(မိုးေအးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။ ဖုန္းလိုင္း ေကာင္းသည္။)
ေျဖ။ ။ “တပည့္ေတာ္ ခု အသက္ရွစ္ဆယ္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ ဘုန္းဘုရား . . . ႏိုင္ငံအတြက္လည္း စိတ္ပူတယ္။ သာသနာအတြက္လည္း စိတ္ပူတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေတာ့ ထားပါ။ သာသနာအတြက္ လုပ္ရတာ ထင္တိုင္းမေပါက္ေတာ့ အားတက္သေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဘုရားရယ္ . . .။”
ေမး။ ။ “ဒကာႀကီးတို႔ လုပ္ေပးေနတဲ့ . . . တစ္ျခား သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြေတာ့ မသိဘူး။ ဓမၼစကူးလ္ေတြ အေျခအေန ေကာင္းပါတယ္။ အားမရဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “အဲ့ဒါလည္း . . . ျပႆနာက ညႇိမရတာ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ ဗ်ဴ႐ိုနဲ႔ . . . သခၤန္းစာ တစ္ခုတည္း စံနဲ႔ တားဂက္နဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ဘာသာေရး သင္ေပးေနတဲ့ ဆရာေတာ္ တစ္ခ်ိဳ႕က . . . လုပ္ေပးတာ ေကာင္းပါတယ္။ သင္႐ိုးအတူတူ လုပ္ၾကဖို႔ ညႇိႏိုင္းေတာ့ ေလွ်ာက္ထားရတာ အဆင္မေျပဘူး။”
ေမး။ ။ “သူ႔မူနဲ႔သူ သင္ေနတာ အဆင္မေျပဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “ဘုန္းဘုရားေရ . . . တပည့္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ သံဃာအင္းအား နည္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒီအားေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ၾကေစခ်င္တာ။ အားလံုးလုပ္ၾကေစခ်င္တာ။ လုပ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြ သူ႔မူနဲ႔သူ သင္တာေကာင္းေပမယ့္ . . . သူ႔တစ္သက္နဲ႔ ၿပီးသြားမွာ စိုးရိမ္တာ။ တပည့္ေတာ္တို႔ သင္႐ိုးတူေစခ်င္တယ္ ဆိုတာက . . . တပည့္ေတာ္တို႔က လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ေရရွည္ အစဥ္အဆက္ တည္ေစခ်င္တာ။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ေတြ . . . တစ္ပါးလာ တစ္မ်ိဳးသင္၊ တစ္ပါးလာ တစ္မ်ိဳးသင္။ မသင္ခ်င္တဲ့ ဆရာေတာ္က်ေတာ့ ရပ္ထားလိုက္ . . . ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ပါး ျပန္စ။ သင္ခ်င္တဲ့စာေကာက္သင္ . . .။”
ေမး။ ။ “သေဘာက္ေပါက္ပါၿပီ။ တီဗီမွာ လာတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ အခု ဓမၼစကူးေတြ အရွိန္ဟုန္ ေကာင္းေနတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အားလံုး သင္႐ိုးညီသြားမယ္ ထင္ပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “မလြယ္ပါဘူး ဘုရားရယ္ . . .။ အရွိန္အဟုန္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာလည္း တီဗီထဲမွာ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေပမယ့္ အျပင္မွာ အခက္အခဲေတြ ရွိပါတယ္။”
ေမး။ ။ “ရွိသင့္သေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ ႀကီးႀကီးမားမား အခက္အခဲေတြမို႔လား။”
ေျဖ။ ။ “တစ္ခု နမူနာ ေလွ်ာက္မယ္။ သင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ေရာက္ေတာ့ . . . ေက်ာင္းသားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ခက္တာက . . . အထက္တန္းလႊာကို မစည္း႐ံုးႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံတိုးတက္ဖို႔ ဗုဒၶဘာသာက ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ဆိုရင္ . . . လူမႈေရး စီးပြားေရး ႏိုင္ငံေရး ထိပ္ပိုင္းေရာက္မယ့္ ကေလးေတြ၊ ႏိုင္ငံကို ေမာင္းႏွင္မယ့္ ကေလးေတြကို ဘုရားအဆံုးအမ သင္ေပးႏိုင္မွ . . .။ အဓိက . . . သစၥာ၊ သမာဓိ၊ သတၱိ။ သင္တန္းတက္တဲ့ ကေလးေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားရစရာ မေကာင္းဘူး။ ေျပာပါရေစေတာ့ ဘုရားရယ္ . . .။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးေတြ မုန္႔စားခ်င္လို႔ လာၾကတာေတာင္ ပါတယ္။”
ေမး။ ။ “မုန္႔စားခ်င္ေတာ့လည္း ေကၽြးလိုက္ေပါ့ ဒကာႀကီးရယ္ . . .။ ဘုရားတရားနဲ႔ ပတ္သက္တာ သင္ေပးခြင့္ ရတာပဲ မေကာင္းဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “ခုနက တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္သလိုေပါ့။ ဟုတ္တိပတ္တိ ကေလးေတြကို စည္း႐ံုးၿပီး ေရရွည္ ေပါ့။ စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ေပးႏိုင္မွ။”
ေမး။ ။ “ဟုတ္ပါၿပီ ဒကာႀကီးေရ . . .။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ . . . ကိုယ့္ဘက္က တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္တာေပါ့။”
