သိမ္ေမြ႔ေသာလမ္း (၇)

(. . . . . မွ အဆက္)

၁။   ဘာ၀နာမိတ္ဆက္

      တတိယေန႔ - ဓမၼ၏ အေရးပါမႈ

       (ေဟာင္ေကာင္၊ ၈ ေအာက္တိုဘာ ၁၉၉၇)

ဆရာႀကီး။  ။ ႐ုပ္၀တၳဳက အေရးႀကီးတယ္၊ ႐ုပ္၀တၳဳမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိတယ္လို႔ လူမ်ားစုက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႐ုပ္၀တၳဳေတြ မ်ားမ်ားရေလ မေက်နပ္မႈေတြ ပိုလာေလပါပဲ။ မေက်နပ္ႏိုင္ေလ ႐ုပ္၀တၳဳေတြ ပိုရခ်င္ေလပါပဲ။

အင္အား အျပည့္ရွိတဲ့ ဥပမာတစ္ခု ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အ႐ိုးကိုက္တဲ့ ေခြးလိုပဲတဲ့။ ေခြးက အ႐ိုးကို မလႊတ္ဘူး။ ျမဲျမဲ ကိုက္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆာေနတာပဲ။ မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။ အ႐ိုးကို ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရမွာ ေၾကာက္ၿပီး ဆင္းရဲေနရတယ္။

စိုးရိမ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီျပႆနာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာ တစ္ခု ရွိေသးတယ္။ ႐ႈေထာင့္တစ္မ်ိဳးကေန တစ္နည္းေျပာရရင္ မ်ားမ်ားထုတ္လုပ္ မ်ားမ်ားသံုးစြဲေရး၀ါဒ ျဖစ္ပါတယ္။ စားသံုးသူ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေနထိုင္ရွင္သန္ၿပီး မ်ားမ်ားထုတ္ မ်ားမ်ားသံုး ၀ါဒရဲ့ ႐ိုက္ခတ္မႈ မခံရေအာင္ ေရွာင္ရတာဟာ တကယ့္ စိန္ေခၚမႈႀကီးပါပဲ။

မ်ားမ်ားထုတ္ မ်ားမ်ားသံုး ၀ါဒကို ႐ႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ အပိုင္း ႏွစ္ခုကို ျမင္မိတယ္။ တစ္ခုက လူေတြဟာ ကိုယ္ ဘာလိုအပ္တယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိၾကတာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္လိုအင္ကို ကိုယ္နားမလည္ၾကတာပါ။ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ လိုအင္ဆႏၵကို ကြဲကြဲျပားျပား သေဘာမေပါက္ၾကပါဘူး။

ေဒသနာေတာ္အရ ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ စားစရာ၊ ၀တ္စရာ၊ ေနစရာနဲ႔ ေဆး၀ါးေပါ့။ ဒါေတြကို ပစၥည္းေလးပါးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေလးမ်ိဳးကို လူသားေတြ တကယ္ လိုအပ္ပါတယ္။ ႐ုပ္၀တၳဳရဲ့ အခန္းက႑ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႐ုပ္၀တၳဳကို ပန္းတိုင္ထားရင္၊ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ လိုအင္ဆႏၵ ေရာေထြးသြားရင္ မေက်နပ္မႈေတြ ဆင္းရဲဒုကၡေတြဆီ ဦးတည္သြားေတာ့တာပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခု မ်ားမ်ားထုတ္ မ်ားမ်ားသံုး ၀ါဒမွာ အႏၲရာယ္ႀကီးတာက ကိုယ္က်င္လည္ရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ကိုယ့္ကို ႀကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္တာပါ။ ကိုယ္ ႀကိဳးကိုယ္ျခယ္လွယ္ ခံေနရတာကို မသိႏိုင္ရင္ အႏၲရာယ္ ႀကီးပါတယ္။ ကိုယ္က ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ တစ္႐ုပ္လို ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့။ ေလာဘေတြ လိုအင္ဆႏၵေတြ ဖန္တီးေပးတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ လက္ထဲက ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေတြကို ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ ဒါေတြကေန . . . အလိုမက်မႈေတြ ပိုမ်ားလာေတာ့တာေပါ့။

လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ဥာဏ္အလင္း ပြင့္ဖို႔ စြမ္းရည္ေတြ ရွိေနတဲ့ လူသားေတြ ဒီလို အျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ၾကံဳေနၾကရတာ ၀မ္းနည္းစရာ မေကာင္းဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သႏၲာန္မွာ ဗုဒၶသဘာ၀ ကိန္း၀ပ္ေနပါတယ္။ ဒါကို မသိၾကဘူး။ ေနထိုင္ရွင္သန္ရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ သားေကာင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။

ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခိုင္းႏိႈင္းစရာတစ္ခု စိတ္ထဲ ေပၚလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ လူႀကီးေတြ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ ကစားစရာ အ႐ုပ္ေတြကို မွီခိုတြယ္မက္ေနၾကတယ္။ ဒီယဥ္ေက်းမႈ ဒီႏိုင္ငံက လူေတြ ဘယ္လို ကစားစရာေတြေနာက္ လိုက္ေနၾကသလဲ ဆိုတာကို စိတ္၀င္စားမိတယ္။ ကစားစရာ အ႐ုပ္ဆိုတာ လူေတြ အေပ်ာ္ရွာေနၾကတဲ့၊ ႏွစ္သက္စရာ ထင္ေနၾကတဲ့၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္ ထင္ေနၾကတဲ့ ဗဟိဒၶ ႐ုပ္၀တၳဳေတြကို ေျပာတာပါ။ အ႐ုပ္ေတြ စုေဆာင္းေနၾကတယ္။ တစ္႐ုပ္ၿပီး တစ္႐ုပ္ ေျပာင္းၾကတယ္။ အ႐ုပ္ေတြ ရဖို႔အတြက္နဲ႔ပဲ တစ္ဘ၀စာ ကုန္ဆံုးသြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေက်နပ္ႏိုင္ၾကဘူး။

ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုအ႐ပ္ေတြကို စိတ္၀င္တစား စုေဆာင္းၾကတယ္ ဆိုတာကို သိခ်င္ပါတယ္။

“ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ကိုယ့္ရဲ့အ႐ုပ္”

ေယာဂီ။  ။ ေစ်း၀ယ္တာပါ။

ေယာဂီ။  ။ အိမ္ယာပါ။

ဆရာႀကီး။  ။ ေျပာရရင္ အိမ္ယာ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေသးေသးနဲ႔ မေက်နပ္ႏိုင္ေတာ့ အိမ္က ႀကီးႀကီး လာတာေပါ့။ အိမ္က ကေလးကစားစရာ အ႐ုပ္လို ျဖစ္သြားတယ္။ အိမ္အေပၚမွာ မေက်နပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္သစ္လွလွေလး ရလိုက္ေပမယ့္ မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ပိုႀကီးတဲ့ အိမ္တစ္လံုး ေျပာင္းခ်င္ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒါ ျပႆနာပဲ။

ေယာဂီ။  ။ ကြန္ပ်ဴတာပါ။

ေယာဂီ။  ။ အဲဒီ အ႐ုပ္က အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ သီရိလကၤာမွာ ေရာက္ေနၿပီ။ ထားပါေတာ့။ အ႐ုပ္စာရင္း အရွည္ႀကီး လုပ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားစရာ ေမးခြန္းတစ္ခု ရွိေသးတယ္။ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းလည္း အ႐ုပ္ပဲလား။ ဒီအ႐ုပ္ေတြနဲ႔ ဘာ၀နာလုပ္ငန္း ဆက္စပ္မႈ ရွိသလား။

