A Personal Experience (Part 1) - ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္တစ္ခု (အပိုင္း ၁)

စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံ၌

၀ိပႆနာဆရာႀကီး ဦးဂိုအင္ဂါ ေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္း

သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားနဲ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြ အေပါင္းတို႔ . . . . .။

ကြ်န္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္ျပဳ ဖိတ္ၾကားတဲ့အတြက္ ဒီအစည္းအေဝးႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသူ မ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ေရွးဦးစြာ ေျပာၾကားပါရေစ။

ဗုဒၶရဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တရားေတာ္မ်ားကို ကမၻာအႏွံ႔ ျဖန္႔ေဝႏိုင္ေရးအတြက္ ဗုဒၶရဲ့ တပည့္ သာဝကမ်ား ေပါင္းစည္းညီညြတ္ဖို႔ ရည္ရြယ္တဲ့ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံ က်င္းပဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံအျဖစ္ ေရြးျခယ္ခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္လည္း ဒီအစည္းအေဝးႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေပါင္းစည္းညီညြတ္ၾကတာ၊ စုစည္းအားထုတ္ၾကတာဟာ ကမၻာကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အျမတ္ထုတ္ အသံုးခ်ဖို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု လႊမ္းမိုးႏိုင္ဖို႔ အင္အားစုေဆာင္းတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔ေလာက အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲလာေရး အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈကေန လြတ္ေျမာက္မႈဆီ၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကေန ၾကင္နာသနားမႈဆီ၊ မညီမညြတ္ အျငင္းပြားမႈကေန အညီအညြတ္ သေဘာတူမႈဆီ၊ ပူေဆြးမႈကေန ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆီ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေရးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဟာ ဗုဒၶရဲ့ လမ္းစဥ္ပါ။ ဗုဒၶဟာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီညီ သေဘာတူမႈကို ျဖန္႔ေဝခဲ့ပါတယ္။ အင္ပါယာဘုရင္ အေသာကဟာ အဲဒီ ျငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီသေဘာတူမႈကို ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာ အေရာက္ ျဖန္ျဖဴးဖို႔ ေထာက္ပံ့ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔လည္း အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ အလားတူ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာ ထိပ္သီးညီလာခံႀကီးကို ျမင္ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ ဝမ္းေျမာက္မိပါတယ္။

ဗုဒၶရဲ့ တပည့္သာဝကမ်ားအတြင္း ဂိုဏ္းဂဏမ်ားစြာ ကြဲျပားေနတယ္လို႔ ျမင္စရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ကြဲလြဲမႈဟာ အေပၚယံ ကြဲလြဲမႈပါ။ သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆိုတဲ့ အေျခခံမူေတြကို ဂိုဏ္းကြဲအားလံုး လိုက္နာ က်င့္သံုးၾကပါတယ္။

အခုလို ႀကိဳးပမ္းမႈဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ ထိပ္သီးညီလာခံႀကီးအတြင္း တြန္းအားတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ခံယူပါတယ္။ ျမန္မာဟာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ မိခင္ႏိုင္ငံပါ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ မိသားစုလိုမ်ိဴးေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ မိသားစုေတြမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားလာရင္ ကေလးရဲ့ ခ်က္ႀကိဳးကို ေမြးဖြားရာ အေဆာက္အဦ တည္ရွိတဲ့ ေျမမွာ ျမႇဳတ္ၾကတဲ့ အစဥ္အလာ ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ခ်က္ႀကိဳးကို ဒီ ျမန္မာ့ေျမမွာ ျမႇဳတ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းဟာ ျမန္မာ့ေျမမွာ ထာဝရ တည္ရွိေနပါလိမ့္မယ္။

ကြ်န္ေတာ္ခႏၶာ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျမန္မာ့ေျမမွာ တည္ရွိေနတာ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ျမန္မာဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ မိခင္ႏိုင္ငံျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘာသာေရးမွာလည္း ျမန္မာဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ မိခင္ႏိုင္ငံပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ တရားဓမၼကို ခံယူရရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေမြးဖြားလာရျခင္းဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ပိုၿပီး အေရးႀကီးပါတယ္။

ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ အမိဝမ္းက ထြက္ေျမာက္ရျခင္း၊ ဥခြံက ထြက္ေျမာက္ရျခင္းဆိုၿပီး ႏွစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ခါ ေမြးဖြားရသလိုပါပဲ။ ပထမဆံုး အေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမြးဖြားပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးဘခင္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ တရားဓမၼကို ခံယူက်င့္သံုး၊ မသိမိုက္မဲမႈ အဝိဇၨာဥခြံကို ခြဲထြက္ၿပီးေတာ့ ဂိုအင္ဂါ အသစ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။

ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေပမယ့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တရားရွိတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ့ အစြမ္းသတၱိပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ကေလးငယ္ဘဝနဲ႔ ေစာေစာပိုင္း လူငယ္ဘဝတုန္းက “ဗုဒၶကို ၀တ္ျပဳရွိခိုးမယ္ဆို ရွိခိုးႏိုင္တယ္။ သူ႔တရား သူ႔လမ္းစဥ္ကိုေတာ့ ေဝးေဝးေရွာင္ရမယ္”လို႔ ႐ိုက္သြင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ “ဗုဒၶရဲ့ တရားေတြဟာ လမ္းမွားေတြ ျဖစ္တယ္။ ငရဲပို႔လိမ့္မယ္”လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို သင္ေပးၾကပါတယ္။

ဒီလို က်ဥ္းေျမာင္းကန္႔သတ္ထားတဲ့ အႏၲရာယ္ေတြ ၾကားထဲကေန ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ိဳး တရားနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ပါသလဲ။ ဗုဒၶရဲ့ တရားဓမၼဘက္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းခဲ့တာက ဘာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာႀကီး ဦးဘခင္နဲ႔ ပထမဆံုး ေတြ႔ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကို သတိရေနပါေသးတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ဘာသာစြဲ သိပ္သန္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဗုဒၶတရားေတာ္အေပၚမွာ ယံုမွားသံသယ ႀကီးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဒီေဒသမွာ အိႏၵိယအႏြယ္ ဟိႏၵဴအသိုင္းအဝိုင္းရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဆရာႀကီးက သိတာေပါ့။ ဆရာႀကီးက ေမးတယ္။ “မင္းတို႔ ဟိႏၵဴေတြ သီလ-ကိုယ္က်င့္တရား၊ သမာဓိ-စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မႈ၊ ပညာ-စိတ္ကို သန္႔စင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လက္မခံႏိုင္တာ ရွိလား”တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုျငင္းႏိုင္မွာလဲ။ ဘယ္သူမ်ား လက္မခံႏိုင္စရာ ရွိလဲ။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ “ဘုရားေဟာတာ ဒါပဲ။ ဒါကိုပဲ ငါ စိတ္ဝင္စားတာ။ မင့္ကို ငါ သင္ေပးစရာ ရွိတာလဲ ဒါပဲ”တဲ့။ သီလ သမာဓိ ပညာကို ဘယ္သူက ဘယ္လို ျငင္းပယ္မွာတဲ့လဲ။

ေနာက္က်ေတာ့ ဘာသာေရးေနာက္ခံ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ လူမ်ိဳးစံုကို ကြ်န္ေတာ္ တရားျပတဲ့ အခါမွာ သူတို႔ကို ဆရာႀကီး ရွင္းျပတဲ့အတိုင္းပဲ ရွင္းျပရတယ္။ ဓမၼကို ဆရာႀကီး ရွင္းျပတာက က်ယ္ျပန္႔တယ္၊ ဂိုဏ္းဂဏအစြဲ မရွိဘူး။ ဆရာႀကီးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ေျပာင္းေပးဖို႔ စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။

“ငါအတြက္ေတာ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ သီလ သမာဓိ ပညာကို လက္ေတြ႔ အက်ိဳးရဖို႔ က်င့္သံုးတယ္ဆိုရင္ ေယာက္်ားးပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီလူဟာ ဗုဒၶဘာသာပဲ။ သီလ သမာဓိ ပညာကို မက်င့္သံုးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။”လို႔ ဆရာႀကီးက ေျပာေလ့ရွိတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ပထမဆံုး ဝိပႆနာသင္တန္းဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကိုပါ ထာဝရ ေျပာင္းလဲေစခဲ့ပါတယ္။ က်ိဳးေၾကာင္းယုတၱိလည္းရွိ လက္ေတြ႔လည္းက် လက္ေတြ႔လည္း အက်ိဳးရၿပီး အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့၊ ဂိုဏ္းဂဏ အစြဲလည္းကင္းတဲ့ ဗုဒၶတရားေတာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို သံလိုက္ဓာတ္ တစ္ခုလို ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္း ခဲ့ပါတယ္။

