The Way to Nibbana (Part 14) - နိဗၺာန္လမ္း (အပိုင္း ၁၄)

သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္မည့္ ဣရိယာပုထ္ တစ္ခုကို ယူ၍ အသက္႐ွဴပါ။ ပါးစပ္ပိတ္ထားၿပီး အားစိုက္ထုတ္မႈ မပါဘဲ သဘာ၀အတိုင္း ႏွာေခါင္းျဖင့္ အသက္႐ွဴပါ။ အသက္႐ွဴမႈ ျဖစ္စဥ္ကို စူးစိုက္ထားရင္း ေရွးဦးစြာ အသက္႐ွဴသြင္းလိုက္ၿပီး “တစ္”ဟုေရတြက္ပါ၊ အသက္႐ွဴထုတ္လိုက္ၿပီး “ႏွစ္”ဟုေရတြက္ပါ။ အသက္႐ွဴမႈအေပၚ အာ႐ံုစိုက္ထားရင္း ဤနည္းအတိုင္း တစ္ဆယ္အထိ ေရတြက္ႏိုင္ပါသည္။ အေရအတြက္ တစ္ဆယ္မျပည့္မီ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္သြားႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါ။ ေအာင္ျမင္သည္အထိ ႀကိဳးစားပါ။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရတြက္မႈ အစံုမ်ား တိုးပြားလာပါလိမ့္မည္။ တစ္ဆယ္အထိ ေရတြက္မႈ ငါးစံုရသည္ ဆိုပါစို႔။ ေနာက္ပိုင္း၌ မေရတြက္ေတာ့ဘဲ အသက္႐ွဴမႈကိုသာ စူးစိုက္႐ွဴမွတ္ႏိုင္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေရတြက္မွ သမာဓိရ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က မေရတြက္မွ သမာဓိရ၏။ သမာဓိရဖို႔ အေရးႀကီး၏။ ေရတြက္ျခင္းသည္ အေရးမပါေသာ ဒုတိယဦးစားေပး လုပ္ရပ္ျဖစ္၏။ သမာဓိ ထူေထာင္မိေသာအခါ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ေပါ့ပါးမႈကို ခံစားရမည္။ အလြန္အမင္း ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုလည္း ခံစားရမည္။ ေလထဲမွာ ေျမာက္တက္သြားသကဲ့သို႔ပင္ ခံစားရႏိုင္၏။ ဤကမၼ႒ာန္းကို ကာလအတန္ၾကာသည္အထိ က်င့္ၾကံမိေသာအခါ တစ္ေန႔ေန႔၌ “ခႏၶာကိုယ္ကို အသက္႐ႈမႈျဖင့္သာ ေထာက္ပံ့ထားအပ္၏”ဟု နားလည္လာေပလိမ့္မည္။ “အသက္႐ွဴမႈ ရပ္စဲေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္လည္း ပ်က္စီးရ၏”ဟု နားလည္လာေပလိမ့္မည္။ အနိစၥသေဘာကို ခ်က္ခ်င္းနားလည္၏။ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမႈ ရွိသည့္ေနရာ၌ ထာ၀ရ တည္ျမဲေသာအရာ သို႔မဟုတ္ ထူးဆန္းသည့္၀ိဥာဥ္ မရွိနိုင္ေပ။ ထို႔ေနာက္ ထိုးထြင္းသိမႈ ဥာဏ္အျမင္သည္ အရဟတၱဖိုလ္ေရာက္ ေပါက္ေျမာက္သည္အထိ ရင့္သန္တိုးပြားလာႏိုင္၏။

အသက္႐ွဴမႈကို စူးစိုက္႐ႈမွတ္ရသည့္ ဤအာနာပါနကမၼ႒ာန္း အာ႐ံုသည္ သမာဓိကိုသာ ရရွိေစႏိုင္သည္မဟုတ္။ လြတ္ေျမာက္မႈ ရရွိေရးအတြက္ ထိုးထြင္းသိမႈ ဥာဏ္အျမင္ကိုပါ ထူေထာင္ေပးႏိုင္သည္ဟူေသာ အခ်က္မွာ ထင္ရွားလွ၏။

