“ဟဲ့ ကိုရင် . . . စာမရေးဘူးလား။”
“ရေးပြီးပြီ ဘုရာ့။”
“ကကြီး ခကွေး ရေးပြီးပြီလား။”
“ပြီးပြီ ဘုရာ့။”
“အေ ဘီ စီရော ရေးပြီးပြီလား။”
“နှစ်ခုလုံး ရေးပြီးပြီ ဘုရာ့။”
“စာရေးပြီးရင် ရေနွေးအိုးတယ်ကွာ။ ရေနွေးကြမ်း သောက်ချင်တယ်။”
“တင်ပါ့။”
“ရေသန့်နဲ့ တည်နော်။ ဓာတ်လိုက်အုံးမယ်။ လုပ်တတ်ရဲ့လား။”
“လုပ်တတ်တယ် ဘုရာ့။”
“ရေနွေးအိုး တည်ထားပြီး ဓာတ်ဗူးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်။ အဟောင်းတွေ သွန်ပစ်လိုက်။”
“တင်ပါ့။”
“လက်ဖက်ခြောက်တွေ အများကြီး မထည့်နဲ့ နော်။ ဆီးဖြူသီး နှစ်လုံးစာလောက်ပဲ ထည့်။”
“တင်ပါ့။”
----- -- -----
“ဟဲ့ ကိုရင် . . . ရေနွေးအိုး မပွက်သေးဘူးလား။ မီးအား ဒီလောက်ကောင်းနေတာ . . .။”
“ပွက်ပြီ ဘုရား . . .။”
“ပွက်ရင် . . . ခပ်ပြီး ယူခဲ့တော့လေ။”
“ဆီးဖြူသီး ဘယ်နားမှာ ထားတာလဲ . . . မတွေ့လို့ပါ ဘုရား။”
ကောင်းလေစွ။ ဤလူသား အရင်းအမြစ်သာ မလဲမပြို ဖွံ့ဖြိုးခဲ့လျှင် သာသနာ့ အာဇာနည်ကြီး ဖြစ်လာနိုင်သည်။ သို့မဟုတ် လောကီ လောကုတ္တရာ ပညာတတ်ကြီး ဖြစ်လာနိုင်သည်။ ဖြစ်မည် မဖြစ်မည် မသေချာသကဲ့သို့ ပြုစုပျိုးထောင်ချိန် မည်မျှကြာမည်ကိုလည်း အတိအကျ မသိနိုင်ပေ။ လောလောဆယ်ကား . . . သူ၏ ဝတ်ကြီးဝတ်ငယ်မှ ရေနွေးကြမ်းတစ်ခွက် ဖြစ်လာရန်ပင် မလွယ်လှပေ။
:)
ရှင်အာစာရ
(ခေတ္တ - စိုင်ပြင်ရွာ)
No comments:
Post a Comment