Buddhist Blessing - ပရိတ္ေမတၱာ

“God bless you. ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ”ဟူေသာ ဆုေတာင္းစကားကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ ခရစ္ယန္ ဘာသာ၀င္တို႔၏ လက္သံုးစကား ျဖစ္၏။ (ခရစ္ယန္စကား ျဖစ္ေသာ္လည္း ခရစ္မေပၚမီကပင္ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ စကားျဖစ္၏။ ထိုစကားကို ခရစ္ယန္က ေမြးစားခဲ့ၿပီး စကားအသံုး တြင္က်ယ္လာျခင္း ျဖစ္၏။) ခရစ္ယန္ ဘာသာကို မယံုၾကည္သည့္ အဂၤလိပ္စကား ေျပာသူတို႔လည္း ထိုသို႔ ဆုဆိုေလ့ ရွိၾက၏။ ခရစ္ယန္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အေနာက္တိုင္း ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ေပသည္။ က်ိန္စာတိုက္ျခင္း (curse)၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္၏။

Blessingေခၚ ေကာင္းခ်ီးေပးျခင္း ဤကိစၥသည္ ဂ်ဴးဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ ႏွင့္ အျခားဘာသာတို႔၌လည္း ပံုစံတစ္မ်ိဳးစီျဖင့္ ရွိေန၏။ ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကား “blessing”ဟု မေခၚၾကေပ။ ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ Blessingသည္ ျမန္မာတို႔ ျပဳေနက် ပရိတ္ေမတၱာပင္ ျဖစ္သည္ဟု နားလည္မိ၏။ ပရိတ္ရြတ္၍ ဆုေတာင္းေပးျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ပရိတ္အာႏုေဘာ္ျဖင့္ အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ ေဆာက္ရြက္ေပးျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ေမတၱာထားေပးျခင္း ေမတၱာပြားေပးျခင္းဟုလည္း ဆိုႏိုင္၏။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ သံဃာေတာ္တို႔ ပရိတ္ရြတ္ေသာအခါ ပရိတ္ေရ၊ ပရိတ္သဲ၊ ပရိတ္ျခည္တို႔ ျပင္ဆင္စီမံထားတတ္ၾက၏။ ပရိတ္ရြတ္ၿပီးေသာအခါ အႏၲရယ္ကင္းရန္ ရည္ရြယ္၍ အိမ္ ျခံတို႔ကို ပရိတ္ေရ ဖ်န္းၾက၏။ လူကို ဖ်န္းသည္လည္း ရွိ၏။ အခ်ိဳ႕က ပရိတ္ေရ ေသာက္ၾကသည္။ ပရိတ္သဲကို ျခံ၀င္းထဲမွာ ၾကဲပက္ၾက၏။ အိမ္ကို ပရိတ္ျခည္ႏွင့္ ရစ္ပတ္ၾက၏။ ကေလးသူငယ္တို႔၏ လည္ပင္းႏွင့္ လက္ေကာက္၀တ္တို႔၌ ပရိတ္ႀကိဳး ၀တ္ေပးၾက၏။ ထိုင္း ႏွင့္ သီရိလကၤာအပါအ၀င္ အျခားေသာ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံတို႔၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက လူဒကာဒကာမတို႔ကို ပရိတ္ရြတ္ရင္း ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးၾက၏။ ပရိတ္ႀကိဳး ျခည္ေပးၾက၏။ ဤသည္ကို blessingဟု ေခၚၾက၏။ ယေန႔ေခတ္၌ ပရိတ္ေရဖ်န္းျခင္း ပရိတ္ႀကိဳးျခည္ျခင္း ဓေလ့သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ မရွိသေလာက္ ရွား၏။ ျမန္မာတို႔ကား ပရိတ္ရြတ္႐ံု ပရိတ္နာ႐ံုသာ လုပ္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္ရွိ မဟာယာနေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ blessingလုပ္ေပးေနေၾကာင္း (ပရိတ္ရြတ္ရင္း ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးေနေၾကာင္း) ရန္ကုန္မွလာသည့္ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ တစ္ပါး ေျပာျပ၍ သိရသည္။ မဟာယာနေက်ာင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း blessing လုပ္ေပးေနသည္ကား ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္ျဖစ္သည္ ဆို၏။ ဤကိစၥကို အေသးစိတ္ မသိရေသးေပ။

