“ဟဲ့ ကိုရင္ . . . စာမေရးဘူးလား။”
“ေရးၿပီးၿပီ ဘုရာ့။”
“ကႀကီး ခေကြး ေရးၿပီးၿပီလား။”
“ၿပီးၿပီ ဘုရာ့။”
“ေအ ဘီ စီေရာ ေရးၿပီးၿပီလား။”
“ႏွစ္ခုလံုး ေရးၿပီးၿပီ ဘုရာ့။”
“စာေရးၿပီးရင္ ေရေႏြးအိုးတယ္ကြာ။ ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္္ခ်င္တယ္။”
“တင္ပါ့။”
“ေရသန္႔နဲ႔ တည္ေနာ္။ ဓာတ္လိုက္အံုးမယ္။ လုပ္တတ္ရဲ့လား။”
“လုပ္တတ္တယ္ ဘုရာ့။”
“ေရေႏြးအိုး တည္ထားၿပီး ဓာတ္ဗူးကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္။ အေဟာင္းေတြ သြန္ပစ္လိုက္။”
“တင္ပါ့။”
“လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ အမ်ားႀကီး မထည့္နဲ႔ ေနာ္။ ဆီးျဖဴသီး ႏွစ္လံုးစာေလာက္ပဲ ထည့္။”
“တင္ပါ့။”
----- -- -----
“ဟဲ့ ကိုရင္ . . . ေရေႏြးအိုး မပြက္ေသးဘူးလား။ မီးအား ဒီေလာက္ေကာင္းေနတာ . . .။”
“ပြက္ၿပီ ဘုရား . . .။”
“ပြက္ရင္ . . . ခပ္ၿပီး ယူခဲ့ေတာ့ေလ။”
“ဆီးျဖဴသီး ဘယ္နားမွာ ထားတာလဲ . . . မေတြ႔လို႔ပါ ဘုရား။”
ေကာင္းေလစြ။ ဤလူသား အရင္းအျမစ္သာ မလဲမၿပိဳ ဖြံ႔ၿဖိဳးခဲ့လွ်င္ သာသနာ့ အာဇာနည္ႀကီး ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ျဖစ္မည္ မျဖစ္မည္ မေသခ်ာသကဲ့သို႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခ်ိန္ မည္မွ်ၾကာမည္ကိုလည္း အတိအက် မသိႏိုင္ေပ။ ေလာေလာဆယ္ကား . . . သူ၏ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္မွ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ ျဖစ္လာရန္ပင္ မလြယ္လွေပ။
:)
ရွင္အာစာရ
(ေခတၱ - စိုင္ျပင္ရြာ)
No comments:
Post a Comment