တရားေတာ္မွာ ျငင္းဆန္ကန္႔ကြက္စရာ ဘာမွ မပါပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကိေလသာကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းေရး၊ စိတ္အစဥ္ စင္ၾကယ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၾကားနာမွတ္သားမႈေတြ၊ ေဆြးေႏြး ေဟာေျပာမႈေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ခံစားမႈ ေဝဒနာကို စတင္ေလ့လာ႐ႈမွတ္ေတာ့ ေစာေစာပိုင္းမွာ “ဒီအလုပ္က ငါ့ကို ဘယ္လိုအကူအညီ ေပးသလဲ၊ ဘာအက်ိဳးရွိသလဲ”လို႔ သံသယ ျဖစ္တဲ့အခါ ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္မွာဘဲ ငါဟာ ျပႆနာရဲ့ ရင္းျမစ္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနတာ ျဖစ္တယ္လို႔ နားလည္လာခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လံုးဝလြတ္ေျမာက္ရာဆီကို အမွန္တကယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာသာေရးကိုင္း႐ိႈင္းမႈနဲ႔ ဆင္ျခင္တံုပညာဟာ ႏွစ္ခုစလံုး အေရးႀကီးေပမယ့္ ဆရာႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ကို သင္ျပ ေပးတာေတြက ဘာသာသာေရး ကိုင္း႐ိႈင္းမႈကို ျမႇင့္တင္ေပး႐ံု ဆင္ျခင္ဥာဏ္ကို ႏွစ္သိမ့္ေစ႐ံုတင္ မကပါဘူး။ သစၥာတရားကို လက္ေတြ႔အဆင့္အထိ နားလည္ေစမယ့္ နည္းလမ္းကို ဆရာႀကီးက သင္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လက္ခံယံုၾကည္ေစခဲ့တာ လက္ေတြ႔အက်ိဴး ရေစခဲ့တာကေတာ့ ခႏၡာကိုယ္ ခံစားမႈ ေဝဒနာက တစ္ဆင့္ ရရွိတဲ့ အမွန္တရား အေတြ႔ၾကံဳပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶတရားေတာ္ဟာ လက္ေတြ႔အက်ိဳးေပးတဲ့ အကာလိကတရားပါ။

တရားဓမၼထြန္းကားတဲ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေမြးဖြားခဲ့ရတာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးဘခင္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့တာလည္း အလြန္ကံေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ အျပစ္ကင္း သန္႔စင္တဲ့ တရားဓမၼ နည္းစနစ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ ဘာကိုမွ အတံု႔အလွည့္ ေမွ်ာ္ကိုးမထားဘဲ က႐ုဏာတရား ႀကီးမားစြာနဲ႔ သြန္သင္ညႊန္ျပေပးတဲ့ သူေတာ္စင္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ယခုအခါမွာ အဲဒီ တရားဓမၼဟာ တစ္ကမၻာလံုးက လူသားေတြကို ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္း ေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေပါင္း ခုနစ္ဆယ္ေလာက္မွာ ဝိပႆနာ သင္တန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ၿပီးပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေပါင္း တစ္ရာ့ သံုးဆယ္ေက်ာ္က ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဝိပႆနာသင္တန္းေတြမွာ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲ က်င့္ႀကံခဲ့ၾကပါၿပီ။

တစ္ကမၻာလံုးက လူသားေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ဗုဒၶဓမၼကို စိတ္ဝင္စား ေနၾကတာလဲ။ ဘုရားရွင္ရဲ့ တရားေတာ္ေတြဟာ ႐ိုးရွင္းေပမယ့္ အလြန္ နက္နဲပါတယ္။ တကယ္ နက္နဲပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ သူရဲ့ တရားေတာ္ကို စကားလံုး နဲနဲနဲ႔ပဲ ေဟာျပခဲ့ပါတယ္။

သဗၺပါပႆ အကရဏံ၊

ကုသလႆုပသမၸဒါ။

သစိတၱပရိေယာဒပနံ၊

ဧတံ ဗုဒၶါနသာသနံ-တဲ့။

ဒါဟာ အားလံုးေသာ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ့ တရားေတာ္ပါပဲ။ ေဂါတမဘုရားရွင္ တစ္ဆူတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရား ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမဆို တစ္ျခားဘာမွ သင္ျပေဟာၾကားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီတရား သံုးပါပဲ ေဟာၾကားမွာပါ။

သဗၺပါပႆ အကရဏံ - အျပစ္ရွိတဲ့ အျပဳအမူ မေကာင္းတဲ့ အမူအက်င့္၊ အကုသိုလ္မႈေတြကို မက်င့္သံုး ရဘူး။

ကုသလႆ ဥပသမၸဒါ - အျပစ္ကင္းတဲ့ အျပဳအမူ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အမူအက်င့္၊ ကုသိုလ္မႈေတြကို က်င့္သံုး ရမယ္။

ေနာက္ၿပီး သစိတၱပရိေယာဒပနံ - စိတ္ကို စင္ၾကယ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရမယ္။ မေနာကံ အားလံုးကို ျဖဴစင္ေအာင္ ေစာင့္စည္းရမယ္။

