သိမ္ေမြ႔ေသာလမ္း (၂)

(. . . . . မွ အဆက္)

အေတြ႔အၾကံဳ ႏွင့္ အရသာ 

ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေရးႀကီးတဲ့ ေနာက္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာသမွ်ကို အျပည့္အ၀ ေတြ႔ၾကံဳခံစားတတ္ေအာင္ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းက ကူပံ့ေပးပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ့ ေဒသနာေတာ္ေတြကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္ၾကၿပီး ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဗဟုသုတ ႀကီးမားသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္း မစီးဖ်န္းၾကတဲ့အတြက္ ရွင္ေတာ္ဗုဒၶရဲ့ တရားေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကိုယ္ေတြ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြ မရွိၾကပါဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳး ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဟင္းမ်ိဳးစံုကိုသာ သိၿပီး ဟင္းရဲ့ အရသာကို မခံစားဖူးၾကေသးတဲ့ သူေတြနဲ႔ တူေနပါတယ္။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ဓမၼရသ ခံစားႏိုင္ေအာင္ ကူပံ့ေပးပါတယ္။ ဓမၼရသကို ခံစားရတဲ့ အခါမွာ စိတ္ရဲ့ လြတ္ေျမာက္မႈ ရသတစ္မ်ိဳးကို ရရွိပါတယ္။ ဓမၼရသကို ခံစားရတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ နားလည္ရပါတယ္။ 

မိမိသည္သာ ပဓာန 

ဒါနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ေနာက္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား အားကိုးတတ္လာေအာင္ ဘာ၀နာအလုပ္က ကူညီပံ့ပိုးေပးပါတယ္။ တရားအားထုတ္တဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတာကို ကိုယ္တာ၀န္ယူရတယ္လို႔ နားလည္လာပါတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကၽြန္ေတာ္ တရားဘာ၀နာကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ မမာမက်န္း ျဖစ္ရတာကို ကုသဖို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေဆး၀ါးရွာေဖြတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဖြင့္ပါတယ္။ မမာမက်န္းျဖစ္အာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္တာပဲ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေဆးရွာရမွာေပါ့။ ဖ်ားတဲ့အခါ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေဆးကုခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူတစ္ပါးကို ေဆးစားခိုင္းလို႔ မရပါဘူး။

ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးဖို႔၊ ကိုယ့္လံု႔လကိုယ္ အားထားဖို႔ ဘုရားရွင္က အေလးအနက္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ စိုက္ထုတ္တဲ့ လံု႔လဟာ အေကာင္းဆံုးေသာ လံု႔လျဖစ္တယ္လို႔ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္လံု႔လကို ထူေထာင္ႏိုင္တဲ့အခါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးႏိုင္တဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ေလ့လာသင္ယူရပါတယ္။ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာပါ။ ဒီလို ယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ အခါမွာ ေဆး၀ါးက တယ္ဟုတ္ပါလားလို႔ ကိုယ္တိုင္ သိရပါတယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ ေဆး၀ါးကို ပိုၿပီး ယံုၾကည္လာတာေပါ့။ သဒၶါတရားေတြလည္း တိုးပြားလာတာေပါ့။ ေဆး၀ါး တီထြင္ခဲ့သူကိုလည္း ပိုၿပီးေတာ့ ယံုၾကည္လာတာေပါ့။

ကဲ . . . အခု ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းရဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူး တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ သေဘာအဓိပၸာယ္ နည္းနည္းပါးပါး ေျပာျပလိုက္ပါၿပီ။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းရဲ့ အေရးပါပံုကိုလည္း ေျပာလိုက္ပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ တရားအားထုတ္သင့္သလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖဖို႔ ႀကိဳးစားတာပါ။ အခု ခဏ နားပါမယ္။ အခု ေျပာခဲ့တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းစရာ ရွိမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။ ေမးခြန္းေတြ ေမးၾကပါ။ ကေလးေတြကို ဘာ၀နာကမၼ႒ာန္း သင္ေပးတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အေျဖရွာတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးရသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားရသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳး ေမးရတာပါ။ အဲဒီလို ေမးခြန္းေတြထုတ္ၿပီး အေျဖရွာဖို႔အတြက္ ဘာ၀နာကမၼ႒ာန္းက စမ္းသပ္ေလ့လာ အေျဖရွာတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမးခြန္းေတြ ေမးၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျဖ ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။ 

