၂၀ဝ၀-ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ ၂၉-ရက္ေန႔က
ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႔၏ အေထြေထြ အစည္းေဝးခန္းမ၌ က်င္းပေသာ
ေထာင္စုႏွစ္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲတြင္
ေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္း
ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀ဝ၀-ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လက “ေထာင္စုႏွစ္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္ေရး ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲ”၌ ဂိုအင္ဂါႀကီး ပါဝင္ဆင္ႏြဲခဲ့သည္။ ထိုညီလာခံသို႔ ကမၻာ့ဘာသာေရး သာသနာေရးေခါင္းေဆာင္ ၁၀ဝ၀-ေက်ာ္တို႔ စည္းေဝးတက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုညီလာခံကို ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ကိုဖီအာနန္၏ အေထာက္အပံ့ျဖင့္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္၌ က်င္းပခဲ့သည္။
ညီလာခံက်င္းရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ခႏၲီတရားကို ျမႇင့္တင္ႏိုင္ရန္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပ်ိဳးေထာင္ရန္ႏွင့္ ဘာသာအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးမႈကို အားေပးရန္တို႔ ျဖစ္သည္။
မတူညီေသာ အျမင္မ်ားကို တင္ျပျခင္းအားျဖင့္ မညီညြတ္မႈ အလားအလာမ်ား တိုးပြားလာခဲ့သည္။
အစည္းေဝးတက္ေရာက္သူ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို တင္ျပရာ၌ ေခါင္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဘာသာတရားတို႔၌ ေယဘုယ်သေဘာတူညီမႈ “တစ္ကမၻာလံုးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာဓမၼ” ရွိေနေၾကာင္း အေလးေပး ညႊန္ျပႏိုင္ရန္ ဂိုအင္ဂါႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့သည္။
သူ၏ မွတ္ခ်က္မ်ားကို ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် လက္ခံခဲ့ၾကသည္။
-----------------------------------------------------------------
မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ ကမၻာ့ဘာသာေရး သာသနာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားခင္မ်ား ...။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေသြးစည္းညီညြတ္ၾကၿပီး လူသားမ်ားအက်ိဳး ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကတဲ့ ဒီအခ်ိန္ဟာ အံ့ဩစရာေကာင္းတဲ့ အခါသမယ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသြးစည္းညြတ္ညြတ္ေစတဲ့ အခါမွာပဲ ဘာသာေရးဟာ ဘာသာေရး မည္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေသြးကြဲေအာင္ လုပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘာသာေရးဆိုတာ ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကန္႔ကြက္တာေရာ ေထာက္ခံတာပါ အမ်ားႀကီး ေျပာခဲ့ၾကပါၿပီ။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတာကို ကန္႔ကြက္ဖို႔ေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ။ ေျပာင္းလဲေရးကို ကြ်န္ေတာ္ အားေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စည္းလံုးညီညြတ္တဲ့ ဘာသာတစ္ခုကေန တစ္ျခားဘာသာတစ္ခုခုကို ေျပာင္းလဲတာကိုေတာ့ မေထာက္ခံပါဘူး။
မဟုတ္ေသးပါဘူး။ မေပ်ာ္ရႊင္မႈကေန ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆီ ေျပာင္းလဲရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈကေန လြတ္ေျမာက္မႈဆီ ေျပာင္းလဲရမွာ ျဖစ္ပါမယ္။
ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္မႈကေန ၾကင္နာသနားမႈဆီ ေျပာင္းလဲရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဟာ ဒီေန႔ လိုအပ္ေနတဲ့ ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအစည္းအေဝးကေန ေဖာ္ေဆာင္ေပးရမယ့္ အရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေရွးေခတ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ညီညြတ္မွ်တမႈ သဝဏ္လႊာကို ကမၻာဆီ၊ လူသား အားလံုးဆီေရာက္ေအာင္ ေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ညီညြတ္မွ်တမႈ ရရွိေရးအတြက္ နည္းလမ္းလည္း ေပးခဲ့ပါတယ္။ နည္းစနစ္လည္း ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လိုလားတယ္ဆိုရင္ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းကို မ်က္ကြယ္ျပဳလို႔ မရႏိုင္ဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္။