ဒါပါပဲ။ အလြန္ ႐ိုးရွင္းေပမယ့္ တကယ္ နက္နဲပါတယ္။ တကယ္ ေလးနက္ပါတယ္။ အေပၚယံ အဆင့္မွာေတာ့ ဒီတရားဟာ ႐ိုးတယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္။

ဘာသာတရားဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ဘယ္ဘာသာမဆို “အကုသိုလ္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ”လို႔ ေဟာၾကားပါလိမ့္မယ္။ “ေကာင္းျမတ္တာကို လုပ္ပါ”လို႔ ဘာသာတိုင္းက ေဟာၾကားပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္ဘာသာျဖစ္ျဖစ္ “စိတ္ကို စင္ၾကယ္ေအာင္ သုတ္သင္ပါ”လို႔ ေဟာၾကားပါလိမ့္မယ္။ ဘာသာတရားတိုင္းက အဲဒီသံုးမ်ိဳးကို ေဟာၾကားပါလိမ့္မယ္။

ကဲ ဘုရားရွင္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ထူးျခားေတာ္ မူပါသလဲ။ နားလည္လိုက္ၾကရေအာင္။ တရားေဟာၾကား႐ံုဆိုတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ တစ္ျခား ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ အဆင့္ အတူတူပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ တရားေဟာ႐ံုတင္ မကပါဘူး။ တရားနည္းလမ္းက်တဲ့ ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေဒသနာေတာ္ေတြကို တကယ္လက္ေတြ႔ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ ဘုရားရွင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို နည္းလမ္းညႊန္ခဲ့ပါတယ္။ စနစ္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အက်င့္စရဏ ညႊန္ျပခဲ့ပါတယ္။

ကိုယ္က်င့္သီလနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ဘဝကို တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုရင္ “ဟုတ္တယ္။ ငါ ကိုယ္က်င့္သီလနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ဘဝကို တည္ေဆာက္ရမယ္။ ဒါကို ငါလက္ခံတယ္”လို႔ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့သူ အားလံုးက သေဘာတူ ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာတရား ေလးစားကိုင္း႐ိုင္းမႈ အဆင့္မွာလည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္က ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာတရားကို တည္ေထာင္သူက ကိုယ္က်င့္သီလရွိဖို႔ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ “ငါဟာ ဘယ္ဂိုဏ္းဝင္ ျဖစ္တယ္၊ ငါဟာ ဘယ္ဘာသာဝင္ျဖစ္တယ္၊ ငါ့ ဓေလ့ထံုးတမ္းက ဘယ္လိုရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါဟာ ကိုယ္က်င့္ သီလနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ဘဝကို တည္ေဆာက္ရမယ္”ဆိုၿပီး ကိုယ္က်င့္ သီလကို လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ “ငါ ကုသိုလ္ျပဳရမယ္။ ေကာင္းတာ လုပ္ရမယ္။ ငါ့ စိတ္ကို သန္႔စင္ရမယ္”ဆိုတဲ့ ဒီတရားကို ဘာသာတရားကိုင္း႐ိႈင္းတဲ့ အဆင့္မွာေရာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္တဲ့ အဆင့္မွာပါ လက္ခံႏိုင္ ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီတရားကို လက္ေတြ႔အဆင့္ ကိုယ္ေတြ႔အဆင့္မွာ လက္ခံဖို႔ ခက္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔အဆင့္မွာ လစ္ဟာေနပါတယ္။ လက္ေတြ႔အဆင့္မွာ လစ္ဟာရင္ အားလံုး လစ္ဟာ သြားတာပါပဲ။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဘုရား ျဖစ္လာတဲ့အခါ အဲဒီဘုရားက တရားဓမၼ လက္ေတြ႔ သေဘာတရားကို ေဟာၾကားပါတယ္။ အကုသိုလ္မႈေတြကို ေရွာင္ပါ။ ဘယ္လို ေရွာင္ရမလဲ။ ေကာင္းတာေတြ ေဆာင္ရြက္ပါ။ ေကာင္းတာေတြ ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ရမလဲ။ စိတ္ကို စင္ၾကယ္ေအာင္ သန္႔ရွင္းပါ။ စိတ္ကို လံုးဝစင္ၾကယ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။

ဒါဟာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ လူသားေလာကဆီ ျဖန္႔ျဖဴးခဲ့တဲ့ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ စိတ္ဓာတ္ လံုးဝ စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္တဲ့ နည္းလမ္းကို ဘုရားရွင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ညႊန္ျပခဲ့ပါတယ္။

(ဆက္ရန္ . . . . .)

အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္းမွာ ထည့္ခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ မွတ္မိပါေတာ့တယ္။ အတြဲ အမွတ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

:)

ရွင္အာစာရ

Ref (10 May 2011):

http://www.vridhamma.org/en2004-13

http://www.mail-archive.com/mabindo@yahoogroups.com/msg00038.html