တရားမင္းသခင္ - ၄၂။ အက္ေၾကာင္းတစ္ခု၏ နိဒါန္း

(. . . . .မွ အဆက္)

ဘုရားရွင္သည္ ေ၀သာလီၿမိဳ႕၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ေဆာင္းတြင္း၌လည္း ေ၀သာလီမွာပင္ ဆက္လက္၍ သီတင္းသံုးေတာ္မူ၏။ ေဆာင္းကုန္ခါနီးေသာ္ ေ၀သာလီမွ ထြက္ခြာ၍ ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္းရွိ မလႅတိုင္းႏွင့္ အဂၤတိုင္းမ်ားသို႔ ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူ၏။ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္၌ နာလႏၵာၿမိဳ႕၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ သံသုမာရဂိရိၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူ၏။ ထိုစဥ္က ဘုရားရွင္၏ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ေျမာက္ဘက္ေဒသ၌ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္ ကု႐ုတိုင္းအထိ လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ဘက္ေဒသ၌ ကလိဂၤတိုင္းအထိ လည္းေကာင္း၊ အေနာက္ဘက္ ေဒသ၌ ၀ိႏၵ်ေတာင္တန္း အ၀ႏၲိတိုင္းအထိလည္းေကာင္း၊ အေရွ႕ဘက္၌ ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္းေဒသ ၀ဂၤတိုင္းအထိလည္းေကာင္း ေရာက္ရွိပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ ျဖစ္၏။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ ရဟန္းမ်ားစြာတို႔ကို ဦးေဆာင္ကာ ရာဇၿဂိဳဟ္မွ ေကာသမၺီသို႔ ႂကြေလ၏။ ရွင္ေဒ၀တ္၏ တပည့္ရဟန္းတို႔သည္ အမ်ိဳးဂုဏ္  ျမင့္ျမတ္သည့္ ခတၱိယႏြယ္၀င္ႏွင့္ ျဗာဟၼဏႏြယ္၀င္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။  ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ဘုရားရွင္ သီတင္းေတာ္မူရာ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္းတိုက္၌ ညက်ိန္းစက္၏။ ဘုရားရွင္က အမ်ိဳးဇာတ္ ခြဲျခားျခင္း မရွိေသာ္လည္း ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ သုဒၵမ်ိဳး၊ ေ၀ႆမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈကို ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ မင္းမ်ိဳး၊ သူႂကြယ္မ်ိဳးတို႔ႏွင့္သာ အဆက္အဆံလုပ္၏။ ကာလ အတန္ၾကာေသာအခါ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ အစုအဖြဲ႔တစ္ခု ထူေထာင္မိ၏။ ဗိမၺိသာရ မင္းႀကီး၏ သားေတာ္ အဇာတသတ္ မင္းသားႏွင့္ ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္လာေသာအခါ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေမာက္မာမႈသည္ အျမင္ဆိုးရြားေအာင္ပင္ ျဖစ္လာ၏။

**********

ထံုးစံအားျဖင့္ ဘုရားရွင္ ရွိေတာ္မူေနလွ်င္ ရဟန္းေတာ္မ်ား က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ စကားမေျပာၾကေပ။ သို႔ေသာ္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ ေရာက္လာသည့္ နံနက္ခင္း၌ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ပြက္ေလာ႐ိုက္ေန၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ေနစရာရွာရင္း ၀ိနည္းအရာ၌ ဧတဒဂ္ ရေတာ္မူထားၿပီး အျခားေသာ ေဒသနာေတာ္မ်ားကိုလည္း ကၽြမ္းက်င္သူ ရွင္ဥပါလိ သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္သြား၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ရွင္ဥပါလိ၏ အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္၍ ရွင္ဥပါလိ၏ လည္မ်ိဳကို ကုတ္ဆြဲကာ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းေလ၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေနာက္လိုက္ျဖစ္သူ ေကာကာလိက ရဟန္းသည္ ရွင္ဥပါလိကို အခန္းတြင္းမွ ဆြဲထုတ္ခဲ့ၿပီး ရဟန္ေတာ္မ်ား စုေ၀းရာ ခန္းမေဆာင္သို႔ ဆြဲေခၚသြား၏။ ရဟန္းပရိသတ္ ေရွ႕ေမွာက္၌ ရွင္ဥပါလိကို ဟစ္ေအာ္ေငါက္ငန္းေလ၏။

