ ဘုရားရွင္ကို ေခြးႀကီးဟုလည္းေကာင္း၊ ျမည္းႀကီးဟုလည္းေကာင္း၊ ႏြားႀကီးဟုလည္းေကာင္း၊ ေခြးအႀကီးဟုလည္းေကာင္း၊ ေၾကာင္သူေတာ္ ေပၚေၾကာ့သမားႀကီးဟုလည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွိမ့္ခ် ေခၚေ၀ၚ၍ ဟစ္ေအာ္ဆဲဆိုၾကေလ၏။ သစ္ကိုင္းမ်ား သစ္ရြက္မ်ားေပၚ၌ တင္ေနသည့္ ႏွင္းဖတ္မ်ားကို ဘုရားရွင္ေပၚသို႔ လႈပ္ခ်ၾက၏။ ဘုရားရွင္ကို ဆဲေရးစြပ္စြဲသံမ်ား ဟစ္ေအာ္သံမ်ား နားကြဲလုမတတ္ ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္ ေနေလ၏။ ဘုရားရွင္၏ ဦးေခါင္းေတာ္ႏွင့္ သကၤန္းေတာ္တို႔မွာ ႏွင္းရည္မ်ား ရႊဲရႊဲစိုေနသည္။

“ဒုကၡပါပဲ ျမတ္စြာဘုရား . . .။ ရပ္တန္႔ေတာ္မူပါ ျမတ္စြာဘုရား”ဟု ရွင္အာနႏၵာက ေလွ်ာက္ထား၏။

“အာနႏၵာ . . . မိုးခ်ဳန္းသံ သဲ့သဲ့ေလးနဲ႔ မိုးဖြဲဖြဲေလး ရြာေနတာကို ဘာျဖစ္လို႔ ထိတ္လန္႔ေနရတာလဲ။”

“ျမတ္စြာဘုရား . . . မိုးဖြဲ မဟုတ္ပါဘုရား။ ေမာ္ၾကည္ေတာ္ မူလိုက္ပါဦး ဘုရား။ သစ္ကိုင္းေတြၾကားမွာ ပုန္းေအာင္းေနၾကတဲ့ အဆိုးအမိုက္ေတြက ႏွင္းဖတ္ေတြ လႈပ္ခ်ၿပီး အရွင္ဘုရားကို ေႏွာင့္ယွက္ ေစာ္ကားေနၾကတာပါ ဘုရား။ အရွင္ဘုရားကို ဆဲဆိုစြပ္စြဲေနၾကတာပါ ဘုရား။”

“ငါ့ကို စြပ္စြဲေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။”

“ဒါျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကို စြပ္စြဲေနၾကတာလဲ ဘုရား။”

“သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ စြပ္စြဲေနၾကတာပဲ။”

ႏွင္းခဲႏွင့္ သစ္ရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ ဘုရားရွင္၏ သပိတ္ေတာ္ထဲ ေႂကြက်လာ၏။ သို႔ေသာ္ ဘုရားရွင္ကား ေျခလွမ္းပ်က္ေတာ္မမူေပ။ ဣေျႏၵမပ်က္ ဆက္လက္ႂကြလွမ္းေတာ္ မူေန၏။

သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း က်ိဳးက်၍ သစ္ကိုင္းႏွင့္အတူ လူတစ္ေယာက္ လမ္းမေပၚသို႔ ျပဳတ္က်လာေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ႐ုပ္တရက္ ရပ္တန္႔ေတာ္မူလိုက္၏။ သစ္ပင္ေပၚမွ က်လာသူမွာ ဘုရားရွင္ကို ေခြးႀကီး၊ ျမည္းႀကီး၊ ႏြားႀကီး၊ ေခြးအႀကီး၊ ေၾကာင္သူေတာ္ ေပၚေၾကာ့သမားႀကီး စသည္ျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ဆဲဆိုေနသည့္ လူမိုက္အုပ္စု၀င္ တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္၏။ သူ တြဲခိုဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ သစ္ကိုင္းႏွင့္အတူ လမ္းမေပၚတည့္တည့္ ျပဳတ္က်လာေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ရပ္တန္႔ေတာ္မူလိုက္ရသည္။ ဟစ္ေအာ္ဆဲဆိုသံမ်ားလည္း ရပ္တန္႔သြား၏။ ထိုလူ၏ ပါးစပ္ထဲမွ ေသြးမ်ား ယိုစီးက်ေန၏။ ဘုရားရွင္သည္ ေနာက္ေတာ္မွ လိုက္ပါလာသည့္ ရွင္အာနႏၵာ့ထံသို႔ သပိတ္ေတာ္ကို ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး ဒုကၡသည္ လူငယ့္ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကာ ေမးေတာ္မူ၏။

“ေကာင္ေလး . . . ဘာသီးမွ မရွိတဲ့ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး သစ္ကိုင္းႏုႏုေလးေတြကို ဆြဲကိုင္လႈပ္ရမ္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ကို သိၿပီလား။”

လူငယ္သည္ နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာဆိုးကို ခံစားရင္း အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေန၏။ မတ္တတ္ရပ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရပ္ႏိုင္ရွာေပ။ နာက်င္လြန္းေသာေၾကာင္း တြန္႔လိမ္ မဲ့႐ႈံ႕ေနၿပီး ပင္ပန္းႀကီးစြာ အသက္႐ႉေနရ၏။ ဘုရားရွင္ကိုပင္ ေမာ္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ တအီအီ ညီးတြားရင္း ေျမျပင္ေပၚ လဲေလ်ာင္းေနေလ၏။ နံနက္ခင္းတုန္းက သူ လက္ခံရရွိခဲ့ေသာ ေရႊဒဂၤါးတစ္ျပား သူ႔ေျခရင္း၌ က်ေနသည္ကို လူငယ္ လွမ္း၍ ျမင္လိုက္၏။ ေရႊဒဂၤါးျပားကို ၾကည့္ေနရင္း ေႁမြတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ စက္ဆုပ္ရြံရွာမိ၏။ နားၾကည္းစိတ္ ျဖစ္မိ၍ ေရႊဒဂၤါးျပားကုို ေျခႏွင့္ ကန္ေၾကာက္လိုက္သည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေရႊဒဂၤါးျပားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ် မိန္႔ၾကားေတာ္ မမူေပ။ ဟစ္ေအာ္သံမ်ား ဆဲဆိုသံမ်ားအေၾကာင္းလည္း ဘာမွ မိန္႔ေတာ္မမူေပ။ လူငယ္၏ အနားသို႔ တိုးကပ္ေတာ္မူၿပီး လူငယ္ကို ခ်ိဳင္းၾကားမွ မကိုင္၍ ဆြဲထူေပးေတာ္မူ၏။ လူငယ္သည္ နာက်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္လိုက္သည္။

“ေကာင္ေလး . . . မင့္ကို ငါ ကူညီပါ့မယ္။ ဘယ္ေနရာက နာတာလဲ။”

“ျမတ္စြာဘုရား . . . ေက်ာ႐ိုး . . . ေက်ာ႐ိုးထဲက နာတာပါဘုရား။”

လူငယ္၏ ေက်ာ႐ိုး ဒဏ္ရာရသြား၏။

(ဆက္ရန္ . . . . .)

:)

ရွင္အာစာရ

-----

Ref:

Portrait of the Buddha (from a Novelist's Pen) by Jayasena Jayakody, English Translation by K. D. de Lanerolle. FOR FREE DISTRIPUTION - NOT FOR SALE.

(ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း အျပည့္အစံု မေတြ႔ရပါ။)