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရွိဘူးဆိုရင္ စစ္မွန္တဲ့ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဘယ္လို ျဖစ္လာႏိုင္မယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ နားမလည္ဘူး။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ စိတ္တင္းၾကပ္ေနမယ္၊ ေဒါသေတြ ျပည့္ႏွက္ေနမယ္၊ အမုန္းတရား ရွိေနမယ္၊ အမ်က္ေဒါသ ရွိေနမယ္၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္က ကမၻာကို ဘယ္လိုလုပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေပးအပ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
မေပးအပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရွိလို႔ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္အလင္း ရခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ အားလံုးက “ကိုယ္တိုင္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ အရင္လုပ္ပါ”လို႔ ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။
ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ တကယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရွိၿပီလားဆိုတာ စစ္ေဆးရပါမယ္။
အားလံုးေသာ ကမၻာ့ ပညာရွိေတြ၊ သူေတာ္စင္ေတြ၊ တတ္သိလိမၼာသူေတြက “ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပါ”လို႔ အၾကံေပးညႊန္းၾကား ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒါဟာ ဆင္ျခင္တံုအဆင့္နဲ႔ သိေန႐ံု၊ စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ ဘာသာေရးကိုင္း႐ိုင္းမႈ အဆင့္မွာ လက္ခံထား႐ံုတင္ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႔အဆင့္မွာ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႔ၿပီး နားလည္ျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။
သင့္ခႏၡာမွာရွိတဲ့၊ သင္နဲ႔ပတ္သက္ေနတဲ့ အမွန္တရားကို သင္ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔အဆင့္မွာ ၾကံဳေတြ႔ ရတဲ့အခါ ဘဝျပႆနာဟာေတြဟာ အေျဖရွာေတြ႔ လာပါတယ္။
အားလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သေဘာတရား၊ သဘာဝနိယာကို စတင္ နားလည္လိုက္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သင္ ဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ အနႏၱစြမ္းအားရွင္ ထာဝရဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နိယာမသေဘာကို နားလည္လိုက္ပါ။
ငါ ေဒါသထြက္တဲ့အခါ၊ အမုန္းပြားတဲ့အခါ၊ စိတ္ဆိုးေနတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ ေနတဲ့အခါ ငါဟာ ငါ့ေဒါသရဲ့ ဒုကၡသားေကာင္ အရင္ ျဖစ္ရပါလား။ ငါ့သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မုန္းတီးမႈ၊ ရက္စက္မႈရဲ့ ဒုကၡသားေကာင္ အရင္ ျဖစ္ရပါလား။ ငါ့ကိုယ္ငါ မထမဆံုး ႏွိပ္စက္ဖ်က္ဆီးၿပီးမွ သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးရတာပါလား-ဆိုတဲ့ ဒီသေဘာတရားကို လူတိုင္း လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။
ဒါဟာ သဘာဝနိယာမ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္တြင္းကို ကြ်န္ေတာ္စူးစမ္း ၾကည့္လိုက္ရင္ “စိတ္ထဲမွာ အဖ်က္သေဘာတရား ေပၚလာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဆူပြက္လာတာမ်ိဳး ေလာင္ကြ်မ္းလာတာမ်ိဳး ခႏၶာေဗဒတံု႔ျပန္မႈ ျဖစ္လာတယ္၊ ႏွလံုးခုန္ျမန္တာေတြ စိတ္တင္းၾကပ္တာေတြ ျဖစ္လာတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ဆင္းရဲပင္ပမ္းေနရ တယ္”ရယ္လို႔ ေတြ႔ရွိရပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ခႏၶာမွာ အဖ်က္သေဘာကို ေမြးျမဴလိုက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ ဆင္းရဲရတယ္။ ဒီဒုကၡကို ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွာတင္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ထိန္း မထားဘဲ တစ္ျခားသူေတြဆီ ပစ္ပို႔လိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္တဲ့ သူေတြပါ ကြ်န္ေတာ့္လို မေပ်ာ္မရႊင္ ျဖစ္ၾကရတဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ့္ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးကို စိုးရိမ္ပူပန္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေျပာဆိုေနေပမယ့္ အေျပာစကားထက္ ပိုအေရးႀကီး တာက ကြ်န္ေတာ့္သႏၱာန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ျဖစ္လာဖို႔ပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ အဖ်က္သေဘာတရားက လြတ္ေျမာက္တာနဲ႔ နိယာမတရားက စတင္ လုပ္လုပ္ လာပါတယ္။