အေမး-အေျဖ

ေယာဂီ။   ။ “ညေနပိုင္း တရားအားထုတ္ခ်ိန္ၿပီးေတာ့ အိပ္ယာ၀င္ပါတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ တုန္ခါေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေခါင္းကို တစ္ခုခုနဲ႔ လာေဆာင့္ေနသလိုပါပဲ။ အဲဒါ ဘာျဖစ္တာလဲ။ ဘာလို႔ အဲဒီလို ျဖစ္ရတာလဲ။” 

ဆရာႀကီး။   ။ “တရားအားထုတ္တဲ့ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲမွာေရာ၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာပါ ပံုမွန္မဟုတ္တာေတြ၊ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေရးႀကီးတာ၊ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းမွာ သိမွတ္ရမွာက . . . စိတ္ထဲမွာ ကိုယ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနသမွ်ကို သိမွတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚေနတာကို သိ႐ံုေလး သိေန႐ံုပါပဲ။ ျဖစ္ေပၚေနတာေတြကို အရွိအတိုင္း လက္ခံတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ယူရပါတယ္။  မတံု႔ျပန္မိဖို႔ ေလ့က်င့္သင္ယူရပါတယ္။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းမွာ ေတြ႔ၾကံဳရမယ့္ အဆင့္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတဲ့အထဲက အဆင့္တစ္ခုခုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို လိုက္ရွာဖို႔ မလိုအပ္လွပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ခဏခဏ ေျပာေနက်ပါ။ ေတြ႔ၾကံဳရတာေတြနဲ႔ အသားက် ယဥ္ပါးေအာင္ ေနလုိက္ဖို႔ပါပဲ။ ေလ့လာသိမွတ္စရာ အေတြ႔အၾကံဳလို႔ပဲ ျမင္လိုက္ပါ။ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြလို႔ မျမင္လိုက္ပါနဲ႔။

ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္ အတြင္းမွာ ဘာပဲ ျဖစ္လာျဖစ္လာေပါ့။ တခါတခါ မႏွစ္သက္စရာ အေတြ႔အၾကံဳ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနပါမယ္။ သိ႐ံုပဲ သိေနလိုက္ပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ ေ၀ဒနာပါပဲ။ ျဖစ္စမ္းပါေစ။ ေ၀ဒနာနဲ႔ အသားက် ယဥ္ပါးေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ေ၀ဒနာ ခ်ဳပ္ဆံုးသြားမွာပါ။ ဆက္လက္ အားထုတ္္ေစခ်င္ပါတယ္။ လာမယ့္ တနဂၤေႏြေန႔ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ရက္စခန္း လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ အခု ၾကံဳရတဲ့ ေခါင္းထဲက တုန္ခါမႈ ျဖစ္ေသးသလား၊ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလား ေစာင့္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။”

ေယာဂီ။   ။ “ဆရာႀကီး ကေလးေတြကို တရားအားထုတ္နည္း သင္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။ ကေလးေတြကို ဘာ၀နာကမၼ႒ာန္း သင္ေပးနည္း လိုခ်င္ပါတယ္။ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းရဲ့ သေဘာသဘာ၀ကို ကေလးေတြ ဘယ္လို လက္ခံပါသလဲ၊ သူတို႔ ဘယ္လို တရားထုတ္ၾကသလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္ပါတယ္။ ဒုတိယ ေမးခ်င္တာက ဒီလိုပါ။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းကို ေလ့က်င့္သင္ယူတဲ့ အခါမွာ ေမးခြန္းေတြထုတ္ၿပီး ေမးခြန္းေတြကို ေျဖရတယ္လို႔ ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။”

