“အရွင္ဘုရား . . . ဘယ့္ႏွယ္လဲ။ ဒီေန႔ ဘုဥ္းေပးလို႔ ေကာင္းရဲ့လား။”
“ေကာင္းတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါး ႏွစ္ပန္းကန္။”
“နည္းတာေပါ့။ တပည့္ေတာ္ . . . သံုးပန္းကန္ နည္းနည္းေက်ာ္ေသးတယ္။ ဟဲ ဟဲ။ အဲ . . . ဒီမွာ အစာေၾကေဆး ဘုဥ္းေပးလိုက္အံုး။ ျမန္မာေဆး . . . လွ်က္ဆားလည္း ရွိတာပဲ။”
အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာေတြအတြက္ မုန္႔ဟင္းခါး ေတာ္ေတာ္ေပါပါတယ္။ ဒီမွာပဲ လုပ္ေရာင္းတဲ့သူ ရွိတယ္ တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းျဖစ္ ျမန္မာမုန္႔ဟင္းခါးေလာက္ေတာ့ မေကာင္းဘူး ထင္တာပဲ။ အေမရိကန္ထက္ ျမန္မာသာတာဆိုလို႔ ရွားရွားပါးပါး မုန္႔ဟင္းခါးပဲ ေတြ႔ဖူးေသးတယ္။
ဆြမ္းစားၿပီး ေက်ာင္းအျပန္ . . . ကန္လမ္းမေတြကေတာ့ ေျပာစရာ မရွိေအာင္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ဒိုးဒိန္းဂ်ိဳးဂ်ိမ္း ယိမ္းထုိးလမ္းေတြ၊ ေျမပဲယိုလို အေပါက္ဖာလမ္းေတြနဲ႔ မယွဥ္သာဘူးေပါ့။ စနစ္က်တဲ့ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ စိမ္းစိုတဲ့ လမ္းေဘး႐ႈခင္းေတြက အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးရဲ့ အလွကို ပံ့ပိုးေပးေနပါတယ္။ ကားက တစ္နာရီ ေျခာက္ဆယ့္ငါးမိုင္ႏႈန္း ေမာင္းေနပါတယ္။ အေ၀းေျပး ခရီးမို႔ ကားဆရာ မအိပ္ခ်င္ေအာင္ ေဘးကေန စကားေျပာေပးေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စကားနားေထာင္ၿပီး စကားေထာက္ေပးေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကားဆရာက ေလေလွ်ာက္ေကာင္းသူ ႀကီးပါ။
“ဗိုက္ေလးေလးနဲ႔ မငိုက္ေအာင္သာ သတိထား ေမာင္းေပေတာ့ ဗ်ာ။ ဟဲ ဟဲ။”
“ရပါတယ္ ဘုရား . . .။ ဒီမွာ ကားေမာင္းရတာ မအိပ္ခ်င္ဘူူးရယ္။ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ၾကည့္ေနရတာနဲ႔ . . . ေမာင္းရမယ့္ မိုင္ႏႈန္းကန္႔သတ္ခ်က္ လမ္းညႊန္ေလးေတြ ၾကည့္ေနရတာနဲ႔ . . .။ မိုင္ႏႈန္းက တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ မတူဘူး . . . သတိထားမိလား။ ေကြ႔ရင္ေကြ႔သလို၊ လမ္းကူးရွိရင္ ရွိသလို အရွိန္ထိန္းဖို႔ သတိေပးတာ။ တိုင္ေလးေတြမွာ စာေရးျပထားတယ္။ အဲ့ဒီ မိုင္ႏႈန္းအတိုင္း ေမာင္းရတာ။ သတ္မွတ္ခ်က္ထက္ ေက်ာ္ေမာင္းရင္ အဖမ္းခံရမယ္။ ယာဥ္စည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းေရးက . . . ကားနဲ႔လိုက္ပတ္ေနတယ္။ ေကာင္းကင္က ေထာက္လွမ္းတာလည္း ရွိတာပဲ။ အဓိကက . . . လမ္းေဘးျမင္ကြင္း စိမ္းစိုေနေတာ့လည္း . . . စိတ္လန္းတာေပါ့။”
“ဟုတ္တယ္ေနာ္။ လမ္းေဘးမွာ . . . ေတာထဲေတာင္ထဲအထိ စိမ္းေနတာ။ ဟိုေတာင္ကုန္း ထိပ္မွာေတာ့ ေဖြးေနတယ္။ ထိပ္ပိုင္း ေတာင္ေစာင္းမွာ သစ္ပင္ျမက္ပင္ မရွိဘူး။”
“အဲ့ဒါပဲ . . . အရွင္ဘုရား။ အဲ့ဒါ ေတာင္ကုန္း မဟုတ္ဘူး အရွင္ဘုရားေရ။ အမႈိက္ပံု။ အမိႈက္ပံု အေပၚကမွ . . . စိမ္းေနေအာင္ ျမက္စိုက္တာ။”
“ၾသ။”
တကယ့္ကို ၾသခ်ေလာက္ပါေပတယ္။