စိတ္မွာ အဖ်က္သေဘာ ကင္းတဲ့ အခိုက္အတန္႔မွာ သဘာဝတရားက ဒါမွမဟုတ္ အနႏၱစြမ္းအားရွင္ ထာဝရဘုရားက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆုလာဘ္ စတင္ အပ္ႏွင္းေတာ့တာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာေပါ့။
ဒါကိုလည္း ကြ်န္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘသာတရား၊ ဒါမွမဟုတ္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံဟာ ဘာပဲ ျဖစ္ေနပါေစ သဘာဝဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့အခါ၊ စိတ္မွာ အဖ်က္သေဘာကို ေမြးျမဴလိုက္တဲ့အခါ ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားရဖို႔ ရွိပါတယ္။
သဘာဝတရား ကိုယ္တိုင္က ဒဏ္ခတ္ႏိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။
သဘာဝဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့သူဟာ ဒီဘဝမွာပဲ သူ႔ရဲ့ခႏၶာထဲမွာ ငရဲမီးအပူဒုကၡကို ခံစားရပါမယ္။
ယခုဘဝမွာ သူတို႔စိုက္ပ်ိဳးတာက ငရဲမ်ိဳးေစ့ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဝကေန သူတို႔ကို ေစာင္ေနတာကလည္း ငရဲမီးသာ ျဖစ္ပါတယ္။
အလားတူပါပဲ သဘာဝနိယာမအရ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို စင္ၾကယ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းတယ္ ေမတၲာတရား က႐ုဏာတရားနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ခုလက္ေတြ႔ ဒီဘဝမွာပဲ ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့သုခကို ေပ်ာ္ရႊင္ခံစားရပါမယ္။
ခုဘဝ ကြ်န္ေတာ္စိုက္ပ်ိဳးလိုက္တဲ့ မ်ိဳးေစ့မွာ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ ခံစားရမယ့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ အသီးအပြင့္ ရွိေနပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ ဟိႏၵဴလို႔ပဲဆိုဆို မြတ္ဆလင္လို႔ပဲေျပာေျပာ ခရစ္ယန္လို႔ပဲ ေခၚေခၚ ဂ်ိန္းလို႔ပဲ သတ္မုတ္သတ္မုတ္ ထူးျခားမႈ မရွိပါဘူး။ လူသားဟာ လူသားပါပဲ။ လူ႔စိတ္ဟာ လူ႔စိတ္ပါပဲ။
လိုအပ္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုတာ မသန္႔ရွင္းတဲ့ စိတ္ကေန သန္႔ရွင္းတဲ့စိတ္ဆီ ေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈက လူေတြကို အံ့ဩစရာေကာင္းေအာင္ အသြင္ေျပာင္းေပးပါတယ္။
ဒါဟာ မ်က္လွည့္ မဟုတ္ပါဘူး။ တန္းခိုးပါဝါလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဇၩတၲမွာရွိတဲ့ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္မႈကို ေလ့လာျခင္းဆိုတဲ့ သိပၸံနည္းက် အျပစ္ကင္းသန္႔စင္တဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
နာမ္က ႐ုပ္ကို ဘယ္လို လႊမ္းမိုး ေနတယ္၊ ႐ုပ္က နာမ္ကို ဘယ္လို ဩဇာသက္ေရာက္ ေနတယ္ဆိုတာကို ေလ့လာ ေစာင့္ၾကည့္ပါတယ္။
သည္းခံ႐ႈမွတ္ျခင္းအားျဖင့္ “အဖ်က္စိတ္ကို ေမြးျမဴလိုက္တိုင္း ဆင္းရဲရတယ္၊ အဖ်က္စိတ္ ကင္းလြတ္တာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ညီညြတ္မွ်တမႈကို ခံစားရတယ္”ဆိုတဲ့ ဓမၼနိယာမဟာ ထင္ရွားလာပါတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလ့လာ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းဆိုတဲ့ ဒီနည္းစနစ္ကို လူတိုင္း က်င့္သံုးႏိုင္ပါတယ္။
ေရွးေခတ္က အိႏၵိယမွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ နည္းစနစ္ဟာ ကမၻာႏွင့္အဝွန္း ျပန္႔ႏွံ႔ေနပါၿပီ။
ဒီေန႔လည္း မတူညီတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာတရားတို႔က လူေတြဟာ တူညီတဲ့ အက်ိဳးရလာဒ္အတြက္ ဒီနည္းစနစ္ကို ေလ့လာသင္ယူ ေနၾကပါတယ္။
သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶဘာသာ၊ မြတ္ဆလင္ ဒါမွမဟုတ္ ခရစ္ယန္ရယ္လို႔ ဆက္လက္ ေျပာဆို ခံယူႏိုင္ၾကပါတယ္။
ဒီ အမွတ္သေကၤတေတြဟာ ဘာမွ မထူးျခားပါဘူး။ လူသားဟာ လူသားပါပဲ။
သူတို႔အက်င့္ကေန သူတို႔ဟာ စစ္မွန္တဲ့ ဘာသာေရးသမား ျဖစ္လာတယ္ ေမတၲာ က႐ုဏာ ျပည့္ဝလာတယ္ဆိုတာပဲ ထူးပါတယ္။
