သိမ့္ေမြ႔ေသာလမ္း (၃၁)

(. . . . .မွ အဆက္)

(ေမတၱာပြားရက်ိဳး အဆက္)

ေယာဂီ။  ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္က အားနည္းေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာႀကီး။  ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေရာ စိတ္ေရာ အားနည္းႏိုင္ပါတယ္။ ေနထိုင္ရွင္သန္ခ်ိန္မွာ စိတ္ခံစားမႈေတြကို တမင္သက္သက္ ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ျငင္းဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဖိႏွိပ္ထားႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ကို ေမ့ထားၿပီး အလုပ္မ်ားေနပါေတာ့တယ္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတာေတြကေန မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္ ရွင္သန္ေနခ်ိန္၊ အားအင္ေကာင္းတုန္း အခ်ိန္မွာ ဒဏ္ရာေတြကို ၾကည့္႐ႈသင့္တယ္၊ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသသင့္တယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ အေလးေပး ေျပာၾကားတာပါ။ ဒါေတြကို ေရွးေဟာင္း ဗုဒၶစာေပမွာလည္း ေဖာ္ျပထားတာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ထားပါေတာ့ . . .။ ဒါဟာ ဆယ္ခုေျမာက္ အက်ိဳးအာနိသင္၊ သတိနဲ႔ ေသဆံုးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အသိရွိရွိနဲ႔ ေသဆံုးျခင္းရဲ့ အေရးပါပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာဘာ၀နာနဲ႔ ေသျခင္းတရား ဆက္စပ္ေနတာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး အက်ိဳးအာနိသင္က . . . ကြယ္လြန္တဲ့ အခါမွာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဘ၀၊ နတ္ဘံုမွာ ျဖစ္ရပါတယ္တဲ့။ ဒီ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြကို ဒီဘ၀မွာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို သတိရဖို႔၊ နားလည္ထားဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ဒါေတြဟာ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ထည့္ေရးထားတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္ထည့္ႏိုင္ေသးလား ၾကည့္ၾကရေအာင္။ ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳကေန . . . ထပ္ထည့္ရေအာင္။ အၾကံျပဳ တင္ျပခ်င္တာ ရွိပါသလား။

ေယာဂီမ်ား တင္ျပသည့္ ေမတၱာအက်ိဳး

ေယာဂီ။  ။ ရန္သူ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းလို႔ မရတဲ့သူ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ သူတစ္ပါးအေပၚ မုန္းတီးစိတ္ မရွိႏိုင္ပါဘူး။

ဆရာႀကီး။  ။ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူေတြက ခ်စ္ခင္ၾကျခင္းလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ လူေတြက ကိုယ့္ကို မႀကိဳက္မွပဲ ကိုယ့္မွာ ရန္သူရွိပါတယ္။ ဟုတ္ပါၿပီ။ ခင္ဗ်ားေျပာသလို ရန္သူမရွိျခင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ အက်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ . . . မိတ္ေဆြေတြပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ရန္သူရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဘ၀ေနနည္းပဲ။ တစ္ျခား ရွိပါေသးလား။

ေယာဂီ။  ။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက . . . စိတ္ထဲမွာ အမုန္းတရား ရွိေနတဲ့အခါ မွားယြင္းတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ . . . သူတစ္ပါးကို ထည့္သြင္း မစဥ္းစားဘဲ ကိုယ္ထင္သလို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။