“ရဟႏၲာ ျဖစ္ေပမယ့္ အက်င့္ဆိုးက မေပ်ာက္ဘူး။ အရွင္ဘုရားတို႔ . . . ဒီ ဇာတ္နိမ့္ကို ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ဘာမွကို အသံုးမက်ဘူး။ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။”

“အရွင္ဘုရားတို႔ . . . ဘယ္၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္ကို တပည့္ေတာ္ က်ဴးလြန္ခ်ိဳးေဖာက္မိလို႔ပါလဲ။ တကယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ အမွားတစ္ခုခု က်ဴးလြန္မိတယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ တပည့္ေတာ္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားစရာ မလိုပါဘူး . . .။ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘုရားရွင္ဆီ သြားၿပီး ေလွ်ာက္ထားၾကရမွာပါ။ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆံုးအျဖတ္ကို ခံယူၾကရမွာေပါ့။ အရွင္ဘုရားတို႔ အခုလို လူရမ္းကားဆန္ဆန္ လုပ္တာဟာ ဘုရားသားေတာ္ မပီသပါဘူး။ ဆိုးလြန္းလွပါတယ္ ဘုရား . . .။”

“ဒီကိုယ္ေတာ္ . . . ကုဋီခြက္ထဲ ေပ်ာ္၀င္သြားလို႔ မစင္ေတြ မရွင္းမိခဲ့တာ ျဖစ္မယ္။ စ႑ာလ အက်င့္ဆိုးကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ဘူး”ဟု ေကာကာလိက ရဟန္းက ေအာ္လိုက္၏။

“ရွင္ေဒ၀ဒတ္ ဘုရား . . . တပည့္ေတာ္ကို ဘာျဖစ္လို႔ အခုလို က်ဴးလြန္ေစာ္ကားရတယ္ဆိုတာ ရွင္းျပပါဦး . . .”ဟု ရွင္ဥပါလိက ေတာင္းပန္၏။

“ရွင္ဥပါလိ . . . နားေထာင္ပါ။ ဒီေန႔မနက္ ေရအိုးတစ္လံုးနဲ႔ ကုဋီတက္ခဲ့တာ မွတ္မိေသးရဲ့လား။ အိုးထဲမွာ သန္႔သက္ေရက်န္ ထားခဲ့ေသးတယ္ေလ”ဟု ရွင္ေဒ၀ဒတ္က ဆို၏။

“တင္ပါ့ . . . သတိရပါတယ္။ သန္႔သက္ေရ က်န္ခဲ့တာဟာ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္တယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ တကယ္ မသိတာပါ။ တပည့္ေတာ္ ဘုရားရွင္ဆီ သြားၿပီး ေလွ်ာက္ထားပါ့မယ္။ ဘုရားရွင္က အျပစ္ရွိတယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူရင္ ေနာက္ေနာင္မွာ ထပ္ၿပီး မမွားမိေအာင္ သတိထားပါ့မယ္ . . .။”