သူတို႔လုပ္ေနတာေတြဟာ သူတို႔အတြက္ေရာ တစ္ျခားသူေတြ အားလံုးအတြက္ပါ ေကာင္းမြန္ ပါတယ္။
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ေမြးျမဴလိုက္တဲ့အခါ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းမႈလိႈင္းဂယက္ကို လက္ခံရရွိတာပါပဲ။ သူနဲ႔ ပတ္သက္သူတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို စတင္ ခံစားလာရတာပါပဲ။
ေဟာဒီ စိတ္ဓာတ္ျုပျပင္ ေျပာင္းလဲေရးဟာ လိုအပ္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ ေျပာင္းလဲေရးပါပဲ။
တစ္ျခား ဘယ္ေျပာင္းလဲမႈမွ အဓိပၸာယ္ မရွိပါဘူး။
အိႏၵိယကေန ကမၻာဆီေပးပို႔တဲ့ ေမတၲာသဝဏ္လႊာကို ဖတ္ျပပါရေစ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၃၀ဝ-တုန္းက ေက်ာက္စာေရးထိုးခဲ့တဲ့ အရာပါ။ ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္ရမယ္ဆိုတာ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားတဲ့ စံျပအုပ္ခ်ဳပ္သူ အင္ပါယာဘုရင္ႀကီး အေသာကရဲ့ စကားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
“ကိုယ့္ဘာသာေရးကိုသာ ဂုဏ္ျုပခ်ီးေျမႇာက္၍ တစ္ျခား ဘာသာတရားမ်ားကို ထိုးႏွက္ျခင္း မျုပသင့္”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ဒါဟာ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ျခားယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းကို ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ကိုယ့္ယာဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းကို အေလး ေပးျခင္းဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အခက္အခဲေတြ ဖန္တီးဖို႔ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။
“ထိုသို႔ မဟုတ္မူ၍ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ တစ္ျခားဘာသာမ်ားကို ေလးစားသင့္သည္” လို႔ အေသာကမင္းႀကီး ဆက္ေျပာပါတယ္။
“ဘာသာတရား”ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ ဘာသာတိုင္းမွာ ေမတၲာ က႐ုဏာ အၾကင္နာတရား ေကာင္းျမတ္တဲ့ အႏွစ္သာရ ရွိပါတယ္။
ဒီ အႏွစ္သာရေၾကာင့္ ဘာသာတရားကို ေလးစားသင့္ပါတယ္။
အေပၚယံအသြင္အျပင္ဟာ အျမဲတမ္း ကြဲလြဲေနပါတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ယာဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ ပြဲသဘင္အခမ္းအနားေတြ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။
ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ ျဖစ္မေနဘဲ အတြင္းက်တဲ့ အႏွစ္ကိုပဲ ေလးေပးၾကပါစို႔။
“ဤသို႔ ျုပမူျခင္းျဖင့္ ကိုယ့္ဘာသာတရား ႀကီးပြားေအာင္ ေထာက္ပံ့သည္မည္၏။ တစ္ျခား ဘာသာမ်ားကိုလည္း အလုပ္အေကြ်း ျုပသည္မည္၏”လို႔ အေသာကမင္းႀကီး ဆိုပါတယ္။
ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ ျပင္းထန္တဲ့ သတိေပးခ်က္ပါပဲ။
“ကိုယ့္ဘာသာတရားကိုသာ ေလးစားခ်ီးေျမႇာက္၍ တစ္ျခား ဘာသာတရားကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္သူ သည္ မိမိဘာသာတရားေပၚ သက္ဝင္ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ “ငါ့ဘာသာကို ဂုဏ္တက္ေစမည္”ဟု ၾကံစည္ကာ ထိုသို႔ ျုပလုပ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ အျုပအမူသည္ သူ႔ဘာသာတရားကို ပိုမိုဆိုးရြာစြာ ပ်က္စီးေစ ၏။”လို႔ သဝဏ္လႊာမွာ ဆိုပါတယ္။
“အားလံုး နာေထာင္ၾကေလာ့။ ညီညြတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္၏။ ခိုက္ရန္ျငင္းခံုမႈသည္ မေကာင္း ျမတ္။ အျခားသူတို႔၏ တရားဓမၼကို နာၾကားရန္ ဆႏၵရွိၾကကုန္ေလာ့”လို႔ အေသာကမင္းႀကီးက သူရဲ့ ေယဘုယ်နိယာမသဝဏ္လႊာ၊ ဓမၼသဝဏ္လႊာကို ေနာက္ဆံုး တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
မညီမညြတ္ ကြဲလြဲေနမယ္အစား၊ အျပစ္ဆို စြပ္စြဲေနမယ့္အစား ဘာသာတရားတိုင္းရဲ့ သြန္သင္မႈ တရားေတာ္ထဲက အႏွစ္သာရကို အေလးေပးၾကပါစို႔။
ဒါဆိုရင္ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ စစ္မွန္တဲ့ ညီညြတ္မွ်တမႈ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
(ဂိုအင္ဂါ)
အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္းမွာ ထည့္ခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ မွတ္မိပါေတာ့တယ္။ အတြဲ အမွတ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။
:)
ရွင္အာစာရ
No comments:
Post a Comment