သိမ္ေမြ႔ေသာလမ္း (၃၉)

(. . . . .မွ အဆက္)

(အေမးအေျဖ အဆက္)

ေယာဂီ။  ။ ေမတၱာတရားကို ဆရာႀကီး သင္ျပေပးေနတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဗာဓိသတၱျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးေနသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း က်င့္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ ေဗာဓိသတၱ မျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ။ ဥပမာ ဆိုပါစို႔။ လမ္းမွာ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ ေတြ႔တယ္။ သူ႔ကို (၁၀)ေဒၚလာ ေပးလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားၿပီးတာနဲ႔ ေန႔လယ္စာအတြက္ (၅)ေဒၚလာ လိုအပ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူေတာင္းစားကို (၅)ေဒၚလာပဲ ေပးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တာက . . . ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေဗာဓိသတၱ ျဖစ္ႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေမးခ်င္တာပါ။

ဆရာႀကီး။  ။ ၀မ္းသာစရာပါ။ အခု ခင္ဗ်ားက (၅၀)ရာခိုင္ႏႈန္း ေဗာဓိသတၱ ျဖစ္ေနၿပီပဲ။ (၁၀)ေဒၚလာထဲက (၅)ေဒၚလာ ေပးလိုက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သခ်ၤာနည္းနဲ႔တြက္ရင္ (၅၀)ရာခိုင္ႏႈန္း ေဗာဓိသတၱ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ မၾကာခင္မွာ က်န္တဲ့ (၅၀)ရာခိုင္ႏႈန္း လုပ္ႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ ျဖစ္လာမွာပါ။ အဲဒီက်ရင္ သူေတာင္းစားကို (၁၀)ေဒၚလာလံုး ေပးလိုက္ပါလိမ့္မယ္။ ေန႔လယ္စာကို သတိရမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ေယာဂီ။  ။ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔လယ္စာ စားဖို႔ အတြက္ေရာ ဘယ္လိုလဲ။

ေယာဂီ။  ။ ဆရာေတာ္ ဓမၼိက ေျပာျပတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ သူနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ လမ္းေလ်ာက္ေနၾကတယ္။ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ ေတြ႔တယ္။ ခင္ဗ်ားက အိပ္ထဲမွာ ပါသမွ် သူေတာင္းစားကို ေပးလိုက္တယ္။ ပိုက္ဆံ တစ္ျပားမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လိုရာခရီး အေရာက္သြားၾကရတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သခၤန္းစာ ယူသင့္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား မွတ္မိပါသလား။

ဆရာႀကီး။  ။ မမွတ္မိပါဘူး။

ေယာဂီ။  ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြကို စကားလံုးေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာပါ။ သူတစ္ပါးရဲ့ အေတြးေတြလည္း စကားလံုးေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာပဲလားေတာ့ မသိပါဘူး။

ဆရာႀကီး။  ။ အေတြးေတြဟာ စကားလံုးေတြသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမႈဟာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ စကားလံုးေတြ၊ ပံုရိပ္ေတြပါ။ သူတို႔ကေန ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ နမူနာေတြ ၾကည့္ၾကရေအာင္။ မနက္ျဖန္ စားရမယ့္ အ႐ုဏ္စာကို ေတြးၾကည့္ၾကမယ္။ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ပါ။ မနက္ျဖန္ စားရမယ့္ အ႐ုဏ္စာကို စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲ။

ေပါင္မုန္႔ ျမင္ပါတယ္။ ေကာ္ဖီ ျမင္ပါတယ္။ ျမင္ေနက် အရာေတြကို ျမင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေပၚလာတာေတြဟာ ပံုရိပ္ေတြပါ။ ႀကိဳက္မႀကိဳက္အေပၚ မူတည္ၿပီး ပံုရိပ္ေတြနဲ႔အတူ ခံစားခ်က္ေတြ လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ အေတြးေတြဟာ ပံုရိပ္အသြင္၊ စကားလံုးအသြင္၊ ခံစားခ်က္အသြင္နဲ႔ ေပၚလာပါတယ္။ တကယ့္ကို ႐ိုးရွင္းတယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကံဳၾကရတာက . . . ဒီလို ပံုရိပ္ေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္ေတြကေန ဆင္းရဲဒုကၡ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။

စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတာက . . . အာနာပါနလို အက်င့္နည္းလမ္းေတြကို က်င့္သံုးၿပီး အေတြး မရွိေတာ့တဲ့ အခါမွာ ပံုရိပ္ေတြ၊ စကားလံုးေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အေတြ႔အထိကိုသာ သိမွတ္ပါေတာ့တယ္။ စကားလံုးေတြ၊ ပံုရိပ္ေတြဟာ အတိတ္က လာတာပါ။ အရင္က မေတြ႔ၾကံဳဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ၊ ႐ုပ္ပံုလႊာေတြကို ျမင္တယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ပံုရိပ္ေတြ၊ ႐ုပ္ပံုလႊာေတြ မရွိေတာ့တဲ့ အခါမွာပဲ တစ္ျခား ဆန္းသစ္တာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ပံုရိပ္ေတြ မရွိေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့ ဘာ၀နာနည္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့ အလွတရား ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အားေပးတိုက္တြန္း ေနပါတယ္။ ကိုယ့္အေတြးေတြ၊ ကိုယ့္စိတ္ခံစားမႈေတြကို ကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ပါ။ ဆင္းရဲ ဒုကၡကို ဘယ္လို ဖန္တီးမိတယ္ ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ပါ။ ဒီစိတ္ရွိေနတာ၊ ဒီခႏၶာကိုယ္ ရွိေနတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေယာဂီေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ေလ့လာ စမ္းသပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဓာတ္ခြဲခန္းေတြကေန ေလ့လာသင္ယူႏိုင္ၾကပါတယ္။

အလြဲသံုးစား မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ဟာ ေလ့လာသင္ယူစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ရသ တိုးပြားေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ စပ္စုလိုစိတ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ စိတ္၀င္စားစရာ၊ ေဖ်ာ္ေျဖေပးေနတဲ့အရာ၊ တစ္ခါတစ္ခါ ေပ်ာ္ျမဴးစရာေတြ ရွာၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒီက ျပန္သြားတဲ့ အခါမွာ ဆက္လက္ၿပီး ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး အေျဖရွာႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာေတြဆီကသာ ေလ့လာသင္ယူတာ မဟုတ္ဘဲ အရာရာတိုင္းကေန ေလ့လာႏိုင္ေအာင္၊ လူတိုင္းဆီကေန ေလ့လာႏိုင္ေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွိရပါမယ္။ ဘ၀ဟာ ဆရာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ခႏၶာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာပါပဲ။ ဒါဟာ . . . လွပတဲ့ ဘ၀ေနနည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆက္ဆံေရးအေၾကာင္း မေန႔က ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီကို လာၾကတဲ့ ေခြးေတြကို ၾကည့္ရင္ကိုပဲ အလြန္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ ေပၚလြင္ပါတယ္။ ဒီကို ေရာက္လာတဲ့ ေခြးသံုးေကာင္ကို ၾကည့္ၿပီး ဘာေတြ ေလ့လာထားပါသလဲ။ ေခြးေတြကို ၾကည့္ၿပီးၾကၿပီလား။ သူတို႔ရဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ တကယ့္ကို စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ လူေတြလိုပါတယ္။ ၾကည့္လို႔ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္။

ေခြးေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႔ . . . တစ္ျခားႏိုင္ငံ တစ္ခုမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ တရားစခန္းပြဲမွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ရခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေယာဂီေတြ စကားေျပာေနၾကပါတယ္။ ေယာဂီ တစ္ေယာက္က က်န္တဲ့သူေတြကို ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက သူ ေလ့လာသင္ယူခဲ့တာေတြဟာ သူ႔ေခြးဆီက ေလ့လာသင္ယူၿပီးသားေတြပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ေခြးအေၾကာင္း သိခ်င္လာတာေပါ့။ သူ႔ေခြးအေၾကာင္း အေျပာခိုင္းေတာ့ သူ ေျပာျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ပစၥဳပၸန္မွာ ေနထုိင္ဖို႔ ေျပာပါတယ္၊ သူ႔ေခြးက ပစၥဳပၸန္မွာပဲ ေနထိုင္တာပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေျပာတယ္၊ သူ႔ေခြးက အျမဲတမ္း ေက်းဇူးတင္ေနတာပါတဲ့။ တရားစခန္းမွာ ျပဳမူၾကတာနဲ႔ သူ႔ေခြးရဲ့ အျပဳအမူေတြအေၾကာင္း ဆက္ေျပာပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ့ေခြးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဘာမွကို မထူးျခားဘူးလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္။ သူ႔အေျဖက . . . ကၽြန္ေတာ္က စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာေပမယ့္ သူ႔ေခြးကေတာ့ လံုး၀ စကားမေျပာဘူးတဲ့။ သူ ေျပာျပတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္။

တစ္ျခား ရွိေသးလား။ ေမးစရာ ရွိပါေသးလား။

ဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္း

ေယာဂီ။  ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမတၱာဘာ၀နာ သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တို႔ ကုိယ့္ရဲ့ မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္၊ သူတစ္ပါးနဲ႔ ေဖာ္ေဖာ္ေရႊေရႊျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေမြးျမဴထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို ဘယ္လို သံုးသပ္ရမယ္၊ သူတစ္ပါးကို ဘယ္လို ခြင့္လႊတ္ရမယ္ ဆိုတာကို သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္တဲ့အခါ၊ သူတစ္ပါးကို ခြင့္လႊတ္တဲ့ အခါမွာ စိတ္ပါလက္ပါ တကယ့္ကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ဟုတ္ရဲ့လား ဆိုတာကို ဘယ္လုိလုပ္ သိႏိုင္မွာလဲ။

ဆရာႀကီး။  ။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းပဲ။ လက္ေတြ႔က်တဲ့ ဥပမာတစ္ခု ေပးပါ့မယ္။ သူတစ္ပါးအေပၚ က်ဴးလြန္လိုက္တဲ့ အျပစ္နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာ ရွိေနတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒဏ္ရာေပ်ာက္ကင္းေအာင္ မကုသႏိုင္ခင္မွာ မွားခဲ့တဲ့ အျပဳအမူအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတိုင္း အျပစ္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲရပါတယ္။ ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းေတာ့ . . . အသိဉာဏ္မွာ မွတ္ထားတာေတြ ေပၚလာလို႔ စဥ္းစားသံုးသပ္ ၾကည့္ရင္လည္း အျပစ္ရွိတယ္လို႔ မခံစားရေတာ့ပါဘူး။ အလားတူပါပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ္နဲ႔ ေဖာေဖာ္ေရႊေရႊ မရွိဘူး။ ကိုယ့္အေပၚ မၾကင္နာဘူး။ သူနဲ႔ကုိယ္ရဲ့ ဆက္ဆံေရး၊ သူ႔ရဲ့ အျပဳအမူေတြ အသိထဲ ၀င္လာတိုင္း မုန္းတီးမႈကို ခံစားရပါတယ္။ ေဒါသ ျဖစ္ရပါတယ္။ စိတ္ဆိုးရပါတယ္။ ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းေတာ့ . . . အသိဉာဏ္မွာ သူ႔အေၾကာင္း ေပၚလာရင္လည္း မမုန္းေတာ့ပါဘူး။ စိတ္မဆိုးေတာ့ပါဘူး။

