သိမ္ေမြ႔ေသာလမ္း (၃)

(. . . . . မွ အဆက္)

(ေယာဂီ။   ။ “ခုလို အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးေတြ ေက်ာင္းမွာ အမွတ္မေကာင္းတဲ့ အခါမွာေတာ့ စိတ္တိုပါတယ္။ ကေလးေတြကို ခ်စ္ေပမယ့္ စိတ္တိုတာပဲ။”

ဆရာႀကီး။   ။ “အခုလို လက္ေတြ႔က်တဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္ . . .။ မိဘတိုင္း ဒါမ်ိဳးနဲ႔ အသားက်ေနၿပီ ထင္ပါတယ္။) ကၽြန္ေတာ္တို႔ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလို ျဖစ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာေပါက္ သိပါတယ္။ ဟုတ္ၿပီ . . . ဒါမ်ိဳးကို ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းက ဘယ္လို ကူညီေျဖရွင္း ေပးႏိုင္သလဲ။ အခု ေလာေလာဆယ္ ေအးခ်မ္းေနတယ္လို႔ ခင္ဗ်ား ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ သတိထားသင့္တာ တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အျမဲတမ္း ေအးခ်မ္းဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ မထားသင့္ပါဘူး ဆိုတာပါပဲ။ ေေအးခ်မ္းတဲ့ စိတ္ကေန ေလ့လာသင္ယူႏိုင္ပါတယ္။ မေအးခ်မ္းတဲ့ စိတ္ကေနၿပီးေတာ့လည္း ေလ့လာသင္ယူႏိုင္တာပါပဲ။ မတည္ၿငိမ္ မေအးခ်မ္းတဲ့ အခါမွာ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ရပါတယ္။ အခု ခင္ဗ်ားၾကံဳခဲ့ရတာမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္တိုတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အႏႈတ္ကိန္း ေပါင္းထည့္လိုက္တာပါပဲ။ ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ . . . ေဒါသထြက္ၿပီဆိုရင္ ေဒါသထြက္ေနတယ္လို႔သာ သိေနလိုက္ပါ။ ဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို မနက္ျဖန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါဦးမယ္။ သိမွတ္မႈ အက်င့္၊ သတိပ႒ာန္ အက်င့္ရဲ့ အေရးပါပံုကို ေျပာမွာပါ။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အပိုင္းပါပဲ။

ေဒါသကိုပဲ သိမွတ္ေနလိုက္ဖို႔ ပထမဆံုး အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ေဒါသကို သိမွတ္ေနမယ္၊ ေဒါသနဲ႔ အတူရွိေနမယ္ ဆိုရင္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေဒါသျဖစ္ ေပါက္ကြဲမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒါသကို ဖြင့္မထုတ္လိုက္ဘဲ သိ႐ံုေလးပဲ သိမွတ္ေနျခင္းဟာ ေဒါသ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း၊ ေဒါသအေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းကို ဖြံ႔ၿဖိဳးေစပါတယ္။ ဒါ ပထဆံုး အခ်က္ပါ။

ဒုတိယ အၾကံေပးခ်င္တာက . . . ေဒါသျဖစ္တဲ့ အတိုင္းပဲ ေနလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ေဒါသကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ဆိုင္းငံ့ထားႏိုင္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ေဒါသကို ထိန္းထားလိုက္ႏိုင္တဲ့ အခါမွာ ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ငါ ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့ကေလးကို စိတ္တိုခဲ့ရတာလဲ၊ ငါ သူကို ခ်စ္တယ္ . . . အခု သူ႔ကို ေဒါသျဖစ္ေနတယ္၊ ငါ့လုပ္ရပ္က သူ႔ကို စိတ္ထိခိုက္ေစမလား ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။

