ရွင္အာစာရ ဆံုးမစာ

  ၁။    အပြားအစီး၊ ခိုင္ထြားျဖီး၍၊ ၾကီးပြားၾကေစ၊ ဆံုးမေပမည္၊ ေမာင္ေတြမယ္တို႔ မွတ္ေစဖို႔။

    

  ၂။    ရာဟုလာေက်ာင္း၊ စိမ္းညိဳေမာင္း၌၊ ကိန္းေအာင္းေပ်ာ္ရႊင္၊ ပညာသင္သည့္၊ ေမာင္ရွင္အမ်ား၊ ရြတ္ဖတ္ပြားသည္၊ အားခဲ ႀကိဳးကုတ္ က်က္ေလေလာ့။

    

  ၃။    က်ိဳးေျကာင္းစိစစ္၊ အမွန္ခ်စ္ဖို႔၊ ပ်ိဳမ်စ္ႏုစဥ္၊ ပညာသင္ေလာ့။

  ၄။    ပညာနိမ့္ျပန္၊ အမွန္မခ်စ္၊ ေၾကာင္းက်ိဳပစ္ခြာ၊ ေနထိုင္ပါေသာ္၊ လူသာျဖစ္လည္း လူငနဲ။

  ၅။    ေခတ္သစ္ပညာ၊ ကင္းလႊတ္ကြာေသာ္၊ ေခတ္မွာလူထဲ၊ ဝင္နိုင္ခဲ၍၊ အျမဲေနာက္က် ေနမည္ပ။

  ၆။    ဘုရားအသိ၊ ကြာကင္းဘိေသာ္၊ ပ်က္တိေခ်ာ္မ်ိဳး၊ ဂုဏ္မတိုးဘဲ၊ ႏြမ္းညွိဳးအသေရ ယုတ္မည္ပ။

  ၇။    တရားအသိ၊ ကြာကင္းဘိေသာ္၊ ပ်က္တိေခ်ာ္မ်ိဳး၊ ဂုဏ္မတိုးဘဲ၊ ႏြမ္းညွိဳးအသေရ ယုတ္မည္ပ။

  ၈။    သံဃာအသိ၊ ကြာကင္းဘိေသာ္၊ ပ်က္တိေခ်ာ္မ်ိဳး၊ ဂုဏ္မတိုးဘဲ၊ ႏြမ္းညွိဳးအသေရ ယုတ္မည္ပ။

  ၉။    သေရျပည့္ဝ၊ လူလံုးလွေအာင္၊ ဗုဒၶစာေပ၊ မလြတ္ေစဘဲ၊ ေထြေထြဝိဇၨၨာ၊ သခၤ်ာသိပၸံ၊ တတ္ေကာင္းရန္ကို၊ အားသန္လံု႔လ ခဲေလေလာ့။

၁ဝ။    အားခဲႀကိဳးကုတ္၊ ပညာလုပ္စဥ္၊ ႏႈတ္ေရးလွပ၊ ေျပျပစ္ၾကေစ၊ မိတၱေဆြကို၊ ႏိွမ္ေလခ်ေလွာင္၊ နာမည္ေျပာင္နွင့္၊ ငေၾကာင္ ငနက္၊ ပုတက္ ဂင္တို၊ ဝက္အို ေလာရွည္၊  စသည္မ်ားစြာ၊ နာမည္မဟုတ္၊ ဂုဏ္သိန္ယုတ္ျဖင့္၊ အာလုပ္ေခၚနည္း ေရွာင္ေလေလာ့။

၁၁။    သူရွက္ေလေအာင္၊ သူ႔ကိုေလွာင္ဖို႔၊ အေျပာင္အပ်က္၊ နာမည္ဖ်က္သူ၊ ႏႈတ္ထက္သူ၏၊ ပူတိအပုပ္၊ စိတ္အစုတ္မွာ၊ ဖံုးအုပ္ကြာသည္၊ ဟာလာဟင္းလင္း ပြင့္ေလ၏။

၁၂။    ၾကင္ၾကင္နာနာ၊ ႐ိုေသစြာလွ်င္၊ သာယာေခၚထူး၊ ခ်စ္မႈန္ကူးလ်က္၊ စာက်က္စာအံ၊ အလုပ္မွန္သည္၊ ကစားခိ်န္တန္က ကစားၾက။