ေယာဂီ။  ။ ရွိပါတယ္။

ဆရာႀကီး။  ။ ဘာ၀နာလုပ္ငန္းမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ရဲ့အ႐ုပ္ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ တရားဓမၼရဲ့ အေရးပါမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ သြန္သင္ညႊျပခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကုိယ့္ရဲ့အ႐ုပ္ ျဖစ္သြားတဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဗဟိဒၶက အ႐ုပ္ေတြ၊ အျပင္က ႐ုပ္၀တၳဳေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေက်နပ္ႏွစ္သက္စရာ ေပ်ာ္စရာကို အစၥၽတၱမွာပဲ ရွာေတြ႔သြားတာကိုး။

ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေရးႀကီးတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေဖာ္ျပဳၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္နည္းကို ေလ့လာသင္ယူဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သီရိလကၤာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ရိပ္သာကို ေယာဂီေတြ ေရာက္လာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေနၾကဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေနတဲ့အခါ ဘယ္လို ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ဖို႔ မွာလိုက္တယ္။ စိတ္၀င္စားစရာပဲ။ ရိပ္သာလာတဲ့ ေယာဂီ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာကစားစရာ အ႐ုပ္မွ မပါဘဲ တစ္ကိုယ္တည္း တစ္ေယာက္တည္း တစ္ခါမွကို မေနဖူးခဲ့ၾကဘူး။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ။ သူတို႔ အထီးက်န္ ဆန္သြားတာေပါ့။ ပ်င္းၾကတာေပါ့။ ဒါက ဘာကို ျပသေနသလဲ။ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ တစ္ေယာက္တည္း မေနႏိုင္ၾကဘူး။ အထီးက်န္မႈကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကတယ္။

ဓမၼနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေရးႀကီးတာက တရားနဲ႔ ေနေနတာကို သေဘာေပါက္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ရဲ့ အေကာင္းဆံုး မိတ္ေဆြျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ သင္ယူေနတာပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိဖို႔၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေက်နပ္ႏိုင္ဖို႔ သင္ယူရပါတယ္။ ေဒသနာေတာ္မွာ ေဖာ္ျပထားတာက အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္ အိမ္မွာ ေနရသလိုပါပဲတဲ့။ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေပ်ာ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတစ္ပါးနဲ႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါတယ္။

“အမွားျပဳလုပ္ျခင္း”

ဓမၼရဲ့ အေရးပါမႈကို ေဖာ္ျပတဲ့ ေနာက္တစ္ခု ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ ဘ၀မွာ ၾကံဳရတဲ့ အေျခအေန အားလံုးဟာ တရားက်င့္သံုးမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တရားကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရပါတယ္။ မေန႔က ေျပာခဲ့သလိုေပါ့။ မႏွစ္သက္စရာ အေတြ႔အၾကံဳေတြကေတာင္မွ ေလ့လာစရာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံ ဒီယဥ္ေက်းမႈမွာ အမွားလုပ္မိမွာ ေၾကာက္ၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ ျဖစ္ဖို႔ အေလးေပးၾကတာကိုး။ ဒီလို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ရမယ္လို႔ စံသတ္မွတ္ထားတဲ့အတြက္ အမွားလုပ္မိတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွိပ္စက္တာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းတီးတာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ မရွိေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ အသံုးမက်သူလို႔ ျမင္လာတယ္။

သီရိလကၤာမွာ ေျပာစကားတစ္ခု ရွိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး အႏႈတ္လကၡဏာေတြ ျမင္တယ္တဲ့။ ကိုယ့္အႏႈတ္လကၡဏာ ကိုယ္ျမင္ေတာ့ သူတစ္ပါးကို ၾကည့္ရင္လည္း အႏႈတ္လကၡဏာေတြပဲ ျမင္တာေပါ့။ အႏႈတ္လကၡဏာေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ငရဲခန္းကို ဖန္းတီးမိေတာ့တာေပါ့။ ဓမၼနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေရးႀကီးတာက . . .။ အမွားျပဳမိၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡ မဖန္းတီးမိေအာင္ တရားေတာ္က ကူပံ့ေပးပါတယ္။ ေမးခြန္း ထုတ္တတ္ေအာင္ ကူပံ့ေပးပါတယ္။ အမွားကေန ဘာေတြ ေလ့လာႏိုင္သလဲ။ ကိုယ္ ဘာျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို အမွားက ဘယ္လို ညႊန္ျပေနသလဲ။ ဒီလို စူးစမ္းမႈကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ နားလည္မႈ အျပည့္နဲ႔ လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အႏႈတ္လကၡဏာေတြ မထည့္ဘဲ စူးစမ္းပါ။

