ဆယ္ႏွစ္ သက္တမ္း အခ်ိန္
အသက္အဆင္း အဆင့္ဆင့္ ယုတ္ေလ်ာ့ယုတ္ေလ်ာ့၍ သြားေလရာ ဆယ္ႏွစ္သာ အသက္ရွည္အံ့ေသာ အခါမ်ိဳးသည္ ျဖစ္လတၱံ႔။
လူတို႔သည္ ဆယ္ႏွစ္သာ အသက္ရွည္ကုန္လတ္ေသာ္ ငါးႏွစ္အရြယ္ရွိ သတို႔သမီးတို႔သည္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားႏိုင္ေသာ အရြယ္ေရာက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌ “ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ဆီ၊ ပ်ား၊ တင္လဲ၊ ဆား”ဟူေသာ ျမတ္ေသာအရသာတို႔သည္ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္လတၱံ႔။ ယခုအခါ စားဖြယ္တို႔တြင္ အသားေရာေသာ သေလးထမင္းသည္ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဆယ္ႏွစ္သာ အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌ လူးထမင္းသည္ စားဖြယ္တို႔တြင္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္လတၱံ႔။ ကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးတို႔သည္ အႂကြင္းမဲ့ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္လတၱံ႔။ အကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးတို႔သည္ အလြန္လွ်င္ ထြန္းပကုန္လတၱံ႔။ ေကာင္းမႈဟူေသာ အမည္မွ်သည္လည္း မရွိလတၱံ႔။ ေကာင္းမႈကို ျပဳသူကား အဘယ္မွာ ရွိအံ့နည္း။ အမိ၌ ေကာင္းစြာျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ၊ အဖ၌ ေကာင္းစြာျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ၊ သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ၊ ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ၊ အမ်ိဳးတို႔၌ ႀကီးေသာသူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ မျပဳသူ။ ဤသူတို႔ကို ပူေဇာ္ရလတၱံ႔၊ ခ်ီးမြမ္းရလတၱံ႔။ အမိဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မိႀကီးမိေထြး ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အရီးႀကီး အရီးေလးဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဆရာ့မယားဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အေလးအျမတ္ျပဳထိုက္သူ ဘႀကီး ဘေထြးစသည္တို႔၏ မယားဟူ၍လည္းေကာင္း ႐ိုေသေလးျမတ္ေသာစိတ္ မျဖစ္လတၱံ႔။ ဆိတ္ သိုး ၾကက္ ဝက္ ေခြး ေျမေခြးတို႔ကဲ့သို႔ ေလာကသည္ ေရာယွက္႐ႈပ္ေထြး စည္းကမ္းပ်က္ျခင္းသို႔ ေရာက္လတၱံ႔။ အခ်င္းခ်င္း ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ ရွိျခင္းသည္ ထင္ရွားျဖစ္လတၱံ႔။ အမိကလည္း သား၌ သားကလည္း အမိ၌၊ အဖကလည္း သား၌ သားကလည္း အဖ၌၊ ေမာင္ကလည္း ႏွစ္မ၌ ႏွစ္မကလည္း ေမာင္၌ ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ရွိျခင္းသည္ ျဖစ္ေပၚလတၱံ႔။ သားသမင္ကို ေတြ႕ျမင္ေသာ္ သားမုဆိုးအား ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ရွိျခင္း ျဖစ္ေပၚသကဲ့သို႔ ဤအတူ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌ ထိုသတၱဝါတို႔ အခ်င္းခ်င္း ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ရွိျခင္းသည္ ျဖစ္ေပၚလတၱံ႔။ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး သတၳႏၲရကပ္ ဆိုက္လတၱံ႔။ ထိုသူတို႔ အခ်င္းခ်င္း သားေကာင္ဟု မွတ္ၾကကုန္လတၱံ႔။ ျပင္းထန္ေသာ လက္နက္တို႔သည္ ထိုသူတို႔၏ လက္တို႔၌ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ ထိုသူတို႔သည္ ျပင္းထန္ေသာ လက္နက္ျဖင့္ “ဤသည္ကား သားေကာင္တည္း၊ ဤသည္ကား သားေကာင္တည္း”ဟု အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ကုန္လတၱံ႔။
ထိုအခါ ထိုသတၱဝါတို႔တြင္ အခ်ိဳ႕ကား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္လတၱံ႔။
“ငါတို႔သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ် မသတ္ကုန္အံ့။ ငါတို႔ကိုလည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ မသတ္ေစသတည္း။ ငါတို႔သည္ ျမက္ေတာသို႔လည္းေကာင္း ခ်ံဳႏြယ္ေတာသို႔လည္းေကာင္း သစ္ပင္ေတာသို႔လည္းေကာင္း ေရာက္ႏိုင္ခဲေသာ ျမစ္လယ္ကြ်န္းသို႔လည္းေကာင္း ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားသို႔လည္းေကာင္း ဝင္၍ ေတာသစ္ျမစ္ ေတာသစ္သီးလွ်င္ အစာရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ မွ်တေနရပါကုန္မူကား ေကာင္းေလစြ။”