ဒဏ္ရာနဲ႔ ပတ္သက္တာကို သတိေပးတဲ့အတြက္ ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ ဒဏ္ရာေတြကို ကုသဖို႔ အခ်ိန္ျပည့္ အားထုတ္ႏိုင္တာ . . . မနက္ျဖန္ ေနာက္ဆံုးေန႔ပါ။ ဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသသြားၾကဖ္ို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒီကျပန္ရင္ ဒဏ္ရာေတြကို ဒီမွာပဲ ထားခဲ့ၾကပါ။

သူတစ္ပါးရဲ့ ဒဏ္ရာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ . . .။ ဥပမာ . . . အမ်ိဳးသမီး မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူ ဒဏ္ရာရတယ္လို႔ ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ဘယ္လို ကူညီေပးႏိုင္ပါသလဲ။

ဆရာႀကီး။  ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ အျပဳအမူနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး သူတစ္ပါး ဒဏ္ရာရတယ္ . . .။ သူတို႔ကို ရွင္းျပၿပီး သူတို႔ ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကူညီႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ . . . တကယ္ပဲ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရသြားတာဆိုရင္ ကိုယ့္အျပစ္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး သူတို႔ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။ ႀကိဳးစားၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ အခက္ၾကံဳရႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔လည္း ဒဏ္ရာေတြကို ကုသဖို႔ အခက္ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ သူ႔ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ကိုယ္ ဆင္းရဲဒုကၡ မခံစားရဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာမို႔လဲ။ ကိုယ္ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားတာပဲ။ သူတစ္ပါးက ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ မကုသခ်င္တာပါ။ သူတို႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကိုယ့္စိတ္မွာ ဒဏ္ရာ မျဖစ္ေပၚပါေစနဲ႔။

ေနာက္တစ္ေန႔ က်င့္ၾကံဖြယ္

မနက္ျဖန္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရမွာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အရင္ရက္ေတြအတြင္း ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေလ့လာ သင္ယူခဲ့ၾကတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သံသယရွိတယ္၊ အခက္အခဲရွိတယ္ဆိုရင္ မနက္ျဖန္ အုပ္စုလိုက္ ေဆြးေႏြးတဲ့ အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႔တဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တင္ျပၾကဖို႔ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ ဘာ၀နာနဲ႔ ေန႔စဥ္ဘ၀ ဘယ္လို ေပါင္းစပ္ႏိုင္မယ္ ဆိုတာကို္လည္း . . . စဥ္းစားသံုးသပ္ထားၾကပါ။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးစရာရွိတယ္၊ ျပႆနာရွိတယ္ဆိုရင္ ေမးခြန္းေတြ ျပင္ဆင္ထားၾကပါ။ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အခါမွာ တင္ျပၾကပါ။ မနက္ျဖန္ ေဆြးေႏြးပြဲဟာ ဒီအေၾကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆံုး အၾကံေပးခ်င္တာက . . . က်င့္သံုးထားတဲ့ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စစ္ေဆးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အက်င့္နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးခြန္းေတြ၊ အခက္အခဲေတြ ရွိတယ္ဆိုရင္လည္း တင္ျပႏိုင္ပါတယ္။ မနက္က်ရင္ ဘာကို က်င့္သံုးပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳက္တဲ့နည္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်င့္သံုးႏိုင္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စူးစမ္းရွာေဖြၾကပါ။  ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ရဲ့ ဆရာျဖစ္ႏိုင္ေအာင္၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္း ကိုယ့္ရဲ့ အလင္းျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ယူဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ဟုတ္ၿပီ . . .။ ၀တ္ရြတ္စဥ္ ဆိုၾကပါစို႔။

(ဆက္ရန္ . . . . .)

:)

ရွင္အာစာရ

-----

Godwin Samararatne ရဲ့ "The GENTLE WAY of Buddhist Meditation"ကို

နားလည္သလို ဘာသာျပန္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref:

"The GENTLE WAY of Buddhist Meditation", Godwin Samararatne

A re-presentation of Godwin's Retrat Talks in Hong Kong, Jeanne Mynott, 1997

Revised Edition, Jeanne Mynett, 2005

Inward Path Publisher, Penang, Malaysia, 2007

for Free Distribution Only and NOT for sale