“ဒီမယ္ ရွင္ဥပါလိ . . . အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတာင္မွ ဒီလို မလုပ္ရဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ ရွင္ဥပါလိလို ရဟႏၲာႀကီးက ဒါမ်ိဳးလုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္စရာ အျပစ္ႀကီးပဲ။ အိမ္ထဲမွာ မစင္စြန္႔တဲ့ အက်င့္ ပါေနတာကို ဘာျဖစ္လို႔ ၀ိနည္းေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနရတာလဲ။ ခတၱိယမ်ိဳး ရဟန္းေတြနဲ႔ သုဒၵမ်ိဳး ရဟန္းေတြ အတူစုေပါင္း သီတင္းသံုးၾကတဲ့ ေနရာမွာ အထူး သတိထားသင့္တယ္။ ရွင္ပါလိကေတာ့ အိမ္တံစက္ၿမိတ္ မစင္ေပေအာင္ လုပ္ေနက်ဆိုေတာ့ ခုကိစၥကို ၀ိနည္းခ်ိဳးေဖာက္မႈလို႔ မျမင္ဘူးေပါ့။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္တို႔ အတြက္ကေတာ့ ဒါဟာ သည္းခံခြင့္လႊတ္လို႔ မရတဲ့ အာပတ္ႀကီးပဲ”ဟု ရွင္ေဒ၀ဒတ္က ေအာ္၏။

“ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ထားမယ္။ ဘုရားရွင္ ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူတဲ့အတိုင္း လိုက္နာမယ္”ဟု ရွင္ဥပါလိက တံု႔ျပန္၏။

“ဘုရားရွင္ ဘယ္လို အဆံုးအျဖတ္ေပးေပး ရွင္ေဒ၀ဒတ္တို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ဒီကေရွ႕မွာ ရွင္ဥပါလိနဲ႔ ရွင္ေဒ၀ဒတ္တို႔ ဘာမွ ပတ္သက္စရာ မရွိေတာ့ဘူး။ စက္ဆုပ္စရာ တစ္ခုလို သေဘာထားၿပီး ရွင္ဥပါလိကို ၀ိုင္းပယ္လိုက္မယ္”ဟု ရွင္ေဒ၀ဒတ္က ခ်က္ခ်င္း တံု႔ျပန္၏။

ဘယ္သူမွ ရွင္ဥပါလိဘက္က ၀င္မေျပာၾကေပ။ ၀ိနည္းေရာ သုတၱန္ပါ ကၽြမ္းက်င္ၿပီး ၀ိနည္းဓိုရ္ ျဖစ္ၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ အေရးအခင္းထဲ ၀င္မပါၾကေပ။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ဘက္ေတာ္သား ပုထုဇဥ္ ရဟန္းတို႔သည္ကား ရွင္ဥပါလိကို ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ၾကေလ၏။

ရွင္ဥပါလိသည္ သူ႔ကို ဆဲေရးေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္သည့္ သံေသးသံေၾကာင္ ရဟန္းတို႔ကို ေက်ာခိုင္းကာ ဘုရားရွင္ထံသို႔ သြားေရာက္ေလ၏။ ဘုရားရွင္ကို ရွိခိုးၿပီးေနာက္ ထံေတာ္ပါး၌ ရပ္ေန၏။ ဘုရားရွင္က ရွင္ဥပါလိကို ေမးေတာ္မူသည္။

“ရွင္ဥပါလိ . . . ေက်ာင္းတိုက္ထဲမွာ ဆူညံေနၾကတာ ဘယ္သူေတြလဲ။”

“ရွင္ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ ရဟန္းေတြပါ ဘုရား . . .။”

“ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ။”

“ျမတ္စြာဘုရား . . . တပည့္ေတာ္ကို ဆဲၾကတာ၊ ေလွာင္ၾကတာပါ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ့ အမႈကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရွင္ဘုရားဆီ လာခဲ့တာပါ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ အျပစ္ က်ဴးလြန္မိခဲ့သလား သိရဖို႔ လာခဲ့တာပါဘုရား။ ဒီေန႔မနက္ တပည့္ေတာ္ ကုဋီတက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကုဋီထဲက အိုးထဲမွာ သန္႔သက္ေရက်န္ ထားမိခဲ့ပါတယ္ ဘုရား။ အဲဒါကို ၀ိနည္းေဖာက္ဖ်က္မႈလို႔ ယူဆၿပီး ရွင္ေဒ၀ဒတ္ ဦးေဆာင္တဲ့ ရဟန္းေတြက တပည့္ေတာ္ကို ဆဲဆို စြပ္စြဲၾကပါတယ္ ဘုရား။”