ရတနသုတ္ အ႒ကထာ (ခုဒၵကပါဌအ႒ကထာ) အဆိုအရ ဘုရာရွင္ လက္ထက္ေတာ္ အခါကလည္း ပရိတ္ေရ ဖ်န္းခဲ့ဖူး၏။ ေ၀သာလီျပည္ ကပ္ေဘးဆိုက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္တို႔က ရတနသုတ္ ေဟာၾကားရြတ္ဖတ္ ေပးေတာ္မူၾက၏။ အရွင္အာနႏၵာသည္ ဘုရားရွင္၏ သပိတ္ေတာ္မွ ေရကိုယူ၍ ၿမိဳ႕အႏွံ႔ ဖ်န္းေပး၏။ (ဧ၀ံ ဘဂ၀ေတာ ေ၀သာလႎ အႏုပၸတၱဒိ၀ေသေယ၀ ေ၀သာလိနဂရဒြါေရ ေတသံ ဥပဒၵ၀ါနံ ပဋိဃာတတၳာယ ၀ုတၱမိဒံ ရတနသုတၱံ ဥဂၢေဟတြာ အာယသၼာ အာနေႏၵာ ပရိတၱတၳာယ ဘာသမာေနာ ဘဂ၀ေတာ ပေတၱန ဥဒကမာဒါယ သဗၺနဂရံ အဗၻဳကၠိရေႏၲာ အႏု၀ိစရိ။) ထို႔ေၾကာင့္ ေ၀သာလီျပည္၌ ေဘးၿငိမ္းခဲ့၏။ ယခုေခတ္ ပရိတ္ေရဖ်န္း၍ blessingလုပ္ၾကျခင္းသည္ ဤ အခ်က္ကို အေျခခံျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ အဂၤလိပ္စကား ေျပာသူတို႔ နာလည္လြယ္ေအာင္ blessingဟု နာမည္ေပးျခင္း ျဖစ္ေပမည္။

ဤ ပရိတ္အစဥ္အလာသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ သာသနာ ေခတ္ဦးကတည္းက တည္ရွိလာခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ အမ်ားစုကား ပရိတ္ေရ မဖ်န္းၾကေပ။ အထူးသျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက လူဒကာဒကာမတို႔ကို ပရိတ္ရြတ္ေနရင္း ေရဖ်န္းျခင္းမ်ိဳး ျပဳခဲ၏။

အေသာကမင္း လက္ထက္က ျမန္မာႏိုင္ငံ (သု၀ဏၰဘူမိ၊ သထံု)သုိ႔ ေသာဏ ႏွင့္ ဥတၱရ မေထရ္ႏွစ္ပါး သာသနာျပဳ ႂကြေတာ္မူခဲ့ၾက၏။ ထိုစဥ္က ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ ျဖစ္ခဲ့ေသာ သထံုၿမိဳ႕၌ ပင္လယ္မွတက္လာေသာ ေရေစာင့္ဘီလူး ရကၡိဳသ္တို႔ ေသာင္းၾကမ္းလွသည္ဆို၏။ ကေလးငယ္ ေမြးဖြားတိုင္း ဘီလူစာ ျဖစ္ရသည္ ဆို၏။ ၎အႏၲရာယ္ကို သာသနာျပဳ မေထရ္တို႔က ပရိတ္တန္ခိုးႏွင့္ ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့သည္ဆို၏။ အႏၲရယ္ကင္းေအာင္ ပရိတ္ေရ၊ ပရိတ္သဲ၊ ပရိတ္ျခည္တို႔ စီမံေပးသည္ ဆို၏။