ထိုသူတို႔သည္ ျမက္ေတာသို႔လည္းေကာင္း ခ်ံဳႏြယ္ေတာသို႔လည္းေကာင္း သစ္ပင္ေတာသို႔ လည္းေကာင္း ေရာက္ႏိုင္ခဲေသာ ျမစ္လယ္ကြ်န္းသို႔လည္းေကာင္း ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားသို႔ လည္းေကာင္း ဝင္၍ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ေတာသစ္ျမစ္ ေတာသစ္သီးလွ်င္ အစာရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ မွ်တ ေနကုန္ လတၱံ႔။ ထိုသူတို႔ သည္ ခုနစ္ရက္လြန္သျဖင့္ ျမက္ေတာ ခ်ံဳႏြယ္ေတာ သစ္ပင္ေတာ ေရာက္ႏိုင္ခဲေသာ ျမစ္လယ္ကြ်န္း ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားမွ ထြက္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ေပြ႕ဖက္ကုန္လ်က္ “အခ်င္းတို႔ သတၱဝါတို႔ကို ျမင္ရကုန္ေသး၏၊ ငါ အသက္ရွင္သကဲ့သို႔ သင္လည္း အသက္ရွင္ေပ၏။ သတၱဝါတို႔ကို ျမင္ရကုန္ေသး၏။ ငါ အသက္ ရွင္သကဲ့သို႔ သင္လည္း အသက္ရွင္ေပ၏”ဟု မိမိႏွင့္ သေဘာတူသည္ကို ျပဳကုန္လတၱံ႔။ သက္သာရာ ရကုန္လတၱံ႔။
------
အသက္ အဆင္း စသည္ တိုးပြါးျခင္း အေၾကာင္း
ထိုအခါ သတၱဝါတို႔အား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္လတၱံ႔။
“ငါတို႔သည္ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ျခင္းေၾကာင့္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ မ်ားစြာေသာ အေဆြအမ်ိဳးတို႔၏ ဆံုး႐ံႈးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ ငါတို႔သည္ ကုသိုလ္ကို ျပဳၾကရမူ ေကာင္းေလစြ။ အဘယ္ကုသိုလ္ကို ျပဳၾကရပါမည္နည္း။ ငါတို႔သည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ ေကာင္းေလစြ။ ဤကုသိုလ္တရားကို က်င့္ၾကံရမူ ေကာင္းေလစြ။”
ထိုသူတို႔သည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ ကုန္လတၱံ႔။ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ကုန္လတၱံ႔။ ထိုသူတို႔သည္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္ေသာ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္ေသာဆယ္ႏွစ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုသူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ ရွည္ကုန္လတၱံ႔။
ထိုအခါ ထိုသတၱဝါတို႔အား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္လတၱံ႔။
“ငါတို႔သည္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္၏။ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္၏။ ငါတို႔သည္ ကုသိုလ္ကို တိုးတက္ပိုမို၍ ျပဳၾကရမူ ေကာင္းေလစြ အဘယ္ကုသိုလ္ကို ျပဳၾကရပါကုန္အံ့နည္း။ ငါတို႔သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊ မဟုတ္မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊ ကုန္းေခ်ာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊ သူတစ္ပါးစည္းစိမ္၌ ေရွး႐ႈၾကံျခင္းကို စြန္႔ၾကရမူ၊ ပ်က္စီးေစလိုျခင္းကို စြန္႔ၾကရမူ၊ မွားေသာအယူကို စြန္႔ၾကရမူ၊ မတရားေသာ တပ္မက္ျခင္း အမိ အေဒၚ စသည္၌ တပ္မက္ျခင္း အဓမၼရာဂ၊ အလြန္အၾကဴးတပ္မက္ျခင္း ေလာကထံုးတမ္းအားျဖင့္ သံုးေဆာင္မွီဝဲသင့္ေသာ သူတို႔၌ အလြန္အၾကဴးလိုက္စားျခင္း ဝိသမေလာဘ၊ မွားေသာအက်င့္တရား ေယာက္်ားခ်င္း မိန္းမခ်င္း တပ္မက္မႈ မိစၧာဓမၼ တရားသံုးမ်ိဳးတို႔ကို စြန္႔ၾကရမူ ေကာင္းေလစြ။ ငါတို႔သည္ အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ အမ်ိဳး၌ႀကီးေသာ သူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ ျပဳၾကရမူ၊ ဤသို႔ ဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္တရားကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ၾကရမူ ေကာင္းေလစြ။”