ဆရာႀကီး။   ။ “ပထမ ေမးခြန္းက ကေလးေတြကို တရားသင္ေပးတဲ့အေၾကာင္း။ အေတြ႔အၾကံဳက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကေလးေတြကို ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္း သင္ေပးရင္း ကေလးေတြဆီကေန သင္ယူခဲ့ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔စိတ္က အလြန္ ႐ိုးရွင္းၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ အ႐ႈပ္အေထြး မရွိလို႔ပဲ။ ကေလးေတြကို တရားျပရတာနဲ႔ လူႀကီးေတြကို တရားျပရတာ ႏွစ္ခုရဲ့ ထူးျခားခ်က္ကို သိလိုက္ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။  တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာဟာ “ကေလးစိတ္” ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္တာပါပဲ။ ႐ႈစရာေတြကို အခုမွ စေတြ႔လိုက္ရသလို သေဘာထားၿပီး ႐ႈတတ္ေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ စပ္စပ္စုစု စူးစမ္းတတ္ေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္လည္း တကယ့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ႐ိုး႐ိုးသားသား ရွိေနရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကေလးေတြနဲ႔ အတူေနၿပီး ကေလးေတြကို တရားျပရတာ တကယ့္ကို သေဘာက်စရာ ေကာင္းပါတယ္။

ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖရရင္ . . . ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္း အလုပ္လို႔ ကေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မေျပာပါဘူး။ အသက္႐ႉတမ္း ကစားၾကမလားလို႔ ကေလးေတြကို ေမးပါတယ္။ အားလံုး သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ။ ကေလးဆိုတာ ကစားခ်င္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က အသက္႐ႉတမ္း ကစားၾကဖို႔ ေျပာတာ။ ကစားပြဲ ေကာင္းေကာင္းတစ္ခု လုပ္ၾကည့္ၾကရေအာင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ။ ဒီ ကစားနည္းကေတာ့ . . . အခိုက္အတန္႔ တစ္ခုစီ တစ္ခုစီမွာ အသက္႐ႈတာကို သတိထားမိၾကသလားလို႔ စ ေမးလိုက္ပါတယ္။ တခါတခါ တူပုန္းတမ္း ကစားဖို႔ ေျပာပါတယ္။ လူဟာ အသက္႐ႈမႈနဲ႔အတူ ရွိတဲ့အခါ ရွိတယ္။ မရွိတဲ့အခါ မရွိဘူးေလ။ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ကစားလိုက္ၾကရေအာင္။ ဘယ္လိုေနမလဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာပဲ။ ကေလးေတြဟာ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ထိုင္ႏိုင္ၾကတယ္။ တရားထိုင္ရတာ ေပ်ာ္ၾကတယ္။ ျပံဳးလို႔ ေပ်ာ္လို႔။ မ်က္ႏွာေလးေတြကလည္း ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႔။ လူႀကီးေတြ တရားထိုင္တဲ့အခါမွာ ေတြ႔ရတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေနက် မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးနဲ႔ တစ္ျခားစီပဲ။ နားမလည္လို႔ ေမးစရာ ရွိၾကေသးလား၊ ဘာျပႆနာ ရွိလဲ၊ ဘာအခက္အခဲ ရွိလဲလို႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အံ့ၾသရပါေသးတယ္။ အမ်ားစုက နားမလည္တာ မရွိဘူး၊ ျပႆနာေတြ အခက္အခဲေတြလည္း မရွိဘူးလို႔ ေျဖၾကပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ဘယ္လို ျပဳမူလိုက္ၾကတယ္ ဆိုတာသိဖို႔ လူႀကီးေတြ စိတ္၀င္တစား စူးစမ္းသင့္ၾကပါတယ္။ ေမးခြန္းထုတ္တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေလးအနက္ထားၿပီး လုပ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနပါတယ္။

ဟုတ္ၿပီ။ ဒါက ပထမ ေမးခြန္း။ ဒုတိယ ေမးခြန္းက ဘာအေၾကာင္းလဲ။ ဘာတဲ့လဲ။”

ေယာဂီ။   ။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ၿပီး ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။”