:)
ရွင္အာစာရ
(ဒကာႀကီး က်န္းမာပါေစ။)
ေျဖ။ ။ “တပည့္ေတာ္ ခု အသက္ရွစ္ဆယ္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ ဘုန္းဘုရား . . . ႏိုင္ငံအတြက္လည္း စိတ္ပူတယ္။ သာသနာအတြက္လည္း စိတ္ပူတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေတာ့ ထားပါ။ သာသနာအတြက္ လုပ္ရတာ ထင္တိုင္းမေပါက္ေတာ့ အားတက္သေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဘုရားရယ္ . . .။”
ေမး။ ။ “ဒကာႀကီးတို႔ လုပ္ေပးေနတဲ့ . . . တစ္ျခား သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြေတာ့ မသိဘူး။ ဓမၼစကူးလ္ေတြ အေျခအေန ေကာင္းပါတယ္။ အားမရဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “အဲ့ဒါလည္း . . . ျပႆနာက ညႇိမရတာ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ ဗ်ဴ႐ိုနဲ႔ . . . သခၤန္းစာ တစ္ခုတည္း စံနဲ႔ တားဂက္နဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ဘာသာေရး သင္ေပးေနတဲ့ ဆရာေတာ္ တစ္ခ်ိဳ႕က . . . လုပ္ေပးတာ ေကာင္းပါတယ္။ သင္႐ိုးအတူတူ လုပ္ၾကဖို႔ ညႇိႏိုင္းေတာ့ ေလွ်ာက္ထားရတာ အဆင္မေျပဘူး။”
ေမး။ ။ “သူ႔မူနဲ႔သူ သင္ေနတာ အဆင္မေျပဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “ဘုန္းဘုရားေရ . . . တပည့္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ သံဃာအင္းအား နည္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒီအားေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ၾကေစခ်င္တာ။ အားလံုးလုပ္ၾကေစခ်င္တာ။ လုပ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြ သူ႔မူနဲ႔သူ သင္တာေကာင္းေပမယ့္ . . . သူ႔တစ္သက္နဲ႔ ၿပီးသြားမွာ စိုးရိမ္တာ။ တပည့္ေတာ္တို႔ သင္႐ိုးတူေစခ်င္တယ္ ဆိုတာက . . . တပည့္ေတာ္တို႔က လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ေရရွည္ အစဥ္အဆက္ တည္ေစခ်င္တာ။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ေတြ . . . တစ္ပါးလာ တစ္မ်ိဳးသင္၊ တစ္ပါးလာ တစ္မ်ိဳးသင္။ မသင္ခ်င္တဲ့ ဆရာေတာ္က်ေတာ့ ရပ္ထားလိုက္ . . . ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ပါး ျပန္စ။ သင္ခ်င္တဲ့စာေကာက္သင္ . . .။”
ေမး။ ။ “သေဘာက္ေပါက္ပါၿပီ။ တီဗီမွာ လာတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ အခု ဓမၼစကူးေတြ အရွိန္ဟုန္ ေကာင္းေနတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အားလံုး သင္႐ိုးညီသြားမယ္ ထင္ပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “မလြယ္ပါဘူး ဘုရားရယ္ . . .။ အရွိန္အဟုန္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာလည္း တီဗီထဲမွာ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေပမယ့္ အျပင္မွာ အခက္အခဲေတြ ရွိပါတယ္။”
ေမး။ ။ “ရွိသင့္သေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ ႀကီးႀကီးမားမား အခက္အခဲေတြမို႔လား။”
ေျဖ။ ။ “တစ္ခု နမူနာ ေလွ်ာက္မယ္။ သင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ေရာက္ေတာ့ . . . ေက်ာင္းသားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ခက္တာက . . . အထက္တန္းလႊာကို မစည္း႐ံုးႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံတိုးတက္ဖို႔ ဗုဒၶဘာသာက ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ဆိုရင္ . . . လူမႈေရး စီးပြားေရး ႏိုင္ငံေရး ထိပ္ပိုင္းေရာက္မယ့္ ကေလးေတြ၊ ႏိုင္ငံကို ေမာင္းႏွင္မယ့္ ကေလးေတြကို ဘုရားအဆံုးအမ သင္ေပးႏိုင္မွ . . .။ အဓိက . . . သစၥာ၊ သမာဓိ၊ သတၱိ။ သင္တန္းတက္တဲ့ ကေလးေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားရစရာ မေကာင္းဘူး။ ေျပာပါရေစေတာ့ ဘုရားရယ္ . . .။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးေတြ မုန္႔စားခ်င္လို႔ လာၾကတာေတာင္ ပါတယ္။”
ေမး။ ။ “မုန္႔စားခ်င္ေတာ့လည္း ေကၽြးလိုက္ေပါ့ ဒကာႀကီးရယ္ . . .။ ဘုရားတရားနဲ႔ ပတ္သက္တာ သင္ေပးခြင့္ ရတာပဲ မေကာင္းဘူးလား။”
ေျဖ။ ။ “ခုနက တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္သလိုေပါ့။ ဟုတ္တိပတ္တိ ကေလးေတြကို စည္း႐ံုးၿပီး ေရရွည္ ေပါ့။ စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ေပးႏိုင္မွ။”
ေမး။ ။ “ဟုတ္ပါၿပီ ဒကာႀကီးေရ . . .။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ . . . ကိုယ့္ဘက္က တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္တာေပါ့။”
:)
ရွင္အာစာရ
(ဒကာႀကီး က်န္းမာပါေစ။)
No comments:
Post a Comment