ဒါဆိုရင္ အမွားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက်င့္လမ္းမွာ တိုးတက္ေရး အေထာက္အကူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လွပတဲ့ ဘ၀ေနနည္း မဟုတ္ဘူးလား။ အမွားေတြကေန ေလ့လာတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ့ အမွားကို ျမင္တဲ့အခါမွာလည္း တစ္မူထူးျခားတဲ့နည္းနဲ႔ တံု႔ျပန္ႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ယူရပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ လူ႔သဘာ၀ကို တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ သင္ယူရပါတယ္။ အျပစ္ကင္းတဲ့ ျပည့္စံုမႈကို အေလးမထားပါဘူး။ သူတစ္ပါးရဲ့ လူ႔သဘာ၀ကိုလည္း တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ သင္ယူရပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္ရဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္က ဘယ္လိုဘယ္ပံု ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ ဖန္တီးမိတယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို နားလည္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးတဲ့ ကိုယ့္ဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ရွင္းလာပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးလာႏိုင္တာေပါ့။ ဘာပဲ ျဖစ္ေပၚလာ ျဖစ္ေပၚလာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိေအာင္ ေလ့လာသင္ယူရပါတယ္။ တရားဓမၼ အကူအညီနဲ႔ ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ္ ဆိုတာကို ငါသိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ရဲ့ဆရာျဖစ္ေအာင္ ေလ့လာသင္ယူပါ။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ရဲ့ မွီခိုရာကၽြန္း ျဖစ္ပါေစ။

ဘ၀ဆရာ

ေျပာလက္စ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အစဥ္အလာ မ်ိဳးစံုက ဆရာမ်ိဳးစံု၊ မာစတာမ်ိဳးစံု၊ ဂု႐ုမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္ဂု႐ုက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြေအာင္ လုပ္အေပးႏိုင္ဆံုးလဲဆိုတာ သိၾကပါသလား။ ဘ၀ ပါပဲ။ ဘ၀ဟာ အေကာင္းဆံုးဆရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓမၼကို ေက်းဇူးတင္ပါ။ ဓမၼရဲ့ အေရးပါမႈကို နားလည္ သေဘာေပါက္တဲ့အခါမွာ ဘ၀ဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ ဆရာသခင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ဘ၀ဟာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဆရာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေကာင္းပါ။ တကယ္တမ္း ကိုယ္ ဘာေကာင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဘ၀က ညႊန္ျပေပးပါတယ္။

ဟုတ္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္။ ေမးခြန္းေတြ ေမးစရာရွိရင္ ေမးၾကပါ။ အရင္ရက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းေတြ၊ ဘ၀နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး လက္ေတြ႔က်တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေန႔လည္း ေမးခြန္းေကာင္းေတြ ေမးၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဘ၀နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ နယ္ပယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ထိ ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ . . . ေမးခြန္းေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေမးၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္တတ္ေအာင္ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆံုးအမ တရားေတာ္ေတာ္က ဘယ္လို အေထာက္အပံ့ ေပးတယ္ဆိုတာကို ၾကည့္ၾကရေအာင္။

(ဆက္ရန္ . . . . .)

:)

ရွင္အာစာရ

-----

Godwin Samararatne ရဲ့ "The GENTLE WAY of Buddhist Meditation"ကို

နားလည္သလို ဘာသာျပန္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref:

"The GENTLE WAY of Buddhist Meditation", Godwin Samararatne

A re-presentation of Godwin's Retrat Talks in Hong Kong, Jeanne Mynott, 1997

Revised Edition, Jeanne Mynett, 2005

Inward Path Publisher, Penang, Malaysia, 2007

for Free Distribution Only and NOT for sale