ပုဂံေခတ္မွစ၍ ရတနာပံု (မႏၲေလး)ေခတ္တိုင္ေအာင္ ထီးနန္းထူေထာင္ၾကရာ၌ သံဃာေတာ္တို႔ကို ပင့္ဖိတ္၍ ပရိတ္ရြတ္ေစသည္ ဆို၏။ ကိုလိုနီေခတ္က လယ္တီဆရာေတာ္သည္ ေဘးသင့္ေနေသာ၊ အထူးသျဖင့္ ပလိပ္ေရာဂါေဘး သင့္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာအႏွံ႔အျပားသို႔ လွည့္လည္၍ ပရိတ္ရြတ္ေပးေတာ္မူရသည္ ဆို၏။ ေတာင္းတန္းသာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရ၏ ပရိတ္သည္ အလြန္ စြမ္းလွသည္ ဆို၏။ ဆရာေတာ္ ပရိတ္ရြတ္လွ်င္ ျပင္ဆင္၍ ခ်ထားသည့္ ပရိတ္ေရမ်ား ပြက္ေလသည္ ဆို၏။ ထို႔ျပင္ ပရိတ္ပံုမွန္ရြတ္ေသာ ပရိတ္ဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ဒကာဒကာမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေတြ႔ဖူး၏။ ဒကာဒကာမတို႔သည္ အခါအားေလ်ာ္စြာ သံဃာေတာ္တို႔ကို ေနအိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္၍ အႏၲရာယ္ကင္းပရိတ္ နာယူၾက၏။ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္၌ ႏွစ္ဆန္းပရိတ္ နာယူၾကသည္မွာ ႐ိုးရာအစဥ္အလာ ျဖစ္ေန၏။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာဆရာေတာ္တို႔၏ ပရိတ္ရြတ္ပြဲမ်ား၌ ဒကာဒကာမတို႔ကို ဆရာေတာ္တို႔က ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးသည္ကား မရွိသေလာက္ ရွား၏။

၁၉၉၈ခုႏွစ္က ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးေသာ ျမန္မာ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးကို ပထမဆံုး ေတြ႔ဖူးခဲ့၏။ မဟာသြံႆာရ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရ (ဘိုကုန္း၊ အင္းစိန္၊ ရန္ကုန္)သည္ ပရိတ္ရြတ္ရင္း ဒကာဒကာမ ပရိတ္သတ္ကို ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးေလသည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ အျမင္ဆန္းေန၏။ မျပည့္၀ေသာ ဘာသာေရး အသိျဖင့္ “ဘိသိက္ဆရာႏွင့္တူသည္၊ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးပါလား”ဟု မေနာကံႏွင့္ ျပစ္မွား၍ သေရာ္ျပံဳး ျပံဳးခဲ့ဖူးသည္။ အစၥယံ ခမ ေမ, ဘေႏၲ။ ျပစ္မွားမိသမွ် ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား။

၂၀၀၆ခုႏွစ္က ထင္၏။ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ဣႏၵက၏ သမၼာသေမၺာဓိေက်ာင္း (ကပုန္း၊ မေလးရွား)သို႔ အလည္ေရာက္ရင္း ပထမဆံုး ကိုယ္တိုင္ ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးခဲ့ဖူးသည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ မရွိခိုက္ ဘုရားဖူးလာသူ တစ္ေယာက္က ေတာင္းဆို၍ လုပ္ေပးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ပရိတ္ရြတ္ရင္း အသင့္ျပင္ထားေသာ ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးရသည္။ အသင့္ျပင္ထားေသာ ပရိတ္ေရခြက္ထဲ၌ ပန္းတစ္ခိုင္ စိုက္ထားသည္။ ဘုရားပန္း လႉထားသည္ႏွင့္ ဆင္တူ၏။ ေရကို ပန္းပြင့္ႏွင့္ယူ၍ ဖ်န္းေပးရသည္။ ႏႈတ္ကလည္း ပရိတ္ဂါထာ ရြတ္ေပးရသည္။

“ဘ၀တု သဗၺမဂၤလံ၊ ရကၡႏၲဳ သဗၺေဒ၀တာ။

သဗၺဗုဒၶါႏုဘာေ၀န၊ သဒါ သုခီ ဘ၀ႏၲဳ ေတ။

ဘ၀တု သဗၺမဂၤလံ၊ ရကၡႏၲဳ သဗၺေဒ၀တာ။

သဗၺဓမၼာႏုဘာေ၀န၊ သဒါ သုခီ ဘ၀ႏၲဳ ေတ။

ဘ၀တု သဗၺမဂၤလံ၊ ရကၡႏၲဳ သဗၺေဒ၀တာ။

သဗၺသံဃာႏုဘာေ၀န၊ သဒါ သုခီ ဘ၀ႏၲဳ ေတ။

မဂၤလာ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါေစ။ နတ္ေဒ၀တာတို႔ ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ။

အားလံုးေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ တန္းခိုးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္

အခါခပ္သိမ္း ခ်မ္းသာသုခ ရရွိပါေစ။

မဂၤလာ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါေစ။ နတ္ေဒ၀တာတို႔ ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ။

အားလံုးေသာ တရားေတာ္တို႔၏ တန္းခိုးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္

အခါခပ္သိမ္း ခ်မ္းသာသုခ ရရွိပါေစ။

မဂၤလာ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါေစ။ နတ္ေဒ၀တာတို႔ ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ။

