တရားမင္းသခင္ - ၂၃။ သုဘာႏွင့္ ျပန္ေတြ႔ျခင္း

(. . . . . မွ အဆက္)

သဗၺညဳတဉာဏ္အလင္း ရရွိၿပီးျဖစ္ေသာ သူ႔သားေတာ္သည္ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ ရဟန္းမ်ားစြာႏွင့္အတူ ကပိလ၀တ္သို႔ ျပန္လာေနၿပီဟု သုေဒၶါဒနမင္းႀကီး ၾကားသိလိုက္ရ၏။ မင္းႀကီး အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္မိေလသည္။ မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္ဘုရားကို ႀကိဳဆိုရန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို တန္ဆာဆင္ေစ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ကပိလ၀တ္သည္ တစ္မူထူးျခားစြာ သပ္ရပ္ခန္႔ျငား ေန၏။ အလံမ်ား၊ တံခြန္မ်ား တလြင့္လြင့္ ရွိေန၏။ “ဇယဇိန” “သုႏၵေရာ သုဂေတာ အာဂေတာ” အစရွိေသာ နဖူးစီးစာတန္းမ်ား ၿမိဳ႕ေတာ္အႏွံ႔ စည္စည္ေ၀ေ၀ ရွိေန၏။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔ ဘုရားရွင္ကို သိုက္သိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ခမ္းခမ္းနားနား ႀကိဳဆိုၾကရမည္ဟု လွည့္လည္စည္ေဆာ္၍ ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ တၿမိဳ႕လံုး လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္ေန၏။ လမ္းတကာ အိမ္တကာတို႔၌ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္ေန၏။ ဘုရားရွင္ကို ႀကိဳဆိုဖူးျမင္ရန္ အားတက္သေရာ ရွိေနၾက၏။ အသြင္ထူးေသာ အလံမ်ား၊ တံခြန္မ်ား၊ နဖူးစီးစာတန္းမ်ားကို မျမင္စဖူး ျမင္ေနရေသာ ကေလးငယ္တို႔သည္ ထိုထိုဤဤ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါး ေနၾက၏။ မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း သားေတာ္ဘုရားကို လက္ခံႀကိဳဆိုရန္ စိတ္လႈပ္ရွားလ်က္ ရွိေနေလသည္။

ေျခလ်င္ခရီးရွည္ ႂကြေတာ္မူခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္ ၿမိဳ႕ေတာ္အျပင္ဘက္သို႔ ေရာက္ရွိေလၿပီ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ ဆက္လက္၍ ႂကြခ်ီေတာ္ မူလာေနၿပီဟု သတင္းၾကားလိုက္ရေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္အ၀င္ တံခါး၀သို႔ ျမင္းဆြဲယာဥ္ျဖင့္ ႂကြေတာ္မူ၏။ အမတ္ႀကီးမ်ား၊ ပုဏၰားပုေရာဟိတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဂုဏ္သေရရွိ သာကီ၀င္မ်ားလည္း မင္းႀကီးႏွင့္အတူ လိုက္ပါၾက၏။ ၿမိဳ႕ေတာ္အ၀င္ တံခါး၀သို႔ ေရာက္ေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ ယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္၏။ မင္းႀကီးသည္ လက္ကိုင္ေတာင္ေ၀ွးကို အားျပဳ၍ ရပ္ေနရင္း သားေတာ္ဘုရားကို ဖူးျမင္ရန္ စိတ္ေစာလ်က္ ရွိေန၏။ မင္းႀကီး၏ အသက္အရြယ္ႏွင့္ ႏႈိင္းစာေသာ္ ရာသီဥတု အေအးဒဏ္သည္ ျပင္းထန္လြန္းလွ၏။ ေတာင္ေ၀ွးေထာက္လ်က္ ရပ္ေနေသာ မင္းႀကီးသည္ ခ်မ္းလြန္း၍ ခိုက္ခိုက္တုန္ေန၏။