႐ိုးရွင္းသည့္ ဤကမၼ႒ာန္းကို အေႏွာင့္အယွက္ အႏၲရာယ္ ကင္းမဲ့စြာ လူတကာတို႔ လက္ကိုင္ျပဳ က်င့္သံုးႏိုင္၏။

ပို၍ အေသးစိတ္ သိရွိရန္အတြက္ စာ႐ႈသူသည္ ၀ိသုဒၶိမဂ္ကို မွီျငမ္းျပဳသင့္၏။ သတိပ႒ာနသုတ္ အလိုအရ အာနာပါန ဟူသည္မွာ -

“အမွတ္သတိျဖင့္ ၀င္ေလကို ႐ွဴသြင္းျခင္း၊ အမွတ္သတိျဖင့္ ထြက္ေလကို ႐ႈိက္ထုတ္ျခင္း”ပင္ ျဖစ္၏။

၁။ “အားထုတ္ေသာ ေယာဂီသည္ ရွည္ရွည္႐ႈိက္လွ်င္လည္း ‘ရွည္ရွည္႐ႈိက္သည္’ဟု သိ၏။ ရွည္ရွည္႐ွဴလွ်င္လည္း ‘ရွည္ရွည္႐ွဴသည္’ဟု သိ၏။”

၂။ “အားထုတ္ေသာ ေယာဂီသည္ တိုတို႐ႈိက္လွ်င္လည္း ‘တိုတို႐ႈိက္သည္’ဟု သိ၏။ တိုတို႐ွဴလွ်င္လည္း ‘တိုတို႐ွဴသည္’ဟု သိ၏။”

၃။ “အားထုတ္ေသာ ေယာဂီသည္ ‘အလံုးစံုေသာ (ဆိုလိုသည္မွာ အစ အလယ္ အဆံုး) အသက္႐ွဴမႈ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလံုးကို ထင္ရွားသိလ်က္ ႐ႈိက္မည္’ဟု က်င့္၏။ ‘အလံုးစံုေသာ အသက္႐ွဴမႈ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလံုးကို ထင္ရွားသိလ်က္ ႐ွဴမည္’ဟု က်င့္၏။”

၄။ “အားထုတ္ေသာ ေယာဂီသည္ ‘႐ုန္႔ရင္းေသာ ထြက္သက္ကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ႐ႈိက္မည္’ဟု က်င့္၏။ ‘႐ုန္႔ရင္းေသာ ၀င္သက္ကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ႐ွဴမည္’ဟု က်င့္၏။” [အသက္႐ွဴမႈ မျပင္ထန္လြန္းေစရဟု ဆိုလို၏။ ဘာသာျပန္ဆိုသူ]

အဘိညာဥ္

စ်ာန္တရားတို႔ကို ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ ထူေထာင္ၿပီးေသာ ေယာဂီသည္ နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ အထူးျမင္တတ္ေသာဥာဏ္ (ဒိဗၺစကၡဳ)၊ နတ္နားကဲ့သုိ႔ အထူးၾကားတတ္ေသာဥာဏ္ (ဒိဗၺေသာတ)၊ ေရွးဘ၀၌ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးသည္ကို အစဥ္ေအာက္ေမ့တတ္ေသာဥာဏ္ (ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ)၊ သူတစ္ပါး၏ စိတ္ကို သိတတ္ေသာဥာဏ္ (ပရစိတၱ၀ိဇာနန)၊ တန္ခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပႏိုင္စြမ္းေသာဥာဏ္ (ဣဒၶိ၀ိဓ)ဟူသည့္ အထူးသိတတ္ေသာ ဥာဏ္အစြမ္း (အဘိဥာဏ္) ငါးပါးကို အခက္အခဲ မရွိဘဲ ရရွိႏိုင္၏။