“ရွင္ဥပါလိ . . . အျပစ္မႀကီးေပမယ့္ အျပစ္ရွိတယ္။ ေနာက္ေနာင္မွာ ဒါမ်ိဳး မက်ဴးလြန္မိေစနဲ႔။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က သင့္ကို ဘယ္လို ဆဲဆိုစြပ္စြဲတာလဲ။”

“ျမတ္စြာဘုရား . . . ရွင္ေဒ၀ဒတ္က တပည့္ေတာ္ကို လည္ပင္းကေန ဆြဲေခၚၿပီး စ႑ာလလို႔လည္း ဆိုပါတယ္ ဘုရား။ ေကာကာလိက ရဟန္းကလည္း တပည့္ေတာ္ကို စ႑ာလလို႔ ေခၚပါတယ္ ဘုရား။ သူက တပည့္ေတာ္ကို ညီမူရာ ခန္းမေဆာင္ထိ ဆြဲေခၚသြားပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကို အဲဒီမွာ ထားၿပီး ဆဲဆို စြပ္စြဲပါတယ္ ဘုရား။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အခု ျဖစ္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘုရားရွင္ ဘယ္လိုပဲ ဆံုးျဖတ္ဆံုးျဖတ္ သူတို႔က တပည့္ေတာ္ကို ဂ႐ုကအာပတ္ က်ဴးလြန္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကို ၀ိုင္းပယ္လို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္ ဘုရား။”

ေက်ာင္းေတာ္၏ အတြင္းမွာေရာ အျပင္မွာပါ ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္ ေန၏။ ရွင္အာနႏၵာသည္ အျငင္းပြားမႈကို ဘုရားရွင္ထံ ေလွ်ာက္တင္ရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေန၏။ ဘုရားရွင္သည္ ရွင္အာနႏၵာကို ေခၚေတာ္မူလိုက္ၿပီး ရွင္ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ ေကာကာလိက ရဟန္းတို႔ကို ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့ရန္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ ေကာကာလိက ရဟန္းတို႔ ဘုရားရွင္၏ ထံေတာ္ေမွာက္သို႔ ေရာက္လာၾက၏။ သူတို႔ကုိယ္ သူတို႔ အျပစ္ရွိသူဟု ခံယူမထားၾကဘဲ ေစာဒက တက္မည့္သူမ်ားအျဖစ္ ခံယူထားၾက၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ဘုရားရွင္ကို အ႐ိုအေသ ျပဳၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ရပ္ေန၏။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဘုရားရွင္ကို အ႐ိုအေသ ေပးေနက် ထံုးစံအတိုင္း ေဘးမွာကပ္၍ ရပ္သည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ျပင္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ လက္သီးဆုပ္ထား၏။  ေကာကာလိက ရဟန္းသည္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေနာက္မွာ ရပ္ကာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ပစ္ထားၿပီး ဘုရားရွင္၏ နံေဘး၌ တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္ေနသည့္ ရွင္ဥပါလိကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္၍ လွမ္းၾကည့္ေနသည္။

ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေန၏။ ဘုရားရွင္လည္း ရွင္ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ ေကာကာလိက ရဟန္းတို႔၏ အျပဳအမူမ်ားကို တိတ္စိတ္စြာ အကဲခတ္ ၾကည့္ေတာ္မူေန၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ လက္သီးဆုပ္ ေျဖလိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေအာက္သို႔ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ကာ ေခါင္းငံု႔ေနရင္း ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕တည့္တည့္ ေနရာမွ ေဘးသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေရႊ႕သြား၏။ ေကာကာလိက ရဟန္းလည္း ရွင္ေဒ၀တ္ေနာက္က လိုက္သြား၏။

ရဟန္းဆိုး ႏွစ္ပါးတို႔ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ ေနရာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္္မူလိုက္၏။

“ေဒ၀ဒတ္ . . . သင့္ဆရာက ဘယ္သူလဲ။”