ဆရာႀကီး။  ။ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အမုန္းတရား ရွိေနရင္၊ အမ်က္ေဒါသ ရွိေနရင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ပါနဲ႔။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ၾကည္လင္တဲ့စိတ္က လာမွာ မဟုတ္ဘဲ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ စိတ္က လာမွာမို႔ပါ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တင္ မကပါဘူး။ အေျပာအဆိုေတြလည္း ပါပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ စိတ္ဆိုးေနတယ္ဆိုရင္ စိတ္ဆိုးေနတုန္းမွာ ပါးစပ္ပိတ္ထားဖို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၾကည္လင္တဲ့စိတ္ကေန ထြက္ေပၚလာတာ မဟုတ္လို႔ပါ။ ပို႐ႈပ္ၿပီး အေျခအေန ပိုဆိုးသြားႏိုင္လို႔ပါ။ အဲဒီလို အခါမ်ိဳးမွာ စိတ္အေျခအေနဟာ တကယ့္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္က အမွားလုပ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္တိုၿပီး မွားတဲ့လူကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔ အမွန္ျပင္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို တံု႔ျပန္မႈမ်ိဳး၊ အမွားကို ေဒါသနဲ႔ ျပင္ေပးတာမ်ိဳးဟာ အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ တကယ္ အသံုးခ်လို႔ ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ျခား ထည့္စရာ ရွိပါေသးလား။

ေယာဂီ။  ။ ေမတၱာဘာ၀နာကို မေလ့လာရခင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ သူတစ္ပါး အေပၚမွာ ေဒါသ ျဖစ္လြယ္ပါတယ္။ ေမတၱာဘာ၀နာကို ေလ့လာၿပီးေတာ့ အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္တာ အခ်ိန္တိုသြားပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေဒါသ ေျပေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ေမတၱာဘာ၀နာကို အဆက္မျပတ္ က်င့္သံုးတယ္ဆိုရင္ . . . သူတစ္ပါးအေပၚ ေဒါသျဖစ္တာဟာ ေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲတယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ လာပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဒါသဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ဆင္းရဲေစလို႔ပါ။ အမုန္းပြားေလေလ ကိုယ့္အတြက္ ျပႆနာ မ်ားေလေလပါပဲ။

ဆရာႀကီး။  ။ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ ႏွစ္ခု။ ပထမ တစ္ခ်က္က ေတာ္ေတာ့္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ အမုန္း၊ ေဒါသ အစရွိတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြကေန ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္ ထြက္ေျမာက္ႏိုင္သလဲ။ ေဒါသ မျဖစ္ေစရဘူးလို႔ေတာ့ စံနမူနာ ထားလို႔မရဘူး ထင္ပါတယ္။ စံသတ္မွတ္ခ်က္ ထားဖို႔ လိုအပ္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ျမန္ေအာင္ ေဒါသက ထြက္ေျမာက္ရမယ္ ဆိုတာကို စံသတ္မွတ္သင့္ပါတယ္။

ဗုဒၶစာေပထဲက လွပတဲ့ တရားေတာ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ေဒါသသံုးမ်ိဳးကို ဥပမာ သံုးမ်ိဳးနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာပါ။ ပထမ ေဒါသကို ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲ မပ်က္သုဥ္းႏိုင္ေအာင္ ေက်ာက္တံုးေပၚ ေရးထားတဲ့စာနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းထားပါတယ္။ ဒုတိယ ေဒါသကို သဲေပၚမွာ ေရးထားတဲ့စာနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ထားပါတယ္။ တတိယ ေဒါသက ေရေပၚမွာ ေရးတဲ့စာနဲ႔ တူပါတယ္တဲ့။ မလွဘူးလား။ ျမန္ပံုက . . . ေဒါသ . . . ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ ေျပသြားတယ္။

ဒုတိယ အခ်က္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒါ မိုက္မဲမႈပါပဲ။ ေဒါသျဖစ္ရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဆင္းရဲရတာဆိုေတာ့ ေဒါသကို ဆုပ္ကိုင္ထားတာဟာ မိုက္မဲရာက်ပါတယ္။ ေလထဲ ေမာ့ၿပီး တံေတြး ေထြးသလိုပါပဲ။ တံေတြး ျပန္က်လာေတာ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပၚ ျပန္က်တာပဲ။

ေနာက္ထပ္ ရွိပါေသးလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တီထြင္ၾကံဆ ေတြးေခၚႏိုင္ၿပီး ေမတၱာရဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြ အခုလို ထပ္ေပါင္းထည့္ႏိုင္တာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။