စ်ာန္ႏွင့္ ဤအဘိဥာဏ္တို႔သည္ အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္ ၿပီးေျမာက္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား မဟုတ္ဟု ဆိုႏိုင္၏။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ ပိုင္ဆိုင္ရရွိသူအတြက္ အသံုး၀င္သည္ တန္ဖိုးရွိသည္ကား ေသခ်ာ၏။ ဥပမာ ၀ိပႆနာမွ်ကိုသာ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ စ်ာန္တရားတို႔၏ အကူအပံ့ မပါဘဲ အရဟတၱဖိုလ္ ဆိုက္ေရာက္ေသာ စ်ာန္ခန္းေျခာက္သည့္ (သုကၡ၀ိပႆက) ရဟႏၲာမ်ား ရွိခဲ့၏။ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ အခါက သာ၀ကမ်ားစြာ သာ၀ိကာမမ်ားစြာတို႔သည္ စ်ာန္တရားကို မပြားမ်ားဘဲ အရဟတၱဖိုလ္ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။

ပဥၥမစ်ာန္ ရရွိသူသာလွ်င္ အဘိညာဏ္ငါးပါး ရႏိုင္၏။

ဒိဗၺစကၡဳဟူသည္ ေဒ၀တာစကၡဳ သို႔မဟုတ္ နတ္မ်က္စိပင္ ျဖစ္၏။ အၾကားအျမင္ဟုလည္း ေခၚႏိုင္၏။ ေ၀းသည္ျဖစ္ေစ နီးသည္ျဖစ္ေစ သာမန္မ်က္စိ မံသစကၡဳျဖင့္ မျမင္ႏိုင္ေသာ နတ္ေလာက လူေလာကရွိ အရာတို႔ကို ျမင္ႏိုင္၏။

သတၱ၀ါတို႔၏ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ တစ္ဖန္ေမြးဖြားျခင္းတို႔ကို သိေသာ စုတူပပါတဥာဏ္သည္ ဤ ဒိဗၺစကၡဳႏွင့္ အလားတူ၏။ အနာဂတ္ကို သိေသာဥာဏ္ႏွင့္ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ အားေလ်ာ္စြာ သတၱ၀ါတို႔ ျဖစ္ၾကရပံုကို သိေသာဥာဏ္တို႔သည္လည္း အမ်ိဳးအစားတူေသာ ဥာဏ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။

ဒိဗၺေသာတဟူသည္ နတ္ကဲ့သို႔ ၾကားႏိုင္စြမ္းပင္ ျဖစ္၏။ အၾကားအျမင္ဟုလည္း ေခၚႏိုင္၏။ အနီးမွျဖစ္ေစ အေ၀းမွျဖစ္ေစ သိမ္ေမြ႔ေသာ သို႔မဟုတ္ ၾကမ္းတမ္းေသာ အသံကို ၾကားႏိုင္၏။

ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ အဘိညာဏ္ဟူသည္ မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားတို႔၏ အတိတ္ဘ၀တို႔ကို သိႏိုင္ ေအာက္ေမ့ႏိုင္ေသာ အစြမ္းသတၱိပင္ ျဖစ္၏။ ဤ အဘိဥာဏ္ အရာ၌ ဘုရားရွင္၏ အစြမ္းေတာ္သည္ အကန္႔အသတ္ မဲ့၏။ အျခားသူတို႔၏ အစြမ္းကား အကန္႔အသတ္ ရွိ၏။

ဣဒၶိ၀ိဓဟူသည္ ေကာင္ကင္သို႔ ပ်ံတက္ႏိုင္စြမ္း၊ ေရေပၚ၌ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္စြမ္း၊ ေျမလွ်ိဳးႏိုင္စြမ္း၊ ႐ုပ္သြင္တစ္မ်ိဳး ဖန္ဆင္ႏိုင္စြမ္း အစရွိေသာ အစြမ္းသတၱိမ်ားပင္ ျဖစ္၏။

နာဒရေထရ္ ၏  The Way to Nibbana ကို ဘာသာ ျပန္ဆိုပါသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။