ထိုသူတို႔သည္ အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ အမ်ိဳး၌ ႀကီးေသာသူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ ဤဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္တရားကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ကုန္လတၱံ႔။
ထိုသူတို႔သည္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ အဆင့္အဆင့္အားျဖင့္ အသက္အဆင္း တိုးပြားကုန္သည္ျဖစ္၍ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ေလးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ေလးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ရွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ရွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္တစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ တစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္ အသက္ ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္သံုးရာႏွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ သံုးရာ့ႏွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ ေျခာက္ရာ့ေလးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ေျခာက္ရာ့ေလးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ေလးေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ေလးေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သား သမီးတို႔သည္ အႏွစ္ရွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ရွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ေလးေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ေလးေသာင္း အသက္ ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၌ အႏွစ္ငါးရာ အသက္ရွိေသာ သတို႔သမီးတို႔သည္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားႏိုင္ေသာ အရြယ္ေရာက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။
သခၤစၾကဝေတးမင္း
အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၌ တပ္မက္ျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း၊ အိုျခင္း ဟူေသာ အနာသံုးမ်ိဳးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၌ ဤဇမၺဴဒီပါကြ်န္းသည္ ျပည့္စံုႂကြယ္၀လတၱံ႔။ စည္ပင္ဝေျပာလတၱံ႔။ ရြာ နိဂံုး ဇနပုဒ္ မင္းေနျပည္တို႔သည္ ၾကက္ပ်ံမက် ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔ေခတ္၌ ဤဇမၺဴဒိပ္ကြ်န္းသည္ က်ဴေတာျမက္ေတာကဲ့သို႔ လူတို႔ျဖင့္ အၾကားမလပ္ ျပည့္ႏွက္စည္ကားေနလတၱံ႔။
အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔ေခတ္၌ ဤဗာရာဏသီျပည္သည္ ျပည့္စံုႂကြယ္၀သည္လည္းျဖစ္ေသာ စည္ပင္ဝေျပာသည္လည္းျဖစ္ေသာ မ်ားေသာ လူရွိသည္လည္းျဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးစံုတို႔ျဖင့္ ႁပြမ္းသည္လည္းျဖစ္ေသာ အစားအစာ ေပါမ်ားသည္ လည္းျဖစ္ေသာ ေကတုမတီမည္ေသာ မင္းေနျပည္ ျဖစ္လတၱံ႔။
အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔ေခတ္၌ ဤဇမၺဴဒိပ္ ကြ်န္းဝယ္ ေကတုမတီမင္းေနျပည္လွ်င္ အခ်ဳပ္အျခာရွိေသာ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ ၿမိဳ႕တို႔သည္ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။
အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔ေခတ္၌ ေကတုမတီ မင္းေနျပည္ဝယ္ တရားေစာင့္ေသာ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳေသာ သမုဒၵရာေလးစင္း အပိုင္းအျခားရွိသည့္ ေလးကြ်န္းလံုးကို အစိုးရေသာ ရန္အေပါင္းကိုေအာင္ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံကို တည္ၿငိမ္ေစေသာ ရတနာ ခုနစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သခၤမည္ေသာ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္လတၱံ႔။ ထို စၾကဝေတးမင္းအား “စၾကာရတနာ၊ ဆင္ရတနာ၊ ျမင္းရတနာ၊ ပတၱျမားရတနာ၊ မိန္းမရတနာ၊ သူေဌးရတနာ၊ သားႀကီးရတနာ”ဟူေသာ ရတနာခုနစ္ပါးတို႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္လတၱံ႔။ ထိုမင္း၏ အေထာင္မကေသာ သားေတာ္တို႔သည္ ရဲရင့္ၾကကုန္လတၱံ႔။ သူရဲေကာင္း အဂၤါ႐ုပ္ရွိၾကကုန္လတၱံ႔။ တစ္ဖက္စစ္သည္တို႔ကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္ၾကကုန္လတၱံ႔။ ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးျမတ္ေသာ ထိုမင္းသည္ တုတ္ဓားလက္နက္ မေဆာင္မူ၍သာလွ်င္ သမုဒၵရာအဆံုးရွိေသာ ဤေျမကို တရားသျဖင့္ ေအာင္ျမင္လ်က္ အုပ္စိုးလတၱံ႔။
