ထိုစခန်း၌ တစ်နာရီခန့် ကားရပ်နားခွင့် ကန်ဒေါ်လာ တစ်ဆယ်ပေးရသည်မှာ လွန်လွန်းသည် ထင်၏။ သို့သော် အပန်းဖြေသူများအတွက် တည်ထောင်ဖန်ဆင်းအပ်သော ထင်းရှူးရိပ်ခိုသည့် အခမဲ့ အိမ်သာဆောင်ကြီးမှာ မန္တလေး နန်းတွင်းက မိဖုရား နန်းဆောင်များနှင့် ဆင်တူသည်။
ပြာလဲ့လဲ့ ရေချိုထဲမှာ ရေကူးသူက ကူးသည်။ ဘုတ်ပြားစီးသူက စီးသည်။ လှေလှော်သူက လှော်သည်။ သင်္ဘောစီးသူက စီးသည်။ သဲပြင်မှာ နေလောင်ခံသူက ခံသည်။ လမ်းလျှောက်သူက လျှောက်သည်။ တွဲလျက်တွဲလျက်လည်းကောင်း၊ အသီးအသီး အထီးတည်းလည်းကောင်း လျှောက်ကြသည်။ အချို့က နှေးနှေး ပြေးပြီး အချို့က သုတ်ချေတင်သည်။ ထီးရိပ်ခိုကာ၊ ရွက်ဖျင်တဲအောင်းကာ ဂစ်တာတီးရင်း ချစ်တင်းနှောသူများလည်း ရှိနိုင်သည်။ အချို့က ဝိုင်းဖွဲ့၍ စားသောက်နေကြသည်။ ဟစ်အော်နှုတ်ဆက်ကြသည်။ လက်များ ဝှေ့ရမ်းကြသည်။ ကလေးတစ်ချို့က မိဘတွန်းသည့် တွန်းလှဲကို စီးကြသည်။ လျှောစီးသည့် ကလေးများလည်း ရှိသည်။ သက်ကြီးရွယ်အိုနှင့် မသန်စွမ်းသူတို့က သူတို့လှည်းလေးများနှင့် သူတို့ ဖြစ်ကြသည်။ နှင်းခဲချိန် မဟုတ်၍ နှင်းလျှောစီးသူ မရှိပေ။ ဝိနည်းတော်နှင့် ညီညွတ်သော ဓာတ်ပုံရိုက်ချက်ကောင်းများ ထင်ရှားသည်။
ထိုသို့သော ဝိနည်းဓိုရ်များအတွက် နေ့ဆွမ်းမှာ ဘာဂါဖြစ်သည်။ ဘာဂါ ဆိုသည်မှာ ပေါင်မုန့်ဝိုင်း နှစ်ခုကြားမှာ အသားနှင့် အသီးအနှံများ ညှပ်ထားသော စားစရာ ဖြစ်သည်။ ဘာဂါကို စားနေကျ အလေ့အကျင့် မရှိလျှင် ကိုက်စားရ ခက်နိုင်သည်။ ဘာဂါကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် စုံကိုင်၍ ပါးစပ်ကို အသားကုန်ဖြဲကာ အားပါးတရ အငမ်းမရ ငတ်ကြီးတကျ စားနိုင်မှ စတိုင်ကျသည်ဟု ဆိုကြ၏။ ရွစိရွစိ တစ်စစီ ကိုက်ဖဲ့၍ တို့စိတို့စိ စားတတ်သူများအတွက် အဆင်မပြေလှပေ။ ပေါင်မုန့်နှစ်ခုကြားမှာ ညှပ်ထားသည့် အဆာပလာများ အစုံပါအောင် ကိုက်နိုင်မှ ရသစုံအောင် ခံစားရသည့် အစားအစာ ဖြစ်သည်ဆို၏။ ဘာဂါကို တစ်စစီစား၍ ပါဝင်သည့် အာဟာရပစ္စည်းများကို ဗိုက်ထဲကျမှ ပေါင်းဆုံစေခြင်းသည် ရယ်စရာကောင်းသည့် စားသုံးနည်း ဖြစ်နေတတ်၏။ တစ်ကိုက်စီ တစ်ကိုက်စီ အကိုက်တိုင်း အလွေးတိုင်း ဘာဂါရသစုံတို့ လျှာပေါ်မှာ တဏှာတုန်အောင် ကခုန်စေချင်ကြဟန် တူ၏။
တောင်ပေါ်ဆိပ်ကမ်း စခန်းသာစွတကား။
:)
No comments:
Post a Comment