ဘုရားရွင္သည္ ၿမိဳ႕ေတာ္အ၀င္ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ဆက္လက္၍ ႂကြခ်ီေတာ္ မူေန၏။ ေနျခည္ႏုႏု လင္းေနေသာ္လည္း ေဆာင္း၀င္လာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရာသီဥတုမွာ မခံသာေအာင္ ေအးေန၏။ ၿမိဳ႕ေတာ္အျပင္ဘက္ လမ္းေဘး၀ဲယာရွိ တဲငယ္တို႔၌ ေနထိုင္ေသာ ဇာတ္စာရင္း မ၀င္သည့္ အစြန္႔ပယ္ခံ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတို႔သည္ တဲအတြင္းမွ ေခါင္းျပဴ၍ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေမွ်ာ္ေနၾက၏။ ၎တို႔သည္ အေပၚပိုင္း ကုိယ္တံုးလံုး ျဖစ္ေနၾကၿပီး အခ်မ္းသက္သာေအာင္ လက္ပိုက္ထားၾက၏။ အမ်ိဳးျမတ္သူ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သူတို႔ကား အေႏြးထည္မ်ား လံုလံုျခံဳျခံဳ၀တ္ထားၾကသည္။ ၎တို႔လည္း တပည့္သာ၀ကတို႔၏ ထိပ္ဆံုးမွ တိုးတိတ္ညင္သာစြာ ႂကြခ်ီေတာ္ မူေနသည့္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေမွ်ာ္လ်က္ ရွိေနၾက၏။ ၎တို႔သည္ ေနအိမ္တိုက္ခန္း ေခါင္မိုးေပၚရွိ လသာေဆာင္မ်ား၌ ေနရာယူလ်က္ ရွိၾကေန၏။ ဘုရားရွင္ဆီသို႔ အာ႐ံုေရာက္ေနၾကသျဖင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္အ၀င္ လမ္းမဘက္မွ တိုက္ခတ္လာေသာ ၾကမ္းရွသည့္ ေလေအး ခပ္ျပင္းျပင္း တိုး၀င္လာေနသည္ကိုပင္ သတိမထားမိၾကေပ။

စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ဟု သတ္မွတ္ခံထားရေသာ အစြန္႔ပယ္ခံ အဖြားအို တစ္ေယာက္သည္ လမ္းမေပၚသို႔ ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္လိုက္စဥ္ ေတာက္ပေသာ အ၀ါေရာင္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး အ၀ါေရာင္ လႊမ္းေနသည္ဟု သူ ထင္မိ၏။

အနီးသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ ခိုကိုးရာမဲ့ ထိုအဖြားအိုကို ဘုရားရွင္က “မယ္ေတာ္ႀကီး . . .”ဟု ေခၚေတာ္မူလိုက္၏။

နတ္ျပည္မွ နတ္မင္း၏ အသံႏွင့္တူေသာ ထုိေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရေသာ အဖြားအိုသည္ ေခါင္းေမာ့၍ ၾကည့္လိုက္ၿပီး တြဲေလာင္းခ်ထားေသာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ မယူျမႇင့္တင္၍ လက္အုပ္ခ်ီရန္ ႀကိဳးစားေန၏။

အဖြားအိုသည္ “အို . . . ရွင္နတ္မင္း . . .”ဟု ဟစ္ေႂကြးလိုက္ၿပီး ဘုရားရွင္၏ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးေမွ်ာ္လ်က္ ရွိေန၏။ ခ်မ္းခိုက္ခိုက္ တုန္ေနေသာ အဖြားအိုသည္ ႏႈတ္မွ တစ္စံုတစ္ရာကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနရင္း လက္ႏွစ္ဘက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ပင့္ယူပူးကပ္ၿပီးေသာအခါ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းကို  အခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ယွက္၍ လက္ဆုပ္ဖြဖြ ျပဳထား၏။

ထိုစဥ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ အျပင္ဘက္ထိ လာေရာက္ႀကိဳဆိုသည့္ ကာဠဳဒါယီ အမတ္ကို ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူ၏။

“ကာဠဳဒါယီ . . .။ ခိုကိုးရာမဲ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးႀကီးကို ၾကည့္စမ္း။ သူ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား။”