အားလံုးေသာ သံဃာေတာ္တို႔၏ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္

အခါခပ္သိမ္း ခ်မ္းသာသုခ ရရွိပါေစ။”

Blessingခံယူသည့္သူ အနည္းအမ်ားအေပၚ မူတည္၍ ပရိတ္ဂါထာ ရြတ္ဖတ္ရသည္။ လူနည္းလွ်င္ ဂါထာ တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္သာ ရြတ္ဆိုရသည္။ လူမ်ားလွ်င္ ဂါထာမ်ားမ်ား ရြတ္ဖတ္ရသည္။ ပရိတ္ေရလည္း မ်ားမ်ားကုန္သြားသည္။ 

၂၀၀၉ခုႏွစ္မွစ၍ စင္ကာပူ မဂၤလ၀ိဟာေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ blessingႏွင့္ အသားက်သြား၏။ စင္ကာပူ၌ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတိုင္းေက်ာင္းတိုင္း blessing လုပ္ေပးၾက၏။ ေက်ာင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား၌ blessing counterဖြင့္လွစ္၍ full time blessing service ေပးၾက၏။ မဂၤ၀ိဟာရေက်ာင္း၌ကား ထိုသို႔ အခ်ိန္ျပည့္  မလုပ္ေပ။ တစ္ေယာက္ခ်င္းျဖစ္ေစ အုပ္စုလိုက္ျဖစ္ေစ အထူးေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားမွသာ blessingလုပ္ေပး၏။ မဂၤလ၀ိဟာရႏွင့္ နီးစပ္သည့္ ဒကာဒကာမတို႔သည္ ေနစဥ္ ဘုရား၀တ္ျပဳ ၿပီးခ်ိန္တိုင္း blessingခံယူၾက၏။ ေန႔လယ္တစ္ႀကိမ္ (ေန႔လယ္ဆြမ္းေတာ္ကပ္ခ်ိန္)၊ ညေနတစ္ႀကိမ္ (ညေနဘုရား၀တ္ျပဳခ်ိန္) အနည္းဆံုး တစ္ေန႔လွ်င္ႏွစ္ႀကိမ္ ဘုရား၀တ္ျပဳလာရင္း အုပ္စုလိုက္ blessingခံယူၾက၏။ ခရီးသြားခါနီး၌ အထူးေလွ်ာက္ထား၍ blessingခံယူၾကသည္လည္း ရွိ၏။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတို႔ စာေမးပြဲ ေျဖခါနီး blessingခံယူၾက၏။ ကားသစ္၀ယ္ေသာအခါ ႏွင့္ မေတာ္တဆ ကားတိုက္မႈ ျဖစ္ေသာအခါတို႔၌ ကားကို blessingလုပ္ေပးရ၏။ တစ္ေယာက္ေယာက္ နာမက်န္းျဖစ္၍ ေဆး႐ံုတက္ရလွ်င္ ေဆး႐ံုသို႔လိုက္၍ blessingလုပ္ေပးရသည္။ ေဆး႐ံုမတက္ခင္ blessingခံယူၾကသည္လည္း ရွိ၏။ အိမ္သစ္တက္သည့္အခါ၊ အိမ္မွာ သရဲေျခာက္သည့္အခါတို႔၌ တစ္အိမ္လံုး ပရိတ္ေရဖ်န္း၍ blessingလုပ္ေပးရသည္။ အိမ္သူအိမ္သား တစ္ေယာက္ေယာက္ ေသဆံုးလွ်င္ အသုဘကိစၥ ၿပီးဆံုးေသာအခါ က်န္ရစ္သူ မိသားစုႏွင့္ တစ္အံုးလံုးကို blessingလုပ္ေပးရ၏။ တ႐ုတ္ဒကာဒကာမမ်ား ျဖစ္ၾက၍ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္၌ ေက်ာင္းသို႔ အမ်ားအျပား လာေရာက္၍ blessingခံယူၾက၏။ ႏွစ္သစ္ကူး ရာသီ၌ အိမ္သို႔ပင့္၍လည္း blessingလုပ္ခိုင္းၾက၏။ Vesak Day (ဗုဒၶေန႔)၌ကား ေက်ာင္းသို႔ လာေရာက္၍ blessingခံယူသူဦးေရ အမ်ားဆံုး ျဖစ္၏။ သဒၶါတရားကို တစ္မ်ိဳးပံုေဖာ္ၾကျခင္းဟု နားလည္၏။