ဆရာႀကီး။   ။ “သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းပဲ။ ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳမင္းသား ၾကံဳခဲ့တာကို ၾကည့္ပါ။ အေလာင္းေတာ္ မင္းသားရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လို ေမးခြန္းေတြ ေပၚလာခဲ့သလဲ။ ေမးခြန္းေတြက ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလးေတြပဲ။ လူေတြ ဘာလို႔ ေသၾကရသလဲ။ လူေတြ ဘာလို႔ အိုၾကရသလဲ။ လူေတြ ဘာလို႔ နာၾကရသလဲ။ လူေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ရဟန္းျပဳၾကသလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဘိကၡဳနီ လုပ္ၾကသလဲ။ သူကိုယ္တိုင္ ထုတ္ခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြရဲ့ အေျဖကို ေတြ႔သြားေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူသြားတာပဲ။

ေနာက္ထပ္ ဥပမာ တစ္ခု ထပ္ေပးမယ္ . . .။ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး ႏ်ဴတန္။ ေတာ္ေတာ့္ကို ေလးနက္သိမ္ေမြ႔တဲ့ သိပၸံသီအိုရီ တစ္ခု ေဖာ္ထုတ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔ သူ ထုတ္ခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းက ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလးပဲ။ သိလား။ ပန္းသီးေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ေၾကြက်ရသလဲ . . .တဲ့။ ေမးခြန္းက ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ။ ဒီေမးခြန္းကေန ေလးနက္တဲ့ သိပၸံသီအိုရီ ထြက္လာတာပဲ။ တကယ့္ကို အေရးႀကီးတဲ့ သိပၸံသီအိုရီပဲ။ ပါရမီရွင္ဆိုတာ ကေလးလို စူးစမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ မကုန္ေသးတဲ့လူပဲ ဆိုတဲ့ စကား ရွိပါတယ္။ ဒီလို လွပတဲ့ အရည္အခ်င္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ကေလးတုန္းကေတာ့ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ လူႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ သဘာ၀ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုပါစို႔ . . . ငါ ဘာျဖစ္လို႔ ေဒါသထြက္ရသလဲ။ ဒီလို ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး အေျဖရွာတဲ့အခါ ဘယ္လို အေျဖရသလဲ။ ကဲ . . . လုပ္ပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ အေျဖကို ၾကားခ်င္ပါတယ္။”

ေယာဂီ။   ။ “သူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ရတာပါ။”

ဆရာႀကီး။   ။ “အျမဲတမ္း သူ႔မ်ားေၾကာင့္ ခ်ည္းပဲ . . .။ ဟုတ္ၿပီ . . . အဓိက အခ်က္က သူငယ္ခ်င္းက ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း လိုက္ျဖစ္မေပးလို႔ပါ။ ဒီေတာ့ ႐ိုးရွင္းတဲ့ ဒီ ေမးခြန္းကေန အေျဖရလိုက္တယ္။ ျပႆနာက သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း  ဘယ္လို ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ျပႆနာကို ဖန္တီးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းအေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႔ ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ေဒါသ ကိုယ္ တာ၀န္ယူတတ္ေအာင္ သင္ယူေလ့က်င့္ရပါမယ္။ သူတစ္ပါးကို အျပစ္တင္တာေတြ ရပ္တန္႔ၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တာ၀န္ယူတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရပါမယ္။ ”

ေယာဂီ။   ။ “ခုလို အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးေတြ ေက်ာင္းမွာ အမွတ္မေကာင္းတဲ့ အခါမွာေတာ့ စိတ္တိုပါတယ္။ ကေလးေတြကို ခ်စ္ေပမယ့္ စိတ္တိုတာပဲ။”

ဆရာႀကီး။   ။ “အခုလို လက္ေတြ႔က်တဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္ . . .။ မိဘတိုင္း ဒါမ်ိဳးနဲ႔ အသားက်ေနၿပီ ထင္ပါတယ္။

(ဆက္ရန္ . . . . .)

:)

ရွင္အာစာရ

-----

Godwin Samararatne ရဲ့ "The GENTLE WAY of Buddhist Meditation"ကို

နားလည္သလို ဘာသာျပန္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref:

"The GENTLE WAY of Buddhist Meditation", Godwin Samararatne

A re-presentation of Godwin's Retrat Talks in Hong Kong, Jeanne Mynott, 1997

Revised Edition, Jeanne Mynett, 2005

Inward Path Publisher, Penang, Malaysia, 2007

for Free Distribution Only and NOT for sale