ျမဘုရား

(စက္တင္ဘာ ၄၊ ၂၀၁၇၊ 3;28pm)

ႏွစ္ခါေတာင္ ေရာက္ဖူးၿပီးသား ထပ္သြားမိတာကိုက မွားတာ။ ေရာက္တုန္း သြားလိုက္အံုးမွလို႔ စိတ္ကူးမိတာကိုး။ ရွိပါေစေတာ့။

နာမည္ရ ဘုရားဆိုေတာ့လည္း သြားမိတာေပါ့။ ဆင္းတုေတာ္က ဉာဏ္ေတာ္အျမင့္ ႏွစ္ေပေလာက္ပဲ ရွိမယ္ ထင္တာပဲ။ ဘုရားစဥ္ အဆင့္ဆင့္နဲ႔ အျမင့္မွာ ပူေဇာ္ထားတယ္။ အထဲမွာ ဓာတ္ပံု မ႐ိုက္ရဘူး။ ဗီဒီယို မ႐ိုက္ရဘူး။ ဘုရားပရိဝုဏ္က တိတ္ဆိတ္မႈ မရွိဘူး။ လူေတြ လမ္းေလွ်ာက္တာက လမ္းလံုးျပည့္။ လမ္းက်ဥ္းထဲမွာ အသြားအျပန္ တစ္ဘက္စီ ခြဲမေလွ်ာက္ၾကဘူး။ ေလာေလာဆယ္ လူစည္တာကေတာ့ မႏၲေလး မဟာျမတ္မုနိေလာက္ပဲ ရွိတာပါ။ ဘုရားအာ႐ံုျပဳဖို႔ကေတာ့ မႏၲေလးေလာက္ မေကာင္းဘူး။
ဝင္ေၾကးေပးၿပီး ဝင္ၾကရတာ။ မတန္ပါဘူးလို႔ ထင္မိတဲ့သူက ဘယ္ႏွေယာက္ ရွိမယ္ မသိဘူး။ ဝင္ေၾကး ဘတ္ငါးရာတဲ့။ မႏၲေလး ေက်ာက္စိမ္းဘုရားလိုသာ ခမ္းနားရင္ ဝင္ေၾကး ဘတ္တစ္ေထာင္ ေတာင္းမလား မသိဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ ခင္းက်င္းထားတဲ့ အေနအထားနဲ႔၊ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္စပ္မႈ အားေကာင္းတာနဲ႔၊ သမိုင္းေနာက္ခံ နာမည္ရွိတာနဲ႔ သူ႔တန္ဖိုးနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။

ဝင္ေၾကး ဘတ္ငါးရားက ဘုရားအတြက္တင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ နန္းေတာ္ဝင္ေၾကးေရာ ပါတယ္။ ဒါေတာင္ မတန္ပါဘူး။ နန္းေဆာင္ထဲ မဝင္ရဘူး။ အထဲမွာ ဘာရွိသလိုလို ညာရွိသလိုလို လူရွိန္ေအာင္ ဖိန္႔ထားတာ ျဖစ္မယ္။ မႏၲေလး နန္းတြင္းကမွ နန္းသံုးပစၥည္းေတြ ၾကည့္စရာ ရွိေသးတယ္။ သူတို႔ဘုရင္ရဲ႕ အသံုးအေဆာင္ေတြ ျပေလာက္ေအာင္ မရွိဘူး ထင္ပါတယ္။ ဂိုေဒါင္လို အေဆာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ေက်ာက္႐ုပ္လို အေစာင့္စစ္သားေတြပဲ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ေနပူတာကေတာ့ ျငင္းလို႔မရတဲ့ အမွန္တရားမို႔ ထားပါေတာ့။

လာတဲ့သူေတြက တ႐ုတ္ေတြပဲ မ်ားတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရး အလုပ္သေဘာအရ ဆြဲေဆာင္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားဝင္းထဲမွာ တ႐ုတ္ ႐ုပ္တုေတြ ျပထားတယ္။ တ႐ုတ္ ဘုရားဖူးေတြက တ႐ုပ္ ႐ုပ္တုနဲ႔တြဲၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကတယ္။