၁၃။    ငယ္စဥ္ႏုျငား၊ ပိတ္ေလွာင္ထား၍၊ မကစားဘဲ၊ စာကိုစဲြေသာ္၊ ထူထဲထံုထိုင္း ေပ်ာ့တတ္စြ။

၁၄။    ကစားပဲြ႐ႈံး၊ စာၿပိဳင္႐ံႈးေသာ္၊ အ႐ႈံးကိုပင္၊ မလိုခ်င္လည္း၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း၊ အ႐ႈံးေပးသည္၊ ျပံဳးေဆး အငံုမပ်က္ ပါေစနွင့္။

၁၅။    စာသင္ခန္းတြင္း၊ ကစားကြင္းမွ၊ လံုးရင္းမ်ားစြာ၊ မွတ္ဖြယ္ရာကို၊ ေသခ်ာယူက်င့္ ကၽြမ္းေလေလာ့။

၁၆။    ေက်ာင္းသခၤန္းစာ၊ ဆိုသည္မွာလည္း၊ ေရြးကာသတ္မွတ္၊ ျပ႒ာန္းအပ္သည္၊ ကန္႕သတ္မ်ားတိ ရိွေခ်၏။

၁၇။    အကန္႔ကိုေက်ာ္၊ တတ္ပါေသာ္မွ၊ ေတာ္ျမတ္လွသည္၊ ဇာနည္ စာတတ္ ျဖစ္ေလေလာ့။

၁၈။    စာသင္ခန္းေက်ာ္၊ အသိေမာ္ဖို႕၊ ေတာ္ရာသင့္ရာ၊ ေတြ႕ေလရာမွာ၊ စာေပဖတ္႐ႈ ေလ့ေလေလာ့။

၁၉။    ေတြးၾကံခံစား၊ အသိပြားဖို႕၊ စာမ်ား မ်ားေျမာင္ ဖတ္ေလေလာ့။

၂ဝ။    စာလာေပလာ၊ ဖတ္ဖြယ္ရာလည္း၊ ဆရာေရးသား၊ အေတြးမ်ားႏွင့္၊ ခံစားခ်က္သာ၊ သူေရးစာကို၊ ဥာဏ္မွာတင္၍ ခ်င့္ေလေလာ့။

၂၁။    ခ်င့္ခိ်န္တြက္ကာ၊ ကိုယ့္ဘာသာႏွင့္၊ ျမန္မာကိုယ့္ျပည္၊ ခ်စ္ရမည္တည့္၊ သာကီမ်ိဳႏြယ္၊ ဂုဏ္မငယ္ေအာင္၊ ျခယ္လွယ္သြက္လက္၊ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ၊ စိတ္ရင္းမာသည္၊ ျဖဴစြာ ၿငိဳးမုန္း ကင္းေလေလာ့။

၂၂။    ကိုယ့္ျပည္သာယာ၊ ကိုယ့္ေက်ာင္းသာဖို႕၊ စိမ္းဝါျဖဴနီ၊ သီးပြင့္စည္ေအာင္၊ ညီညီညြတ္ညြတ္၊ စီတန္းျပြတ္လ်က္၊  မခြ်တ္ယွက္ျဖာ၊ ပင္မ်ားစြာကို၊ စိုက္ကာ ခိုင္ထြား ပြားေစေလာ့။

၂၃။    ဝန္းက်င္သာယာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာသည္၊ ကိုယ္မွာခန္႕က်န္း လန္းေလလိမ့္။

၂၄။    မာမာခ်ာခ်ာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာေသာ္၊ ဥစၥာစုစည္း ႀကီးႏိုင္လိမ့္။

၂၅။    ဆင္ျခင္တိုင္းထြာ၊ ျပည့္ပညာနွင့္၊ မွန္ရာကိုခ်စ္၊ ဘာသာခ်စ္၍၊ ျပည္ခ်စ္က်န္းမာ၊ စည္းစိမ္လာေသာ္၊ ေခမာတိုင္ထိ၊ လက္ကိုင္မိေအာင္၊ လြယ္ဘိမခက္၊ အက်င့္စြက္သည္၊ နရက္ကင္းေဝး ေအးေလလိမ့္။

        ရွင္အာစာရ ဆံုးမစာ ျပီး၏