ဒီလို ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး စစ္ေၾကာၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ . . . ခင္ဗ်ားရဲ့ကေလး အတန္းထဲမွာ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ႀကိဳးစားသင့္ခဲ့တယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ျပႆနာရဲ့ အရင္းအျမစ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ပါလိမ့္မယ္။ မိဘေတြ အေနနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ေမွ်ာ္လင့္တာဟာ သဘာ၀ေတာ့ က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျဖရွာသင့္တဲ့ ေနာက္တစ္ခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ဘယ္ေလာက္ သဘာ၀က်သလဲ။ ကိုယ့္ကေလးက ကိုယ့္ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မလဲ။ ကိုယ့္ကေလး အတန္းထဲမွာ ဘာျဖစ္လို႔ ညံ့ရသလဲ သိရေအာင္ ကေလးဆီကေန အေျဖမရွာသင့္ဘူးလား။ ဒါဟာ တကယ့္ကို အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တရားအားထုတ္ရင္း အားထုတ္ရင္းနဲ႔ သူတစ္ပါးရဲ့ အျပဳအမူကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရတာမို႔ပါ။ သူတစ္ပါး အေပၚမွာ ကိုယ္က တစ္ဘက္သတ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အရာရာကို သူတစ္ပါး ေနရာကေန ျမင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရပါတယ္။

သားျဖစ္သူကို နားလည္းမႈ အျပည့္နဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ စကား ေျပာႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေျပာၾကည့္ပါ။ သားရယ္ . . . မင့္အတန္းထဲမွာ ဘာအခက္အခဲေတြ ရွိေနလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္ အေလးထားေတာ္မူတဲ့ အလြန္ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္စပ္ပတ္သက္ရသူ အားလံုးနဲ႔ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးရွိရွိ ေပါင္းသင္းႏိုင္တဲ့ ကလ်ာဏမိတၱ ျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး သားသမီးေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံဖို႔ ဆိုတာဟာ မိဘေတြအတြက္ တကယ့္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါမွပဲ အခက္ၾကံဳေနရတဲ့ ကေလးေတြက သူတို႔ ၾကံဳေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြကို မိဘေတြဆီမွာ ႐ုိး႐ိုးသားသား ရင္းရင္းႏွီးႏွီးနဲ႔ ေျပာျပႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို အေရးႀကီးတယ္လို ထင္မိပါတယ္။ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံမွာ ကေလးေတြဟာ တကယ့္ကို အထီးက်န္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔မွာ သူတို႔ရဲ့ အခက္အခဲေတြကို ေျပာျပစရာလူ မရွိပါဘူး။ မိဘေတြကို ႐ိုး႐ိုးသား ေျပာျပရမွာ ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္။ ျပႆနာေတြကို ဆရာသမားေတြဆီမွာ ေျပာျပဖို႔လည္း အခက္ေတြ႔ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ခမ်ာ လမ္းေပ်ာက္ေနၾကပါတယ္။

အခက္ေတြ႔ေနတဲ့ ကေလးေတြ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္မဖြင့္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနဟာ တကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကေလးေတြနဲ႔ အဆက္အဆံလုပ္ဖို႔ အလြန္လိုအပ္ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကေလးေတြ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ ေနရတဲ့ ျပႆနာကို သိေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ ဒါဆိုရင္ ကေလးေတြကို ကူညီရာေရာက္ပါတယ္။ အဓိပၸာယ္လည္း ျပည့္၀ပါတယ္။ စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္လိုက္တာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းတစ္ေလာက္ ေမးဖို႔ အခ်ိန္ ရွိေသးတယ္ ထင္ပါတယ္။”

ေယာဂီ။   ။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အေတြးေတြ ရွိပါတယ္။ လိုအင္ဆႏၵေတြ ရွိပါတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းနည္းနဲ႔ အေတြးေတြ၊ လိုအင္ဆႏၵေတြ၊ ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို အဆံုးသတ္ပစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလား။”

ဆရာႀကီး။   ။ “လြယ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ အေတြးေတြလို႔ ခင္ဗ်ား ေျပာလိုက္တာကို စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။ အေတြးဆိုတာ လူ႔စိတ္ထဲက အေရးအႀကီးဆံုး အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္ယာက ႏိုးတဲ့အခ်ိန္က စၿပီး ျပန္အိပ္တဲ့ အခ်ိန္အထိ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲမွာ အေတြးေတြပဲ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ ဒီလူေတြအားလံုး ဒါကို သေဘာေပါက္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာေနတုန္းမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္ထဲမွာ အေတြးေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးေနက် ေမးခြန္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။ မနက္ခင္းကေန ညအထိ ဘာေတြ ေတြးေနသလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေျဖႏိုင္မလား။ မနက္ခင္းကေန ညအထိေအာင္ မရပ္မနား ေတြးေနၾကေတြက ဘာေတြလဲ။ လြယ္ကူတဲ့ ေမးခြန္းေတြရဲ့ အေရးပါမႈကို ခင္ဗ်ားတို႔ သိပါတယ္။ ဘာေတြ ေတြးေနၾကသလဲ။”