 မဂၤလ၀ိဟာရမွာ ေနထိုင္ရင္း Blessingႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ျပံဳးစရာ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို မွတ္သားထားမိသည္။

ေတြ႔ဖူးေသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္သည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို အေ၀းမွ ေန၍သာ ရွိခိုးဦးခ်သည္ ဆို၏။ အေၾကာင္းကား ေရဖ်န္းခံရမွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဆို၏။ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္ ေပကိုး။

တစ္ခါေသာ္ ဘယ္လို စိတ္ကူးေပါက္မိသည္မသိ။ အားသြန္ခြန္စိုက္ ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးလိုက္မိသည္။ တန္းစီထိုင္ရင္း ပရိတ္ေရ အဖ်န္းခံေနသည့္ ဒကာဒကာမတို႔ကို ပရိတ္ေရ မ်ားမ်ားဖ်န္းေပးလိုက္မိသည္။ ခါတိုင္းထက္ ႏွစ္ဆသံုးဆပို၍ ဖ်န္းေပးလိုက္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က တည္တည္မိန္႔မိန္႔ႀကီးႏွင့္ ပံုမွန္အတိုင္း ႐ိုက်ိဳးစြာ ခံယူၾက၏။ ပရိတ္ေရ ရႊဲရႊဲအဖ်န္းခံရ၍ သိသိသာသာႀကီး ျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကသူ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း သတိထားမိလိုက္၏။ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္က လက္မေထာင္ျပသည္။ သေဘာက်သည့္ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္၏။ ငါးႏွစ္အရြယ္ခန္႔ရွိသည့္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကား ပရိတ္ေရ မ်ားလြန္းသြား၍ တခ်ီးခ်ီး တဖြီးဖြီး ႏွာေခ်ေလ၏။ တန္ေဆး လြန္ေဘးတည္း။

တစ္ေန႔သ၌ စကၤာပူႏိုင္ငံသား တ႐ုတ္အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္သည္ ဘုရားခန္းထဲ၌ ပရိတ္ေရဖ်န္းေပးမည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးမွ မေတြ႔ရသျဖင့္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဘုရားစင္မွာ ခ်ထားသည့္ ပရိတ္ေရခြက္ကို ကိုယ္တိုင္ယူကာ သူ႔ကိုယ္သူျပန္၍ ပရိတ္ေရ ဖ်န္းသြား၏။ ဘူးေဖး-ဟု ေခၚရမည္ ထင္သည္။

တစ္ခါေသာ္ကား လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယက္ စုစုေပါင္း မိသားစုေလးေယာက္ ဘုရားဖူးလာ၏။ ေလးေယာက္အနက္ မယားျဖစ္သူမွာ ေတာ္ေတာ္စြာပံုရ၏။ သူတို႔ မိသားစုကလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ပရိတ္ေရ အဖ်န္းမခိုင္း။ Blessing အလုပ္မခိုင္း။ မယားျဖစ္သူသည္ သား၊ သမီးႏွင့္ လင္ေယာက်္ားတို႔ကို လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ ဘုရားေရွ႕မွာ တန္းစီထိုင္ေစၿပီး ဘုရားစင္မွာ ခ်ထားသည့္ ပရိတ္ေရခြက္ကို ယူကာ ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးေလ၏။ ပရိတ္ဂါထာတို႔ကိုကား ရြတ္တတ္ဟန္မတူ။ ေရဖ်န္းရင္း ႐ိုး႐ိုးစကားမ်ားကိုသာ ေျပာေနဟန္တူ၏။ “ငါ ပရိတ္ေရ ဖ်န္းေပးေနတယ္။ Blessingလုပ္ေပးေနတယ္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၾက”ဟု ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ စြမ္းေဆာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေပတကား။

Blessingႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ပရိတ္အစြမ္း ႏွင့္ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ကို သင္၀င္ယံုၾကည္ရင္း အစြန္းမေရာက္ေအာင္လည္း သတိထားသင့္ေပသည္။

:)

ရွင္အာစာရ

စကားႂကြင္း -

အေနာက္တိုင္းသူမ်ား ထိုင္းႏိုင္ငံ၌ လည္ပတ္ရင္း Blessing ခံယူသည္ကို youtubeမွာ ေတြ႔လိုက္မိ၏။

၎တို႔ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္လွဟန္တူ၏။