July 21, 2021
"ဟလို. .. . ဘုန်းဘုန်း။"
"အေး အမိန့်ရှိ ဟဲ့။"
"အောက်စီဂျင် လှူမလို့ ဘုရာ့။ ဘုန်းဘုန်းကျောင်းက အောက်စီဂျင် အလှူတော်လေ။"
"အေး သိန်း ဘယ်နှရာလဲ ဟဲ့။"
"ဟဲ ဟဲ။ လှူချင်တာကတော့ သိန်း ထောင့်ငါးရာ လှူချင်တာ ဘုန်းဘုန်းရယ်။ လောလောဆယ်တော့ သုံးသိန်းလောက်ပါ။ သုံးသိန်းက ကိစ္စမရှိဘူး။ ဘယ်လို လှူရမှန်း မသိလို့။ ကျောင်း လာလှူရမှာလား။ အပြင် မထွက်ရဲလို့။"
"အာ့ဆို ငါက အိမ်လာပြီး အလှူခံရမှာလား။ ငါလည်း အပြင် မထွက်ရဲဘူးလေ ဟယ်။"
"ဟုတ်ပါ့ ဘုန်းဘုန်းရယ်။ ခက်လိုက်တာ။ သမီး သေချာ မှတ်ထားတယ်။ ဘုန်းဘုန်းကျောင်း မရောက်တာ ငါးလရှိပြီ၊ ငါးလ။ သိလား။ အကုန် ကုတ်နေကြရတာ။"
"အေးဟဲ့။ ငါလည်း ညည်းလက်မဆေးဘဲ သုပ်တဲ့ လက်ဖက်သုပ်လေး မစားရတာ ငါးလ ရှိပြီ။"
"ဟုတ်ပါ့ ဘုန်းဘုန်းရယ်။ ဟား ဟား ဟား။ ဒီတစ်ခါတော့ လက်ဖက်သုပ်က ပိုရှယ်အုံးမှာ။ အိမ်မှာနေရင်း သုပ်စားနေတာ ကျွမ်းကျင်အဆင့် ရောက်နေပြီ။ လက်ကလည်း ဆေးသလား မမေးနဲ့။ လောလောဆယ်တော့ အားတင်းထားအုံး။"
"အေး။ သုံးသိန်း လှူဖို့က ကျောင်းလာစရာ မလိုဘူး။ ကျောင်းသား လွှတ်လိုက်မယ်။ ပိုက်ဆံကို စာအိတ်ထဲ ထည့်။ စာအိပ်ပေါ်မှာ အလှူရှင်နာမည်ရေး။ သုံးသိန်းကျပ်လို့ရေး။ ကျောင်းသားလာရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်။ စောင့်ကြည့်နေ။ ကျောင်းသား လာတာမြင်ရင် စာအိပ်ကို ဝင်းထရံကြား ညှပ်ထားခဲ့ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်နေ။ အိမ်ထဲကနေ လှမ်းပြီး စကားပြော။ ဘာကိုဗစ်မှ မကြောက်ရတော့ဘူး။"
"ရပါတယ် ဘုန်းဘုန်းရယ်။ အဲ့လောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူး။ စာအိပ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သေချာ ကပ်လိုက်ပါ့မယ်။"
"အေး အေး။ လူကြီးတွေ နေကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ ဂရုစိုက်ပေးလိုက်အုံး။"
"ကောင်းတယ်ဘုရာ့။ အိမ်မှာ ဇိမ်ကျနေကြတာ။ မေကြီးက အိပ်နေပြီ။ ဖုန်းမင်းသားကြီးကတော့ နေ့ခင်း မအိပ်ဘူး။ ဖုံးပွတ်နေတယ်။ သမီးလည်း တမနက်လုံး ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ လိုက်အလှူခံနေတာ။ ဘေးရွာတွေက အသိတွေကို လိုက်အလှူခံနေတာ။ လှူကြတယ်။ ဂေါပကတွေဆီ သွားလှူဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဘုန်းဘုန်းဆီ လူရှုပ်မှာစိုးလို့ ။ ခေတ်မကောင်းလို့ ဘုန်းဘုန်းရယ်။ ဒါတောင် တော်တော်ရနေပြီ။ တစ်ယောက် နှစ်ယောက်..... . တစ်ချို့ကျတော့လည်း ဂျစ်ကပ်ကပ်နဲ့။ သမီးကတော့ မရဘူး။ လျှောက်ပြောတာ။ အောက်စီဂျင်က ကိုဗစ်ဖြစ်မှ ရှူရတာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုဗစ် ပြီးသွားလည်း နင်တို့ငါတို့ တစ်သက်လုံး ရှူကြရမှာ၊ ကိုယ့်နယ်တွက်မှ ကိုယ်မလှူရင် ဘယ်လိုလုမ်မလဲ၊ သူများတွေ အဝေးကြီးကနေတောင် လှမ်းလှူသေးတာ၊ ကိုယ်မှ မလှူရင်. .. .. ဘယ်ယူအင်မှ မလာဘူး၊ ဘယ်ယူအက်မှ မလာဘူး၊ အာတူးပီလည်း မလာဘူး၊ ငါတို့မှာ ငါတို့ပဲရှိတယ်။ အကုန်လျှောက်ပြောတာ။ ဖေ့ဘွတ်ထဲ ဖတ်ထားတာတွေနဲ့ ဖိပြောတာပဲ။"
"တအားကြီးလည်း မလုပ်ပါနဲ့အေ။ လှူတဲ့လူက ဝိုင်းလှူနေကြတာပဲ။ လိုတဲ့ငွေ ပြည့်သွားမှာပါ။"
"ပြောရမယ့်လူကျ ပြောရတာပဲ ဘုန်းဘုန်းရေ။ နေအုံး။ အတင်း တုတ်လိုက်အုံးမယ်။ ဟား ဟား ဟား။ သူများတစိမ်း မပြောနဲ့ ဘုန်းဘုန်းရေ။ ဖေကြီးတောင်မှ. .. ... တစ်သိန်း လှူလိုက် တဲ့။ လုပ်သေးတာ။ မေကြီးက မရဘူး။ နှစ်သိန်း တဲ့။ သမီးလည်း ဆက်တွန်းလိုက်တယ်။ မထူးတော့ဘူး။ သမီးတို့ တစ်ယောက် တစ်သိန်းစီ ဖြစ်သွားအောင် သုံးသိန်းလှူ ဆိုတော့။ မေကြီးကလည်း ဟုတ်တယ် တဲ့။ အဲ့ကျမှ ဖေကြီး ငြိမ်သွားတာ။ ရှေ့လတွေ အခြေအနေက ဘာမှန်း မသိသေးဘူး တဲ့။ ဖြစ်သွားမှာပါ ဆိုပြီး သားမိနှစ်ယောက် ဝိုင်းပြောလို့. .. ... . နှစ်မဲ တစ်မဲနဲ့ ဖေကြီး ရှုံးသွားလို့ တစ်သိန်းကနေ သုံးသိန်း ဖြစ်သွားတာ။ ဟား ဟား ဟား။"
"အဲ လူကြီးဆိုတော့ အမျိုးမျိုး ထည့်စဥ်းစားရတာပေါ့။ အဲ့ကျတော့. .. .. . ညည့် ဖေကြီးက အာဏာထမသိမ်းလို့ တော်သေးတာပေါ့။ ဟဲ ဟဲ။"
"ပြည်သူသာ အဓိကပါ ဘုန်းဘုန်းရယ်။ ဟဲဟဲ။ ဟုတ်ပြီ ဘုန်းဘုန်းရေ။ သမီးလည်း ပျောက်ကျား အလှူခံဌာန ပြန်ဖွင့်လိုက်အုံးမယ်။ ကျောင်းသား လွှတ်လိုက်ရင် ဖုန်းဆက်နော်။ ဖိုက်တင်းဦးတော် ဘုရား။"
"အေးအေး အေး။ ကျေးဇူးသာဓုပါ ဗျား။ ကပ်ဘေးကာလမှာ အိမ်မှာနေရင်း အောက်စီဂျင်တွေ ဆထက်ထမ်းပိုး ဖြည့်ပေးနိုင်ပါစေ ဗျား။"
"ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေ ဘုရား။"
No comments:
Post a Comment