တစ္ခရီးတည္း

ကန္ႏိုင္ငံ ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ မီးရထားနဲ႔ ခရီးသြားရင္း အခ်ိန္ရွိခိုက္ လံု႔လစိုက္မိဖို႔ စာဖတ္ေနတုန္း တိုင္တတ္ေတာတတ္ ေခ်ာက္တြန္းတတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးကို ေထာက္ျပၿပီး သတိေပးတဲ့ စာပါအေၾကာင္းအရာက တိုက္ဆိုင္လာေတာ့ အဲ့ဒီလို လုပ္တတ္တဲ့ ရြာက်င့္ရြာၾကံ အတိုင္အေတာ အတို႔အေထာင္ အတြန္းအထိုး ကလန္ကဆန္ ကိစၥေတြက စိတ္ထဲမွာ အထင္းသား ထင္လာျပန္တယ္။

စာအုပ္ကိုပိတ္ ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီး ဖတ္မိတဲ့ သတင္းထဲက မွတ္သားစရာ အသံုးအႏႈန္းေလးေတြကေတာ့ ၾကင္နာတဲ့ ေသြးစည္းမႈဆီ လမ္းၫႊန္ေနတယ္။ သတိျပဳစရာ အသံုးေလးေတြက . . . ရပ္သူရြာသား အခ်င္းခ်င္း သင့္တင့္မွ်တၾကေစခ်င္တဲ့ "ကမ႓ာရြာ"ဆိုတဲ့ စကားအသံုး "global village"၊ "citizens of the same planet" ဆိုတဲ့ "တစ္ၿဂိဳဟ္တည္းသားခ်င္းေတြ"၊ "citizens of the universe" ဆိုတဲ့ "စၾကဝဠာထဲမွာ အတူေနၾကသူေတြ"။

သတိရမိတဲ့ သီခ်င္းစာသားက "ထိုင္ေနလို႔ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး။" ဆက္စပ္ ယူရမိတာက "တိုင္ေနလို႔ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး။"

ဒီထက္ပိုၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လႊမ္းျခံဳႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တြန္းထိုးမခ်ဘဲ ခ်စ္ခ်စ္ၾကည္ၾကည္ တြဲကူညီၾကရမယ့္ သံသရာ ခရီးသြားေတြ။ မပူမလႈပ္တဲ့ အၿငိမ္းလမ္း အၿငိမ္လမ္း နိဗၺာန္ခရီး တူရင္ေတာ့ တစ္ခရီးတည္း သမားေတြ။

ထုတ္မိတဲ့ ေမးခြန္းေတြက တိုင္ေနမွာလား တြဲမွာလား။ ထိုင္ေနမွာလား ထေရႊ႕မွာလား။ တြန္းထုတ္မွာလား ဆြဲေခၚမွာလား။ ပူခ်င္လႈပ္ခ်င္တာလား ၿငိမ္းခ်င္ၿငိမ္ခ်င္တာလား။




:)
ရွင္အာစာရ