“ျမတ္စြာဘုရားပါ . . .။”

“ေဒ၀ဒတ္ . . . ဒါျဖင့္ . . . သင္က ငါ့တပည့္ရဟန္းေတြကို လည္ပင္းကေန ဆြဲကိုင္ လႈပ္ရမ္းခြင့္ ရွိသလား၊ ဆဲဆိုစြပ္စြဲခြင့္ ရွိသလား၊ အျပစ္ရွိမရွိ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ရွိသလား။”

“အရွင္ဘုရား . . . ရွင္ဥပါလိ အာပတ္က်ဴးလြန္ခဲ့ပါတယ္ ဘုရား”ဟု ေခါင္းငံု႔ထားလ်က္ပင္ ရွိေနေသာ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က ဆို၏။

“ငါ သိတယ္ . . .။ ေစတနာ မပါဘဲ က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ငါ သိတယ္။ အဲဒါ အျပစ္မႀကီးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဒ၀ဒတ္ . . . သင္က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္က ပိုႀကီးတယ္။ သင္ဟာ သံဃာကို အသင္းခြဲဖို႔ လုပ္ေနတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္ပဲ။ ငါ့ တပည့္ေတြက ငါ့စကားကို နားေထာင္ၾကတယ္။ ငါ ခ်မွတ္တဲ့ ၀ိနည္း ဥပေဒကို လိုက္နာၾကတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ . . . သင့္ေနာက္လိုက္ ရဟန္းေတြရဲ့ အင္အားကို ယူၿပီး ငါ့ဆီကေန ခြဲထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ၊ သံဃာသင္းကြဲေအာင္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္လား”ဟု ဘုရားရွင္ ေမးေတာ္မူ၏။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ေအာက္သို႔ ငံု႔လ်က္သာ ၾကည့္ေန၏။ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာေတာ့ေပ။

“ေဒ၀ဒတ္ . . . သင့္ကို ေျပာရဦးမယ္။ သင့္ရဲ့ အၾကံေတြကို ငါ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သင္ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကို ငါ သိတယ္။ သင္ဟာ သင့္မာနေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနတာပဲ။ သင့္မွာ အတၱလိုအင္ေတြ ရွိေနတယ္။ သင္လိုခ်င္တာ ၀ိမုတၱိ မဟုတ္ဘူး။ သင္က ေခါင္းေဆာင္ လုပ္ခ်င္ေနတာပဲ။ သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္လာၿပီး ဘုရင္ေတြ မိဖုရားေတြ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္တယ္။ ေလာကီေအာင္ျမင္မႈ ေလာကီအာဏာ ေလာကီေက်ာ္ၾကားမႈေတြ ရခ်င္ေနတာလား။ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဘ၀နဲ႔ မရႏိုင္တာေတြကို ရဟန္း၀တ္နဲ႔ ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာလား။ ေဒ၀ဒတ္ . . . သင္က သင့္ထက္ ျမင့္ျမတ္သူ၊ ၀ိမုတၱိ ရၿပီးသူ ရွင္ဥပါလိကို လည္မ်ိဳးကေန ဆြဲကိုင္တယ္။ သူ႔ကို စြပ္စြဲတယ္။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဇာတ္နိမ့္ဘ၀မွာ ေမြးဖြားခဲ့သူမို႔ သင္ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာပဲ။ ေဒ၀ဒတ္ . . . ေမြးဖြားခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ပဋိသေႏၶေၾကာင့္ စ႑ာလ ျဖစ္ရတယ္၊ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ရတယ္ရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အက်င့္အၾကံ အျပဳအမူေၾကာင့္သာ စ႑ာလရယ္၊ ျဗာဟၼဏရယ္လို႔ ျဖစ္လာရတယ္။”

ေကာကာလိက ရဟန္းသည္ ဘုရားရွင္ သူ႔ကို မျမင္ႏိုင္ေအာင္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေနာက္၌ ပုန္းေနရင္း သူ႔ဆရာ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကို တံေတာင္ႏွင့္ တြန္းထိုး၍ အားေပး၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ ႐ႉလိုက္ၿပီး တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ဘုရားရွင္ကို ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထား၏။

