တရားမင္းသခင္ - ၇။ ေနျပည္ေတာ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း

(. . . . . မွအဆက္)
 
သုေဒၶါဒန မင္းႀကီးသည္ ႏႈတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေန၏။ အမတ္ခ်ဳပ္္ႀကီး ဥဒယသည္ မ်က္လႊာခ်လ်က္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေန၏။ အတန္ငယ္ ၾကာသည္ထိ မည္သူမွ် စကားမဆိုေပ။ မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္ သိဒၶတၳကို ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ တိတ္ဆိတ္မႈကို ၿဖိဳးခြင္းလိုက္၏။

“သားေတာ္ . . .။ ခမည္းေတာ္ျဖင့္ သားေတာ္ကို နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။”

“ခမည္းေတာ္ ဘုရား။ သားေတာ္ကို ခမည္းေတာ္ နားမလည္သလို သားေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ နားမလည္ႏိုင္ပါ ဘုရား။ သစၥာတရား ရွာေဖြဖို႔ တစ္ခုတည္းကိုပဲ သားေတာ္ ဆႏၵရွိပါတယ္ ဘုရား။ ရွာခြင့္ျပဳပါ ခမည္းေတာ္။ ကမၻာေလာကအေၾကာင္း လူသားေတြအေၾကာင္း အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ႏွစ္အနည္းငယ္ ၾကာပါလိမ့္မယ္ ဘုရား။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ခမည္းေတာ္ ဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္း သက်ေနျပည္ေတာ္ရဲ့ ထီးေမြနန္းေမြကို ဆက္ခံပါ့မယ္ ဘုရား။”

သုေဒၶါဒန မည္းႀကီးသည္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္၏။ မင္းႀကီး ေပ်ာ္ရႊင္ေတာ္မမူေပ။ ေက်လြင့္ပ်က္သုဥ္းဆဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳလ်က္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။ သိဒၶတၳမင္းသား ဖြားျမင္စဥ္က မိန္႔ၾကားခဲ့ေသာ ပညာရွိပုဏၰားႀကီး ေကာ႑ည၏ ရွင္းလင္းျပတ္သား တိက်သည့္ နိမိတ္ဖတ္သံကို မင္းႀကီး ၾကားေယာင္မိသည္။ တိုးလ်ေၾကကြဲေသာ ၀မ္းနည္းသံျဖင့္ မင္းသားကို ေျပာ၏။

“သားေတာ္။ သားေတာ္အတြက္ ေၾကကြဲလြန္းလို႔ အိပ္ယာထဲမွာ နားလိုက္ဦးမယ္။”

မင္းႀကီး၏ တိုးလ်ေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ မင္းသား၏ ႏွလံုးသားကို ထိုးဆြႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စူးစူးရွရွ ထက္ထက္ျမျမ ရွိေပသည္။

မင္းႀကီးသည္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ႏွင့္ မ်က္လႊာခ်ရင္း ျဖည္းေလးစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းသြား၏။ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ေသာကသည္ ဖခင္ႀကီးကို လိုက္ၾကည့္ေနရင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရန္ အခက္ေတြ႔ေန၏။ မင္းသားသည္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ျပန္သည္။ ဥဒယသည္ တုန္လႈပ္ေသာ အသံျဖင့္ ေျပာဆို၏။

“အရွင္မင္းသား။ ဖခင္ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ထိခိုက္နာၾကင္ေအာင္ လုပ္တာဟာ ပူေဆြးေၾကကြဲရမယ့္ မွားယြင္းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းႀကီးဟာ အရွင္မင္းသားကို အသက္ထက္ ပိုခ်စ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္တာဟာ ႀကီးေလးတဲ့ ျပစ္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ခု ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားၿပီး မင္းႀကီးကို ေျဖသိမ့္လိုက္ပါ အရွင့္သား။”

“အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဘာ အမွားလုပ္မိတယ္ဆိုတာ နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။”

“အရွင္မင္းသား။ မင္းႀကီးဟာ အရွင့္သားေၾကာင့္ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနတာပါ။ အရွင္မင္းသား လူ႔ေဘာင္ကို စြန္႔ခြာၿပီး သကၤန္း၀တ္သြားမွာ ရေသ့ရဟန္းလုပ္သြားမွာကို သူ စိုးပူေနတာေပါ့။ အရွင္မင္းသား မိန္႔ၾကားလိုက္တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားေသးတယ္။ လူ႔ေဘာင္ကို မစြန္႔ပါဘူး၊ ရေသ့ရဟန္း မလုပ္ပါဘူးလို႔ မင္းႀကီးကို ကတိေပးလိုက္စမ္းပါ အရွင့္သား။”

“အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ အဲဒီလို ေတာထြက္ဖို႔စိတ္ကူး မရွိေသးပါဘူး။ ေနာက္ေနာင္ ျဖစ္လာမလား ဆိုတာေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သစၥာတရား ရွာေဖြဖို႔ပဲ ဆႏၵရွိပါတယ္။”

ဥဒယသည္ ၀မ္းသာအဲလဲ ဆို၏။

“ဒါဆိုရင္ ျမန္ျမန္လုပ္စမ္းပါ အရွင့္သား။ မင္းႀကီးေနာက္ကို ျမန္ျမန္လိုက္သြားၿပီး ေတာထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိေသးဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္လိုက္စမ္းပါ။”

သုေဒၶါဒန မင္းႀကီးသည္ အိပ္ယာထိပ္၌ အလ်ားေမွာက္လ်က္ ရွိေန၏။ သားေတာ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ျခင္းမ်ား လြင့္ျပယ္ေလၿပီဟု ခံယူထားလိုက္ဟန္ရွိသည္။

သိဒၶတၳ မင္းသားသည္ ခမည္းေတာ္ မင္းႀကီး၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ ရပ္လ်က္ခစားရင္း “ခြင့္လႊတ္ပါ ခမည္းေတာ္ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္တင္လိုက္သည္တြင္ မင္းႀကီးသည္ ေတြေတြစီးက်ေနသည့္ မ်က္ရည္မ်ားကို ကပ်ာကယာ သုတ္လိုက္ၿပီး နီရဲေနေသာ မ်က္လံုးအစံုကို ဖြင့္၍ သားေတာ္ကို ၾကည့္ေလ၏။

“ခမည္းေတာ္ ဘုရား။ မခံမရပ္ႏိုင္လြန္းတဲ့ ေသာကနဲ႔အတူ ခမည္းေတာ္ကို လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ပါတယ္ ဘုရား။ စိုးရိမ္ေတာ္မမူပါနဲ႔ ခမည္းေတာ္။ ေတာထြက္ဖို႔၊ ရေသ့ရဟန္းလုပ္ဖို႔ ခုခ်ိန္ထိ စိတ္မကူးမိေသးေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္ ဘုရား။ သားေတာ္မွာ သစၥာတရား ရွာေဖြဖို႔ပဲ စိတ္ကူးရွိပါတယ္ ဘုရား။”

မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္ကို အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္၏။

“သားေတာ္ ရယ္ . . .။ ဒီစကားမ်ိဳးက ခမည္းေတာ္ကို ဘယ္လိုမ်ား ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္မွာလဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ ေတာမထြက္ပါဘူးလို႔ ကတိေပးစမ္းပါ။ သက်ေတြရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တာ၀န္ကို လႊဲေျပာင္းယူပါ့မယ္၊ သက်ေနျပည္ေတာ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ပါမယ့္လို႔ ကတိေပးစမ္းပါ။ သားေတာ္ဆီက ဒီကတိကိုပဲ ေတာင္းခံပါတယ္။”

“ခမည္းေတာ္ . . . ။ ေနာက္ေနာင္မွာ သားေတာ္ ဘယ္လို စိတ္ကူးေပါက္လာမလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ႀကိဳမေျပာႏိုင္ပါ ဘုရား။ သက်ေနျပည္ေတာ္ရဲ့ ထီးေမြနန္းေမြဆိုတဲ့ ခမည္းေတာ္ရဲ့ ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသား အေျဖေပးႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား။ ခမည္းေတာ္ နတ္ရြာစံၿပီးတဲ့ေနာက္ ထီးေမြနန္းေမြကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္ ဘုရား။ ဒါကိုေတာ့ ကတိေပးႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား။”

မင္းႀကီးသည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ မတ္တတ္ရပ္လုိက္ၿပီး သားေတာ္ကို ေပြ႔ဖက္ကာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မိန္႔ႁမြက္လိုက္ေလ၏။

“သားေတာ္ ရယ္ . . .။ ခမည္းေတာ္က ဒါမ်ိဳး လိုခ်င္တာ။”

(ဆက္ရန္ . . . . .)

Ref:
Portrait of the Buddha (from a Novelist's Pen) by Jayasena Jayakody, English Translation by K. D. de Lanerolle. FOR FREE DISTRIPUTION - NOT FOR SALE. (ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း အျပည့္အစံု မေတြ႔ရပါ။)