(ၾသဂုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၇)
ကန္ႏိုင္ငံ၌
ျမန္မာႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူသည္မွာ ကားေမာင္းရင္း ဟြန္းတီးလွ်င္
ဆဲဆိုရာေရာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ငွက္မ်ားကို ေလွာင္အိမ္ျဖင့္ သယ္ေဆာင္၍
ဇီ၀ိတဒါနအျဖစ္ ၀ယ္ယူလိုသူတို႔ထံ ေရာင္းခ်သည္မွာ ျမန္မာ၏ ထူးျခားခ်က္
ျဖစ္မည္။ အဆိုပါ ထူးျခားခ်က္၌ ေရာင္းသူေရာ ၀ယ္သူပါ အကုသုိလ္ မျဖစ္လွ်င္
ကံေကာင္းသည္။ ကန္ႏိုင္ငံ၌ ဤကဲ့သို႔ေသာ ႐ိုင္းစိုင္းမႈမ်ိဳး မထင္ရွားေပ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အျမိဳ႕ၿမိဳ႕၌ သိသာထင္ရွားၿပီး ဧည့္ဆြဲေဆာင္မႈ တစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ
လိပ္ ငါးတို႔ကို သိုေလွာင္၍ လိပ္စာ၊ ငါးစား ေရာင္းခ်ျခင္း၊
ငွက္ေရာင္းျခင္း၊ ငွက္ဝယ္ျခင္း၊ ငွက္ဖမ္းျခင္း၊ ငွက္လႊတ္ျခင္း စသည္တို႔မွာ
ေရာင္းသူ၀ယ္သူ ျမန္မာတို႔၏ လက္ေတြ႔အသံုးခ် အတၱ၀ါဒ ျဖစ္မည္ထင္၏။ ဤကဲ့သို႔ေသာ
လူႏွင့္တိရစၧာန္တို႔၏ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ကန္ႏိုင္ငံ၌ က်င့္သံုးသည့္
စနစ္မွာ ထင္သာျမင္သာ ရွိလွသည္။ အစာ မေကၽြးရ။ မခ်ဳပ္မေႏွာင္ရ။
ထိုသို႔ေသာ ကိစၥမ်ားႏွင့္ အျခားအျခား မ်ားလွစြာေသာ ခပ္တင္းတင္း
က်င့္သံုးသင့္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကို ျမန္မာတို႔ လိုက္နာႏုိင္ရန္ မလြယ္ေသးေပ။
သို႔ေသာ္ ဦးေဆာင္သူ ႏိုင္ငံ့ဥေသွ်ာင္တို႔ ရဲ့ေသြးျပမွ ျဖစ္ေတာ့မည္ ထင္၏။
ငွက္ကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ကန္တို႔၏ အတုယူဖြယ္ တစ္ခုကို သတိထားမိသည္။
စည္းသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို တည့္မတ္စြာ က်င့္သံုးၿပီး မထြက္ထြက္ေအာင္
ညွစ္ထုတ္မႈ မ်ားစြာ၌ ငွက္သတၱ၀ါမ်ားကိုပင္ အေလွ်ာ့ေပးမထားသည္ကို
သတိျပဳမိသည္။
ဖေလာ္ရီဒါ၌ လည္ရင္းပတ္ရင္း ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းၾကရာ
ဇင္ေယာ္စေသာ ငွက္မ်ား အနီးအပါးသို႔ လာေရာက္၍ အစာေမွ်ာ္ၾကသည္။ ၾကင္နာစြာ
ပစ္လႊတ္သည့္ ေပးစာကမ္းစာကို စားသံုးေနက် ငွက္မ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္။
“တကယ္ေတာ့ ငွက္စာ မေကၽြးရဘူး။ သြားမေကၽြးနဲ႔။ ေကၽြးတဲ့သူလည္း ရွိေတာ့ ရွိမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မေကၽြးပါနဲ႔။”
“တင္ပါ့။ မေကၽြးပါဘူး။ ငွက္စာ မေကၽြးရေတာ့ သန္႔ရွင္းတာေပါ့။ လူတိုင္း ေကၽြးေနရင္ ညစ္ပတ္မယ္ေနာ္။”
“မညစ္ပတ္ေအာင္ တားရာလည္း ေရာက္တာေပါ့။ အဓိကကေတာ့ . . . ငွက္ဆိုတာ
ငွက္သဘာ၀အတိုင္း အစာ ရွာစားရမယ္။ လူေတြေကၽြးတာ စားေနရင္ ငွက္ေတြ
ပ်င္းသြားလိမ့္မယ္။ ငွက္ေတြ ပ်က္စီးတာေပါ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မေကၽြးရတာ။
ျမန္မာမွာလို ေလွာင္အိမ္ထဲထည့္ေရာင္းဖို႔လည္း ငွက္မဖမ္းရဘူး။”
ငွက္တို႔ကိုပင္ ျပတ္သားစြာ ၾကင္နာၾကေပသည္ တကား။
:)
ရွင္အာစာရ
No comments:
Post a Comment