ေယာဂီ။   ။ အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ေတြးေနတာပဲ။ ငါ ငါ့ဥစၥာအေၾကာင္း တစ္ခ်ိန္လံုး ေတြးေနပါတယ္။

ဆရာႀကီး။   ။ “သိပ္ မွန္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတစ္ပါးအေၾကာင္း စဥ္းစားေနတုန္းမွာေတာင္မွ အေတြးက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ျပန္ၿပီး ဆက္စပ္ေနေသးတာပဲ။ ေနာက္ေမးခြန္း တစ္ခုက သူတစ္ပါးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဆက္ဆံေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေတြးေတြနဲ႔ ဘာလုပ္ၾကသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ၾကပါတယ္။ အေပါင္းလကၡဏာေတြ၊ အႏႈတ္လကၡဏာေတြ ေပးေနတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ႐ိုးရွင္းေအာင္ ေျပာပါတယ္။ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ေကာင္းတာ တစ္ခုခုကို သတိရတဲ့ အခါမွာ ေပ်ာ္ရႊင္။ အေပါင္းလကၡဏာႀကီးေပါ့။ အမွားလုပ္ထားတာ၊ အလြဲလုပ္ထားတာ၊ မေကာင္းမႈ လုပ္ထားတာေတြကို သတိရတဲ့ အခါက်ေတာ့ . . . အႏႈတ္လကၡဏာႀကီးေပါ့။ သူတစ္ပါးနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ ေနရာမွာလည္း အတူတူပါပဲ။ သူတစ္ပါး ျပဳလုပ္တဲ့ အမွားေတြ၊ မေကာင္းမႈေတြကို အႏႈတ္လကၡဏာ ေပးတယ္။ ေကာင္းတာေတြကိုေတာ့ အေပါင္းလကၡဏာ ေပးတယ္။

စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မနက္မိုးလင္းကေန ညေရာက္တဲ့အထိ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အေပါင္းေတြ အႏႈတ္ေတြ ေပးေနတဲ့ ဆရာႀကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကတာပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူတို႔ဟာသူတို႔ ဖန္တီးထားတဲ့ ငရဲျပည္မွာ ေနေနၾကပါတယ္။ အဲဒီ ငရဲမွာ အႏႈတ္လကၡဏာေတြခ်ည္းပဲ ရွိပါတယ္။ သူတို႔က သူတို႔ရဲ့ အမွားေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကိုပဲ စဥ္းစားေနၾကပါတယ္။ သူတစ္ပါးနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာလည္း အလားတူ စဥ္းစားၾကတာပါပဲ။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ငရဲဘံုကို ဖန္တီးၾကပါတယ္။ တကယ့္ကို ၀မ္းနည္းၾကရပါတယ္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေနထိုင္ရွင္သန္ၾကရပါတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ေတြးရင္းေတာရင္း ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို ဖန္တီးၾကပါတယ္။

အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္ခံစားမႈေတြ ဆက္စပ္မႈ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာေပါက္ လာၾကမွာပါ။ အေတြးက အရင္လား၊ စိတ္ခံစားမႈက အရင္လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အေျဖရွာဖို႔ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ အေျဖကို သိၾကပါသလား။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းရဲ့ အေရးပါမႈကို သေဘာေပါက္ၾကၿပီလား။ ထားပါေတာ့။ ဒါေတြကို ေနာက္က်ေတာ့ ေဆြးေႏြးပါဦးမယ္။

ေမးခြန္းကို ျပန္သြားရရင္ . . .။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို မနက္ျဖန္က်ေတာ့ ေျပာပါမယ္။ သတိရဲ့ အေရးႀကီးပံုေပါ့။

စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေတြးေတြကို သတိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေန႐ံုပါပဲ။ ေတြးေတာၾကံစည္ရာက ေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ သူတစ္ပါး ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ပ်က္ပ်က္စီးစီး လုပ္ေနၾကပံုေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္္ဖို႔ ပါပဲ။ အေတြးေတြကို ပညာသားပါပါလည္း အသံုးခ်ႏိုင္တယ္။ ဒီအေၾကာင္း ေနာက္မွ ေျပာပါမယ္။ လိုအင္ဆႏၵေတြအေၾကာင္း ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ . . . အေတြးေတြနဲ႔ လိုအင္ဆႏၵေတြရဲ့ ၾကားက ဆက္စပ္မႈကိုလည္း ရွာၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ ဒါဟာ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းရဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က စိတ္ရဲ့ အလုပ္လုပ္ပံုအေၾကာင္း အေရးႀကီးတဲ့၊ နက္လည္းနက္နဲတဲ့ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။ စိတ္ရဲ့ အလုပ္လုပ္ပံုကို သတိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး နားလည္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဒုကၡေတြ၊ ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို ဘယ္လို ဖန္တီးေနတယ္ ဆိုတာကို သိပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို သိျမင္နားလည္ျခင္းအားျဖင့္ ဒုကၡနဲ႔ ျပႆနာေတြကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကိုယ္ဟာကိုယ္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းပါပဲ။ ဒီလို အေရးႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို သိပ္မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ေဆြးေႏြးပါမယ္။

ဟုတ္ပါၿပီ . . . ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးၾကတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္မိပါတယ္။ အခု ခဏ နားၾကပါ။ အျပင္ ထြက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေခါင္းေလာင္းတီးရင္ ျပန္လာခဲ့ၾကပါ။ တရားအားထုတ္ၾကပါမယ္။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ သတိျမဲေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိႏိုင္ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းသက္သာ ေလွ်ာက္ၾကပါ။ ႏိုးၾကားေနပါေစ။ သတိရွိေနပါေစ။ လာမယ့္ ငါးမိနစ္ အတြင္းမွာ ေစာင့္ၾကည့္႐ံုေလး ၾကည့္ေနတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ အခိုက္အတန္႔ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ကိုယ့္စိတ္ထဲ၊ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားတဲ့အခါမွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျပန္လာခဲ့ၾကပါ။ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

[ခဏနား] - [တရားျပ] - [ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္]

သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဘုရားရွိခိုးပဲ . . .။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဟုတ္ၿပီ . . .။ မနက္ျဖန္မွာ ေဟာေျပာမွာက သတိပ႒ာန္အက်င့္။ ေဟာေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ သတိပ႒ာန္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေ၀ပါ့မယ္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ . . . အခိုက္အတန္႔ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ကိုယ့္စိတ္ထဲ၊ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ က်ိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အစြမ္းကုန္ က်ိဳးစားၾကပါ။ ကိုယ့္အေတြးထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေရာ သူတစ္ပါးကိုပါ အေပါင္းလကၡဏာေတြ အႏႈတ္လကၡဏာေတြ ဘယ္လို ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာ သိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္ခံစားမႈေတြ ဘယ္လို ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတာ သိေအာင္လည္း ႀကိဳးစားၾကပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ . . . ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ေရာ ကိုယ့္ကိုယ္နဲ႔ပါ တရင္းတႏွီး ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ ခုေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ႏိုင္ၾကရင္ မနက္ျဖန္ ကၽြန္ေတာ္ေဟာေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာကို ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ယွဥ္ၿပီး နားလည္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

ေမးခြန္းေတြ ေမးၾကတဲ့အတြက္၊ ကၽြန္ေတာ္ အၾကံေပးတာေတြကို တံု႔ျပန္ၾကတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိတဲ့အေၾကာင္း တစ္ခါထပ္ၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ ျပန္ေတြ႔က်ဖို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။

အားလံုးပဲ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။ ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းၾကပါေစ။ အိပ္တဲ့အခါမွာလည္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ႏိုးတဲ့အခါမွာလည္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပဲ ႏိုးထႏိုင္ၾကပါေစ။

(ဆက္ရန္ . . . . .)

:)

ရွင္အာစာရ

-----

Godwin Samararatne ရဲ့ "The GENTLE WAY of Buddhist Meditation"ကို

နားလည္သလို ဘာသာျပန္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref:

"The GENTLE WAY of Buddhist Meditation", Godwin Samararatne

A re-presentation of Godwin's Retrat Talks in Hong Kong, Jeanne Mynott, 1997

Revised Edition, Jeanne Mynett, 2005

Inward Path Publisher, Penang, Malaysia, 2007

for Free Distribution Only and NOT for sale