ဘုန္းႀကီးဆိုရင္ ဝင္ေၾကး ဘတ္ငါးရာ မေပးရဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မခံခ်င္တာနဲ႔ ဘတ္ငါးရာဖိုး မာနႀကီးျပခဲ့တယ္။ ေျပာစကား ၾကားဖူးတာနဲ႔ လက္မွတ္မျဖတ္ဘဲ ဝင္မယ္လုပ္ေတာ့ အေပါက္ေစာင့္တဲ့လူက မရဘူး တဲ့။ အလကား ဝင္ခ်င္ရင္ ဟိုဘက္အေပါက္ကဝင္ တဲ့။ ေလသံက မယဥ္ေက်းလွဘူး။ အလကား အခမဲ့ တန္ဖိုးမဲ့ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး။ အဂၤလိပ္က ဘ႐ုတ္ကင္းနဲ႔။ လူက ေက်ာက္ေပါက္ခြက္ ပါတယ္ ထင္တာပဲ။ အလကား ဝင္ခ်င္ရင္ ဟိုဘက္က အေပါက္ကဝင္ ဆိုေပမယ့္ ဝင္ေပါက္ခ်င္းက ကပ္ေနတာ။ ေျခလွမ္း ေရႊ႕လိုက္႐ံုပဲ။ သူေျပာတဲ့အေပါက္က ဝင္မယ္လုပ္ေတာ့ မရဘူးတဲ့။ ဟိုဘက္ထိပ္က ျပန္လာၿပီး ဝင္ရမွာ တဲ့။ တန္းစီၿပီး ဝင္ေနၾကတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ လူရွင္းေနတာ။ ေနာက္ျပန္သြား လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး အဲ့ဒီလူဆီကပဲ ျပန္ဝင္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာ ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး Okရဲ႕လား ေမးေတာ့ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ Ok တဲ့။ မင့္ဘတ္ငါးရာမ်ား ငါတို႔ရြာမွာ ပရိတ္တစ္ခါရြတ္ မရွိဘူး။ ဘာမွတ္ေနလဲ။ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ပထမ အဝင္ေပါက္ ကတည္းက စိတ္က တင္းေနတာ။ ဘုရားတရားနဲ႔ ေျဖထားရတာ။ အဝင္ စစ္တဲ့လူက သကၤန္းေရာင္ ညိဳေနတာနဲ႔ ဗမာမွန္းသိတယ္။ သူတို႔ ဘုန္ႀကီးေတြက ဝါေၾကာင္ေၾကာင္ သကၤန္းႀကီးေတြ ဝတ္ၾကတာ။ ဒါနဲ႔ . . . ပတ္စပို႔ စစ္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေဘးေခၚၿပီး အထူးစစ္တာ။ စစ္ေပါ့။ ပတ္စပို႔စာအုပ္ကို သံုးေခါက္ေလာက္ ဖတ္တယ္။ စာေကာ တတ္ရဲ႕လား မသိဘူး။ စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။

ဒါနဲ႔တင္ အားမရေသးဘူူး ဘယ္သြားမွာလဲတဲ့။ ေမးစရာလား။ သူမ်ားနည္းတူ ဝင္လာတာ ဘုရားေပါက္ ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ဘုရားသြားမွာဆိုေတာ့ ပတ္စပို႔ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ၾကည့္တယ္။ ျဖည့္ထားတဲ့ departure form ပတ္စပို႔ထဲမွာ ၫွပ္ထားၿပီးသား။ စာတတ္ရင္ ဖတ္ၾကည့္ေပါ့။ ဒီလူ ႐ူးေနတာလား၊ ႐ူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား။

မင္း ဘာသိခ်င္တာလဲလို႔ ခပ္တင္းတင္း ေမးလိုက္ေတာ့ ဘယ္သြားမွာလဲလို႔ ေမးျပန္တယ္။ ဒီလူ ႐ူးေနတာ ျဖစ္ေလာက္တယ္။ ဘုရားသြားမွာလို႔ ေနာက္တစ္ခါ မေျဖခ်င္ေတာ့ဘူး။ မင္းထင္ခ်င္သလိုထင္လို႔ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ့တယ္။

မၿပီးေသးဘူး။ ေနာက္ေမးခြန္းက မင္းတစ္ေယာက္တည္း လာတာလားတဲ့။ ေတာက္ မေခါက္မိေအာင္ စိတ္ထိန္းၿပီး မင္းျမင္တဲ့ အတိုင္းပဲလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူလည္း တင္းသြားပံုရတယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ငါ့ပတ္စပို႔ ျပန္ေပး၊ ငါျပန္မယ္ဆိုေတာ့ ပတ္စပို႔ ျပန္မေပးေသးဘူး။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္တယ္။

မင္း ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲလို႔ ေမးလိုက္တာ ေလသံနည္းနည္း က်ယ္သြားတယ္။ ေဘးကတစ္ေယာက္ ျပာျပာသလဲ ေရာက္လာတယ္။ သူ႔လူဆီက ပတ္စပို႔ကို ယူၾကည့္ၿပီး . . . ျပန္ေပးတယ္။ ဂိုးဂိုး ဂိုး တဲ့။ ဟင္း မင္းကလားကြာ။

ဘုရားဖူးလာတဲ့ ဘုန္ႀကီးကို ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို စစ္ရတာလဲ။ ဗမာ ဘုန္ႀကီးမို႔လား။ အၾကမ္းဖက္မယ့္႐ုပ္ ေပါက္ေနလို႔လား။ ဟိုေကာင္က မလည္႐ႈပ္မို႔လား။ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ တို႔ပံုရိပ္ ညံ့ေနၿပီလား။


:)
ရွင္အာစာရ