“ကပိလ၀တ္ ေနျပည္ေတာ္ရဲ့ ျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သုဘာ ျဖစ္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။ အခုေတာ့ အိုမင္းမစြမ္း ျဖစ္ေနၿပီး စိတ္မႏွံ႔ေတာ့ပါဘူး အရွင္ဘုရား။”

“သူ႔ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ မရွိဘူးလား။”

“မရွိပါ ဘုရား . . .။”

“ဒီၿမိဳ႕ေတာ္မွာ သူ႔ကို လက္ထပ္ယူခ်င္တဲ့သူ ရွိခဲ့ဖူးသလား။”

“သူနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္ ဘုရား . . .။ သူ႔ကို လက္ထပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြထဲမွာ ဂုဏ္သေရရွိတဲ့ သာကီႏြယ္ေတြလည္း ပါခဲ့ပါတယ္ ဘုရား . . .။ ဒါေပမယ့္ သုဘာဟာ သနားသင့္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး မဟုတ္ပါ ဘုရား . . .။”

“ကာဠဳဒါယီ . . . ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလို ေျပာရတာလဲ။”

“အရွင္ဘုရား . . . ဒီ အမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာ တကယ့္ကို ရြံစရာ ေကာင္းလွပါတယ္ ဘုရား . . ။ ပုပ္ေစာ္နံတဲ့ မိန္းမပါ ဘုရား။ သူ႔ကို ၿမိဳ႕လူထုက ခဲနဲ႔ ေပါက္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္ ဘုရား။ အရွင္ဘုရား ႂကြေတာ္မူလာမယ္ဆိုတာ သိလို႔ မင္းမႈထမ္းေတြက သူ႔ကို ၿမိဳ႕ထဲကေန ႏွင္ထုတ္ထားတာ ထင္ပါတယ္ ဘုရား။ သူက ေအာက္တန္းက်တဲ့ အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးခဲ့တာဆိုေတာ့ ၿမိဳ႕လူထုက သူ႔ကို မသနားပါ ဘုရား။”

“ကာဠဳဒါယီ . . . သူက ဘယ္လို ေအာက္တန္းက်တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့လို႔လဲ။”

“အရွင္ဘုရား . . .။ သူက သူ႔ဆီလာတဲ့ ၀ါသနာအိုးေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးခဲ့ပါတယ္ ဘုရား . . .။”

“သူ႔ကို အဲဒီအလုပ္ ဘယ္သူ ခန္႔ခဲ့တာလဲ။”

“သာကီ၀င္ေတြပါ ဘုရား . . .။”

“ကာဠဳဒါယီ . . . စဥ္းစားၾကည့္ပါအံုး။ ဘယ္သူက ေအာက္တန္းက်တာလဲ။ ဒီအမ်ိဳးသမီးႀကီးလား သာကီ၀င္ေတြလား။”

“အရွင္ဘုရား . . . တပည့္ေတာ္ အဲဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဖူးပါဘူး ဘုရား။ အခုေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးႀကီးကို သနားသင့္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ ဘုရား။”

ခ်မ္းလြန္း၍ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနေသာ သုဘာသည္ ေျမျပင္ေပၚ တြားလ်က္ ဘုရားရွင္ထံသို႔ မိေက်ာင္းသြား သြားၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္၏ ေျခအစံုေပၚမွာ ေမွာက္က်သြား၏။

“မယ္ေတာ္ႀကီး . . . သတိထားပါ။ မယ္ေတာ္ႀကီးကုိ ကူညီပါ့မယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီး . . .  ေျပာစမ္းပါအံုး။ သားေတာ္ကို မွတ္မိလား။”

“အရွင္ဘုရား . . .။ အရွင္ဘုရားကို တပည့္ေတာ္ သိပါတယ္။ မွတ္မိပါတယ္ ဘုရား . . .။ လြန္ခဲ့တဲ့ ခုနစ္ႏွစ္ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက တပည့္ေတာ္ကို ‘အေမ’လို႔ ေခၚခဲ့တာ အရွင္ဘုရားေပါ့ . . .။ တပည့္ေတာ္တို႔လို ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနသူေတြ သက္သာရာရဖို႔ တရားထူး တရားျမတ္ ရွာေဖြမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာ အရွင္ဘုရားေပါ့ . . .။”