“အမႈိက္ကေန ေရႊျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီေကာင္ေတြမွ တကယ္မွန္တာ အရွင္ဘုရားေရ . . .။ တပည့္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက ေလပဲရွိတာ။ အမႈိက္ေတာင္ကုန္းေပၚကေန စြန္လႊတ္ေနၾကတာ ေတြ႔ဖူးတယ္။ အမႈိက္ေတာက အပန္းေျဖစခန္း ျဖစ္သြားတယ္။ ေပ်ာ္ပြဲစားေတာင္ လုပ္တယ္။ အဲ့ဒီလို အမႈိက္ပံုေတြ ဘယ္သူပိုင္တယ္ထင္လဲ။ အရွင္ဘုရား . . . သူေဌးေတြ ပိုင္ၾကတာ။ မီလ်ံနာေတြ။ ဟား ဟား ဟား။ အမႈိက္ကေန စြမ္းအင္ထုတ္တယ္ေလ။ မီသိမ္းဓာတ္ေငႊ႔ ထုတ္တာ။”
“ၾသ၊ ၾသ။”
“အမိႈက္ကို မ်ိဳးခြဲတယ္။ သစ္သီးသစ္ရြက္ . . . ေဆြးတဲ့အမႈိက္၊ ပလပ္စတစ္အမႈိက္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ . . . ဖန္ပုလင္းေတြ၊ သံဗူးေတြ။ အဲ့ဒီကေနမွ ဓာတ္ေငႊ႕ထုတ္တာ။”
ကားဆရာလည္း နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရႊီးရမွာေပါ့။ အမႈိက္သံုးမ်ိဳး ခြဲတာနဲ႔ ဓာတ္ေငြ႔ထုတ္တာ . . . ၾကားထဲမွာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ က်န္ပါလိမ့္အံုးမယ္။ သူလည္း ဒီေလာက္ပဲ သိမယ္ထင္ပါတယ္။ သူ႔အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရပါၿပီ။ ကိုယ္လည္း . . . ကိုယ့္အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ နည္းပညာ ေ၀ါဟာရေတြ၊ နည္းပညာ ပစၥည္းေတြ၊ နည္းပညာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ သူေျပာျပလည္း နားလည္မွာမွ မဟုတ္တာ။
သူက အမႈိက္ကေန ဓာတ္ေငႊ႔ထုတ္တဲ့အေျကာင္း ေျပာျပေနတုန္း . . . ကိုယ္က ကိုယ့္ဓာတ္ေငႊ႔ကိုယ္ ထုတ္လိုက္မိတယ္။ စားတာ နည္းနည္း မ်ားသြားလို႔လား၊ လ်က္ဆားလ်က္လိုက္လို႔လား။ ေလလည္မိသြားၿပီ။ ဒုကၡပါပဲ။ အနံ႔ထြက္သြားရင္ အားနာစရာ။ ရွက္လည္း ရွက္စရာ။ အသံမထြက္တဲ့ ေလပုန္းမို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ေလေအးေပးစက္ ဖြင့္ထားေတာ့ အနံ႔ မဆိုးေလာက္ပါဘူး။ အဲ . . . အနံ႔ နည္းနည္း ထြက္လာတယ္။ ခက္ေတာ့တာပဲ။ သူ႔မ်ားေတြလည္း ႐ွဴေနၾကရၿပီလား။ ဟူး . . .။အနံ႔က ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးႀကီး ဆက္ထြက္မလာလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ကားဆရာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတုန္း မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး အိပ္ခ်င္ဟန္ ေဆာင္ေနလိုက္ရရင္ ေကာင္းမလား။
“အဟမ္း . . . အရွင္ဘုရား . . . ခုနက အနံ႔ ရလိုက္လား။”
သူ႔ေခ်ာင္းဟန္႔သံက မိုးႀကိဳးသံေလာက္ ျပင္းထန္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားတာပဲ။ ခက္ေတာ့တာပဲ။ ဘုရား ဘုရား။ ဒီမ်က္ႏွာႀကီး ဘယ္သြားထားရပါ့။ မွန္ရာကို သစၥာဆိုရမယ့္ အခ်ိန္ ေရာက္ၿပီလား။
“အင္း . . . အဲ . . .။”
“အဲ့ဒါေလ . . . အမႈိက္ပံု ေတာင္ကုန္းမွာ စက္႐ံုရွိတယ္။ အမႈိက္ကေန ဓာတ္ေငႊ႔ထုတ္တဲ့ အနံ႔က ဒီဘက္ထိ ေရာက္လာတယ္။ မီသိမ္းဓာတ္ေငြ႔နံ႔ . . . တစ္ခါတစ္ခါ ဒီလိုပဲ။”
“အင္း . . . . .”
ေတာ္ပါေသးရဲ့။
:)
ရွင္အာစာရ
No comments:
Post a Comment