ေယာဂီ။   တစ္ခ်ိန္လံုး ေႏြးေႏြးေထြးေထြ ေပ်ာ္ရႊင္ ႏွစ္သက္ေစပါတယ္။

ဆရာႀကီး။  ။ မွန္ပါတယ္။ လူသားေတြဟာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပိုပိုၿပီး ေအးတိေအးစက္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ ေႏြးေထြးတဲ့ ခံစားခ်က္ဟာ အလြန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ သီလရွင္ ေက်ာင္းမွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ လူသားေတြ ျဖစ္ေနပံုဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ စက္႐ုပ္ဆန္လာေနပါတယ္။ စက္႐ုပ္ဆန္တဲ့ သေဘာတစ္ခုက . . . ခံစားခ်က္ ကင္းမဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေရာ သူတစ္ပါး အတြက္ပါ ေႏြးေထြးတဲ့ ခံစားမႈရွိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီလို ခံစားခ်က္ဟာ လွပပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက . . . ကၽြန္ေတာ္ ေဆြးေႏြးေမးျမန္ခဲ့တဲ့ ေယာဂီတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေမတၱာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ ျမင့္မားေစႏိုင္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ေမတၱာတရားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ ဆက္စပ္တာကို ျမင္ႏိုင္ၾကပါသလား။

ေယာဂီ။  ။ ေမတၱာတရား ရွိတဲ့အခါမွာ သူတစ္ပါးကို အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္မယ့္ အလုပ္ေတြကို လြယ္လြယ္ကူကူ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ေလွ်ာ့စဥ္းစားၿပီး သူတစ္ပါးအတြက္ မ်ားမ်ား စဥ္းစားပါတယ္။ ဒီလို ေနထိုင္ရွင္သန္တယ္ဆိုရင္ တစ္ဘ၀လံုး ေနာင္တမရဘူးႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ . . . ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည့္မႈ ရွိတာပါပဲ။

ဆရာႀကီး။  ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာတစ္ခု ရွိပါတယ္။ မေအာင္ျမင္ဘူး၊ အသံုးမက်ဘူး၊ တန္ဖိုးမရွိဘူး၊ အျမဲတမ္းက်ဆံုးေနတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္မိတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ျမင္တာပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ က်ဆံုးမႈလို႔ ျမင္တတ္ပါတယ္။

ေမတၱာတရား မ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် . . . အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမတၱာထားႏိုင္တာနဲ႔အမွ် ေမတၱာရဲ့ အစြမ္းကို ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ အလားအလားေတြကို ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးစိတ္ေတြ ပိုလာပါတယ္။ ဒီကေနၿပီး . . . ျဖစ္ေပၚလာသမွ်ကို ငါ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္တယ္လို႔ . . . ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္လာႏိုင္ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြ မၾကံဳရမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒါသ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ျပႆနာ ေပၚပါလိမ့္မယ္။ အခက္အခဲေတြ လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ္၊ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိတယ္ရယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ရွိပါတယ္။

ဟုတ္ပါၿပီ . . . ေနာက္ထပ္ အခ်က္အလက္ေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားႏိုင္ပါေသးတယ္။ ေမတၱာဘာ၀နာရဲ့ အေရးပါပံုပဲ။ အထူးသျဖင့္ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ မိမိအတြက္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ အသြင္းေျပာင္းမႈေတြ ဖန္တီးႏိုင္ပါတယ္။ ေမတၱာရဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြဟာ သူတစ္ပါး အေပၚမွာလည္း သက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္ပါတယ္။

ကဲ . . . အခု ေမးစရာေတြ ရွိပါသလား။ အခက္အခဲေတြ ရွိပါသလား။ အခက္အခဲေတြ ရွိရင္ တင္ျပၾကပါ။ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။