“ကာဠဳဒါယီ . . . ၾကည့္စမ္း။ သူဟာ ဒီေလာက္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနတာေတာင္ သတိေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စကားေျပာႏိုင္တယ္။ ကာဠဳဒါယီ . . . ျမင္းဆြဲယာဥ္နဲ႔ လာခဲ့တာလား။”

“မွန္ပါ . . . ယာဥ္နဲ႔ လာခဲ့တာပါ ဘုရား . . .။”

“ဒါဆိုရင္ သူ႔ကို ယာဥ္ေပၚတင္ေခၚသြားၿပီး ခမည္းေတာ္ မင္းႀကီးဆီ ပို႔လိုက္ပါ။ ဒီလို ဒုကၡေရာက္ေနသူကို ကယ္တင္တာဟာ ငါ့ကို ဂုဏ္ျပဳရာ ေရာက္လိမ့္မယ္လို႔ ခမည္းေတာ္ မင္းႀကီးကို ေျပာလိုက္ပါ။ သူ႔ကို သင့္ေတာ္တဲ့ ေဆး၀ါးကုသမႈ ေပးလိုက္ပါ။ သူ႔နဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အ၀တ္အစား ေပးလိုက္ပါ။ ဒီကိစၥ ေဆာင္ရြက္ၿပီးမွပဲ ကပိလ၀တ္ဟာ ဘုရားရွင္တို႔နဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ခမည္းေတာ္ မင္းႀကီးကို ေျပာလိုက္ပါ။ ငါ ဒီေနရာက ေစာင့္မယ္။ ဒီ သူဆင္းရဲမႀကီးကို ေခၚၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ျပန္ပါ။ သူ လိုတာေတြ လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ ဒီကိစၥ ၿပီးၿပီဆိုရင္ ငါ့ကို အေၾကာင္းၾကားပါ။ အဲဒီအခါက်ရင္ ငါ ကပိလ၀တ္ၿမိဳ႕ထဲ ၀င္မယ္။”

“အရွင္ဘုရား . . .။ အရွင္ဘုရားရဲ့ ခမည္းေတာ္ မင္းႀကီးဟာ အရွင္ဘုရား ေရာက္လာေတာ့မယ္ဆိုၿပီး တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္အ၀င္ တံခါး၀မွာ စိတ္ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား . . .။ သာကီမ်ိဳးေတြ၊ ပုဏၰားမ်ိဳးေတြလည္း အရွင္ဘုရားကို ႀကိဳဆိုဖို႔ မင္းႀကီးနဲ႔အတူ ရွိေနပါတယ္ ဘုရား . . .။ ဒီ ဒုကၡသည္ အဖြားႀကီးကို သူတို႔ဆီ ေခၚသြားရင္ တပည့္ေတာ္ကို မ်က္မာန္ရွၾကပါလိမ့္မယ္ ဘုရား . . .။ အရွင္ဘုရားကိုလည္း က်ဴးလြန္ျပစ္မွားႏိုင္ၾကပါတယ္ ဘုရား . . .။ ဒီေနရာမွာ ရပ္တန္႔ေတာ္မမူဘဲ ဆက္လက္ႂကြခ်ီတာ အေကာင္းဆံုးပါ ဘုရား . . .။ ဒီ အဖြားႀကီးကို ယာဥ္နဲ႔ တင္ေခၚၿပီး တပည့္ေတာ္ ေနာက္ကေန လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ ဘုရား . . .။”

“မဟုတ္ေသးဘူး ကာဠဳဒါယီ . . .။ ဒီ အဖြားႀကီးနဲ႔အတူ သြားႏွင့္ပါ။ ငါ ေနာက္က လိုက္ခဲ့မယ္။”

:)

ရွင္အာစာရ

(ဆက္ရန္ . . . . .)

Ref:

Portrait of the Buddha (from a Novelist's Pen) by Jayasena Jayakody, English Translation by K. D. de Lanerolle. FOR FREE DISTRIPUTION - NOT FOR SALE.

(ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း အျပည့္အစံု မေတြ႔ရပါ။)