“အရွင္ဘုရား . . . ရွင္ဥပါလိဟာ သစၥာသိတဲ့ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဇာတ္နိမ့္ အက်င့္ေတြ မေျပာက္ေသးပါဘူး . . .။ သူရဲ့ ဘ၀ပဋိသေႏၶကတည္းက ပါလာၿပီး အျမစ္တြယ္လာခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ့ အက်င့္ဆိုးေတြကို မပယ္ႏိုင္ေသးပါဘူး . . .။ ကုဋီထဲမွာ သူ သံုးဖို႔ ေရထည့္ေပးရတာက တပည့္ေတာ္တို႔ပါ။”

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ဤမွ်ျဖင့္ ေျပာစရာ စကား ကုန္သြား၏။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ အေျခအေနကို ရိပ္စားမိသူ ေကာကာလိက ရဟန္းက ေနာက္မွ တံေတာင္ႏွင့္ တြန္းလိုက္ျပန္၏။ ထိုအခါ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ စကား ဆက္ျပန္သည္။

“အရွင္ဘုရား . . . အရွင္ဘုရားက တပည့္ေတာ္ကို သူပုန္တစ္ေယာက္လို မိစၧာတစ္ေယာက္လို သတ္မွတ္ေပမယ့္ အရွင္ဘုရားရဲ့ တပည့္သား သံဃာေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔၊ ဘာသာျခားေတြ တားျမစ္ေႏွာင့္ယွက္တာကိုလည္း မခံရဘဲနဲ႔ မင္းေနျပည္ေတာ္ေတြ ၿမိဳ႕ရြာေဒသေတြမွာ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေနႏိုင္တာဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ့ အရွိန္အ၀ါေၾကာင့္ပါ . . .။ တပည့္ေတာ္ရဲ့ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ အင္အား ေကာင္းတယ္ဆိုတာ တပည့္ေတာ္ သိပါတယ္ . . .။ ဒါေၾကာင့္ပဲ အမ်ားက တပည့္ေတာ္ကို မနာလို ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ တပည့္ေတာ္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ လုပ္ေနတာက အရွင္ဘုရားရဲ့ တပည့္သား သံဃာေတြကို အကာအကြယ္ ေပးႏိုင္ဖို႔ လုပ္ေနတာပါ။ အရွင္ဘုရား . . . အရွင္ဘုရားနဲ႔ တပည့္ေတာ္ၾကားမွာ ၀ိနည္းဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပဲ ကြဲလြဲတာေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ျခား ကိစၥေတြမွာေတာ့ တပည့္ေတာ္ အရွင္ဘုရားနဲ႔ အျမင္တူပါတယ္ . . .။”

ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ စကားအဆံုး၌ ေကာကာလိက ရဟန္းသည္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကို တံေတာင္ႏွင့္ တြန္း၍ အားေပးလိုက္ျပန္သည္။

“ေဒ၀ဒတ္ . . . ေကာကာလိက ရဟန္းက သင့္ကို တြန္းအားေပးေနတာလား။ ေကာကာလိက ရဟန္း ႀကိမ္၀င့္တာကို ေၾကာက္လို႔ ငါ့ဆီ ေရာက္လာခဲ့တာလား။ ေဒ၀ဒတ္ . . . ေဘးပေယာဂ မပါဘဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သာ ေျပာစမ္းပါ။ သင္ ေျပာသမွ် ငါ နားေထာင္မယ္။” 

(ဆက္ရန္ . . . . .)

:)

ရွင္အာစာရ

-----

Ref:

Portrait of the Buddha (from a Novelist's Pen) by Jayasena Jayakody, English Translation by K. D. de Lanerolle. FOR FREE DISTRIPUTION - NOT FOR SALE.

(ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း အျပည့္အစံု မေတြ႔ရပါ။)