အေမးအေျဖ

ေယာဂီ။  ။ ေမတၱာဘာ၀နာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲက ေဒါသပါပဲ။ ေစာေစာက ခင္ဗ်ား ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ ေဒါသ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဘာမွ မဆံုးျဖတ္တာ၊ စကား တစ္လံုးမွ မေျပာတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ျပႆနာက . . . ႐ံုးအလုပ္မွာ ၀န္ထမ္းေတြ အမွားလုပ္မိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း စိတ္တိုၿပီး သူတို႔ကို တစ္ခုခု ေျပာလိုက္မိတာပါ။ ေနာက္က်ေတာ့ . . . ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုက္သင့္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ သူတို႔ ဒုကၡေရာက္နတာကို ထပ္ၿပီး ဒုကၡ ေပးမိလို႔ပါ။ အဲဒါ မွားပါတယ္။ ဟစ္ေအာ္ေနမယ့္အစား အမွားကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ္ ဆိုတာ သူတို႔ကို ေျပာျပသင့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒါသျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ရတာ ခက္ပါတယ္။

ဆရာႀကီး။  ။ ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး အတူတူပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတင္ျပတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ လက္ေတြ႔က်တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာထားဖို႔လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တရားရိပ္သာ မေရာက္ခင္တုန္းက စာၾကည့္တိုက္မႉးလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ ၀န္ထမ္းေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာတရား က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ မလြယ္ပါဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြ ေနာက္က်မွ လာပါတယ္။ သူ ေမတၱာတရား က်င့္သံုးေနတယ္၊ ငါတို႔ တစ္နာရီ ေနာက္က်ၿပီး အိပ္ယာက ထလို႔ရတယ္။ ဒီလို တြက္ၾကတာကိုး။ သူ ေမတၱာရား က်င့္သံုးေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခြင့္တင္စရာ မလိုဘူး။ အိမ္မွာ ဒီတိုင္း ေနမယ္။ ဒီလိုကိုး။ လူေတြက တစ္မ်ိဳးေျပာမွ နားလည္တာဆိုေတာ့ ေမတၱာနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာ သေဘာက္ေပါက္လိုက္တယ္။  လုပ္စရာ ရွိတာက . . . ရွင္းလင္းျပတ္သားဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ငါ ျပတ္သားေတာ့မယ္လို႔ သူတို႔ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာပဲ။ ဒီလို လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ဒဏ္ရာ မရပါဘူး။ ကိေလသာေတြ မေမြးျမဴမိပါဘူး။ ေျပာစရာ ရွိတာကို ေျပာလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါၿပီ . . .။ ေမးခြန္း ဒုတိယပိုင္းမွာ တကယ့္ လက္ေတြ႔ သေဘာတရားေတြ ပါေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေဒါသထြက္မိရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ ဆိုတာပါပဲ။ ပထမ အၾကံေပးခ်င္တာက . . . မအံ့ၾသပါနဲ႔။ ကိုယ္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနဆဲပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဉာဏ္အလင္း မေပါက္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေက်မနပ္ မျဖစ္ပါနဲ႔။ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ မခံစားပါနဲ႔။ ေဒါသျဖစ္မိေလခ်င္းလို႔ ေဒါသ ထပ္မျဖစ္မိပါေစနဲ႔။ ဒါဟာ အလြန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေယာဂီေတြမွာ၊ အထူးသျဖင့္ အားထုတ္ေနဆဲ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တတ္တာက . . . ငါ တရား အားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီပါလား၊ ငါ ေမတၱာ ပြားေနသူပါလားလို႔ ထင္မိတတ္ပါတယ္။ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ စံနမူနာတစ္ခု ရွိတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စံက တစ္ျခား၊ လက္ေတြ႔က တစ္ျခား ျဖစ္ပါတယ္။

(ဆက္ရန္ . . . . .)

:)

ရွင္အာစာရ

-----

Godwin Samararatne ရဲ့ "The GENTLE WAY of Buddhist Meditation"ကို

နားလည္သလို ဘာသာျပန္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref:

"The GENTLE WAY of Buddhist Meditation", Godwin Samararatne

A re-presentation of Godwin's Retrat Talks in Hong Kong, Jeanne Mynott, 1997

Revised Edition, Jeanne Mynett, 2005

Inward Path Publisher, Penang, Malaysia, 2007

for Free Distribution Only and NOT for sale