ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ကုသိုလ္ျပဳၾကပါတယ္။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးနဲ႔ ရပ္တည္ရတဲ့ ဘ၀၊ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ႔ကိုယ္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဘ၀ကို ကုသိုလ္ကံနဲ႔ အားျဖည့္ေပးၾကပါတယ္။
ဒီေန႔ ဘာသာစံု ဂုဏ္ထူးရွင္ မသႏၲာေအာင္ရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကုသိုလ္ျပဳၾကတယ္။ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟေတြကို ေကၽြးေမြးတယ္။ ရွင္ရဟန္းေတြကို ဆြမ္းကပ္တယ္။ ၀ါဆိုသကၤန္း လွဴဒါန္းတယ္။ ဒီေန႔ ကုသိုလ္ပြဲမွာ . . . လူဆိုတာ ခံစားခ်က္ ရွိတယ္၊ အသိဥာဏ္ရွိတယ္၊ အထံုပါရမီ ၀ါသနာရွိတယ္၊ အ႐ုပ္ေတြ မဟုတ္ဘူး၊ တိရစၧာန္ေတြနဲ႔ မတူဘူး ဆိုတာကို ဂုဏ္ထူးရွင္ေရာ၊ မိသားစု၀င္ေတြေရာ နားလည္ထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမွာ သားသမီးက မိဘကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ သားသမီး အေပၚမွာ မိဘရဲ့ ၾသဇာသက္ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ မွားယြင္းမႈေတြ ရွိလာႏိုင္တယ္။ မိဘက သားသမီးကို ပညာသင္ေပးတယ္။ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ပညာသင္ေပးတာ။ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။ မိဘေမတၱာကို အသိအမွတ္ ျပဳရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ သားသမီးရဲ့ အေျခအေနကို မငဲ့ဘဲ မိဘ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရၿပီဆိုရင္ အေျခအေနက ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
မိဘက သားသမီးကို ထားရာမွာေနတဲ့ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ မွားပါတယ္။ သားသမီးရဲ့ အေျခအေနကိုလည္း ထည့္တြက္ရမယ္။ သူ႔သားသမီးထက္ ငါ့သားသမီးက သာတယ္ဆိုၿပီး သားသမီးခ်င္း ၿပိဳင္ရာကေနၿပီးေတာ့လည္း မွားယြင္းမႈေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ငါ့သားသမီးက ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္တာ။ ဘာသာစံု ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ေအာင္တာ။ ေလးဘာသာ ငါးဘာသာ ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ ေအာင္တာ။ သားသမီးခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ဂုဏ္ယူၾကတယ္။ ငါ့သားက အင္ဂ်င္နီယာ၊ ငါ့သမီးက ဆရာ၀န္။ ဂုဏ္ယူၾကတာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးကို ၿပိဳင္ဆိုင္စရာ တစ္ခုလို သေဘာထားတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဆိုးသြားၿပီ။ ေခြးခ်င္းကိုက္ရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ေခြး ႏိုင္ေစခ်င္တာ။ ၾကက္ခ်င္းခြပ္ရင္ ကိုယ့့္ၾကက္ ႏိုင္ေစခ်င္တာ။ သားသမီးခ်င္းယွဥ္ရင္ ကိုယ့္သားသမီးက သာေစခ်င္တာ။ သားသမီးရဲ့ အေျခအေနကို ထည့္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ အားႀကီးလာရင္ သားသမီးေတြ ပင္ပမ္းၾကရပါတယ္။
မိဘေက်နပ္ေအာင္ သားသမီးက ႀကိဳးစားယွဥ္ၿပိဳင္ေပးရတယ္္။ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကရတယ္။ မိဘဆႏၵအတိုင္း ဆရာ၀န္ေတာ့ ျဖစ္လာတယ္ ေဆးမကုဘူး။ အင္ဂ်င္နီယာေတာ့ ျဖစ္လာတယ္ လမ္းလည္းမေဖာက္ဘူး။ တံတားလည္း မေဆာက္ဘူး။ သင္ယူထားတဲ့ ပညာက ဘ၀ထဲ ၀င္မလာဘူး။ ေလာကအတြက္ေရာ မိသားစုအတြက္ေရာ အက်ိဳးမမ်ားေတာ့ဘူး။ နာမည္တပ္စရာ ဂုဏ္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အက်ိဳးမ်ားသင့္သေလာက္ မမ်ားႏိုင္ပါဘူး။
ဒီေန႔ ကုသိုလ္ျပဳလုပ္တဲ့ ဘာသာစံု ဂုဏ္ထူးရွင္ရဲ့ မိသားစု၀င္ေတြ အေနနဲ႔ သူ႔အေပၚမွာ နားလည္ေပးၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာထက္ သူျဖစ္ခ်င္တာကို ဦးစားေပးပါ။ ထားရာေနတဲ့ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို မဆက္ဆံမိေအာင္၊ အႏိုင္ရေအာင္ ခြပ္ေပးတဲ့ တိုက္ၾကက္တစ္ေကာင္လို သေဘာသက္ေရာက္ မသြားေအာင္ သတိထားၾကရပါမယ္။ ထိုက္သင့္တဲ့ ဥာဏ္ရည္နဲ႔ လံု႔လ ၀ီရိယ သူမွာရွိေနလို႔ ဒီလို ေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳး ရရွိခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ကိုယ္တိုင္ ေတြးေခၚစဥ္းစားၿပီး သူ႔ရဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ပညာရပ္ တစ္ခုခုကို သူကိုယ္တိုင္ ေရြးျခယ္ခြင့္ ေပးလိုက္ၾကပါ။ သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ သူ႔အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏိုင္တာမ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ ကူၿပီး စဥ္းစားေပးရတာေပါ့။ ဂုဏ္ထူးရွင္ အေနနဲ႔လည္း မိသားစုရဲ့ ဆႏၵထက္ ကိုယ့္ရဲ့သေဘာ၊ ကိုယ့္ရဲ့အလားအလာကို ဦးစားေပးပါ။ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနဆိုရင္ လူႀကီးမိဘေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ပါ။
ကိုယ့္အတြက္ေရာ၊ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ေရာ၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ပါ အသံုး၀င္တဲ့ ပညာရပ္ေတြ ဆက္လက္ဆည္းပူးႏိုင္ပါေစ။
(ဓာတ္ပံု - ၂၀၁၇ ဆယ္တန္းဘာသာစံု ဂုဏ္ထူးရွင္ မသႏၲာေအာင္ ၏ ဂုဏ္ယူ၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္လွဴပြဲ၊ စိုင္ျပင္ရြာမွာ)
:)
ရွင္အာစာရ
(ေခတၱ စိုင္ျပင္ရြာ)
No comments:
Post a Comment