------
ေမေတၱယ်ဘုရား ပြင့္ေတာ္မူျခင္း
အႏွစ္ ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔ေခတ္၌ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ “ေမေတၱယ်”မည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူလတၱံ႔။
ထိုေမေတၱယ် ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစ၏ေကာင္းျခင္း အလယ္၏ေကာင္းျခင္း အဆံုး၏ေကာင္းျခင္းရွိေသာ အနက္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သဒၵါႏွင့္ျပည့္စံုေသာ တရားကို ေဟာေတာ္မူလတၱံ႔။ အလံုးစံုျပည့္စံုေသာ စင္ၾကယ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ျပေတာ္မူလတၱံ႔။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာပရိသတ္ကို ေဆာင္လ်က္ ေဒသစာရီ ႂကြေတာ္မူလတၱံ႔။
သခၤစၾကဝေတးမင္းသည္ ရဟန္းပုဏၰား အထီးက်န္သူ ခရီးသြား ဧည့္သည္ ဖုန္းေတာင္းယာစကာတို႔အား အလွဴကို ေပးလ်က္ ဘုန္းတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ေမေတၱယ် ျမတ္စြာဘုရား အထံေတာ္၌ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ရိတ္၍ ဖန္ရည္စြန္းေသာ အဝတ္တို႔ကို ဝတ္ၿပီးလွ်င္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္လတၱံ႔။ ဤသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီးေသာ္ ထို ရဟန္းသည္ တစ္ပါးတည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိ၊ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ ဝီရိယ၊ တည္ၾကည္ေသာ သမာဓိ ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနသည္ရွိေသာ္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားမ်ား လိုလားအပ္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္၏ အဆံုးျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ မၾကာမီ ယခုဘဝ၌ပင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလတၱံ႔။
ရဟန္းတို႔ . . . သင္တို႔သည္ မိမိမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ေနကုန္ေလာ့။ တရားမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ေနကုန္ေလာ့။ ျပင္းစြာအားထုတ္လ်က္၊ ဆင္ျခင္လ်က္၊ သတိရွိလ်က္၊ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းဟု အဖန္ဖန္႐ႈလ်က္၊ ေ၀ဒနာ၌ ေ၀ဒနာဟု အဖန္ဖန္႐ႈလ်က္၊ သညာ၌ သညာဟု အဖန္ဖန္႐ႈလ်က္၊ သခၤါရ၌ သခၤါရဟု အဖန္ဖန္႐ႈလ်က္၊ ေလာက၌ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္းႏွင့္ ႏွလံုးမသာျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ေနေသာ ရဟန္းသည္ မိမိမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိသည္ျဖစ္၍ ေနသည္မည္၏။ တရားမွ တစ္ပါးအျခား ကိုးကြယ္ရာ မရွိသည္ျဖစ္၍ ေနသည္မည္၏။
------
ရဟန္း၏ အသက္ အဆင္းစသည္ တိုးပြါးျခင္း အေၾကာင္း
သင္ခ်စ္သားတို႔သည္ အဖဘုရားမွ လာေသာ မိမိတို႔၏ က်က္စားရာအာ႐ံု၌ က်က္စားၾကကုန္ေလာ့။ သင္ခ်စ္သားတို႔အား အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ ခ်မ္းသာအားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ စည္းစိမ္အားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။ အားခြန္အားျဖင့္လည္း တိုးပြားကုန္လတၱံ႔။
ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဆႏၵႀကီးမွဴးေသာ သမာဓိႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သမၼပၸဓာန္ဝီရိယႏွင့္လည္းေကာင္း ျပည့္စံုေသာ ဣဒၶိပါဒ္တရားကို ပြားမ်ား၏။ ဝီရိယႀကီးမွဴးေသာ သမာဓိႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သမၼပၸဓာန္ဝီရိယႏွင့္လည္းေကာင္း ျပည့္စံုေသာ ဣဒၶိပါဒ္တရားကို ပြားမ်ား၏။ စိတ္ႀကီးမွဴးေသာ သမာဓိႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ သမၼပၸဓာန္ဝီရိယႏွင့္လည္းေကာင္း ျပည့္စံုေသာ ဣဒၶိပါဒ္တရားကို ပြားမ်ား၏။ ပညာႀကီးမွဴးေသာ သမာဓိႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သမၼပၸဓာန္ဝီရိယႏွင့္လည္းေကာင္း ျပည့္စံုေသာ ဣဒၶိပါဒ္ကို ပြားမ်ား၏။ ထိုရဟန္းသည္ ဤ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါးတို႔ကို ပြားမ်ားျခင္းေၾကာင့္ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ ျပဳျခင္းေၾကာင့္ အလိုရွိခဲ့ေသာ္ အာယုကပ္ပတ္လံုး လည္းေကာင္း၊ အာယုကပ္ အႂကြင္းပတ္လံုးလည္းေကာင္း တည္ေနရာ၏။ ဤကား အသက္ တိုးပြါးျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သီလရွိ၏။ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကို ေစာင့္ထိန္းလ်က္ ေန၏။ အက်င့္ အာစာရ၊ က်က္စားရာ ေဂါစရႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပစ္တို႔၌ ေဘးဟု ႐ႈသည္ျဖစ္၍ ေန၏။ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။ ဤကား အဆင္း တိုးပြါးျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္တို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္ အကုသိုလ္တရားတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍ သာလွ်င္ ပဌမဈာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ဒုတိယဈာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ တတိယ ဈာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ စတုတၳဈာန္သို႔ ေရာက္၍ေန၏။ ဤကား ခ်မ္းသာ တိုးပြါးျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ခ်မ္းသာေစလိုျခင္း ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ တစ္ခုေသာ အရပ္ မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ ထို႔အတူ ႏွစ္ခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ သံုးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ ေလးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ ဤနည္းျဖင့္ အထက္ ေအာက္ ဖီလာ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ ရွိေသာ သတၲဝါအားလံုးကို မိမိႏွင့္အတူျပဳ၍ သတၱဝါ အားလံုးပါဝင္ေသာ သတၱေလာကကို ျပန္႔ေျပာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အတိုင္းအရွည္မရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ၿငိဳျငင္ျခင္းမရွိေသာ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ ထို႔အတူ သနားျခင္း က႐ုဏာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း မုဒိတာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း ဥေပကၡာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏။ ဤကား စည္းစိမ္ တိုးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ အာသေဝါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ပညာကို ယခုဘဝ၌ပင္ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေန၏။ ဤကား ကိုယ္အား ဉာဏ္အား တိုးပြါးျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
ႏွိပ္ကြပ္ေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲေသာ ဤေဒဝပုတၱစေသာ မာရ္၏ ခြန္အားႏွင့္တူေသာ အျခားေသာ တစ္ခုေသာ ခြန္အားကိုမွ်လည္း ငါ ျမင္ေတာ္မမူ။ အရဟတၱဖိုလ္ခြန္အားသည္သာလွ်င္ ေဒဝပုတၱစေသာ မာရ္၏ ခြန္အားကို ႏွိပ္ကြပ္ေအာင္ျမင္ႏိုင္၏။ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ျခင္းေၾကာင့္ ကုသိုလ္၏ အက်ိဳးသည္ တိုးပြါး၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကိုု ႏွစ္လိုကုန္သည္ျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူၾကေလကုန္သတည္း။
စကၠ၀တၱိသုတ္ (ျမန္မာျပန္အက်ဥ္း) ၿပီး၏
No comments:
Post a Comment