မဇၩိမပဋိပဒါ

"ဗုဒၶဘာသာေတြ က်င့္ရမွာက မဇၩိမပဋိပဒါ။ အလယ္အလတ္အက်င့္။ အစြန္းမေရာက္ရဘူး။ မွ်မွ်တတ ေတြးတတ္ျမင္တတ္မွ အစြန္းမေရာက္တာ။ ခံယူခ်က္၊ သေဘာထား၊ နားလည္မႈ မွ်မွ်တတ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ အျမင္မွ်တဖို႔ လိုတယ္။ ၾကည့္လိုက္ၿပီဆိုလို႔ . . . တစ္ဘက္သတ္ ၾကည့္တယ္ဆိုရင္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္တယ္။ ဥပမာ . . . ပညာေရးသမားက ပညာေရးပဲ က်န္တာေတြ ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုရင္၊ စီးပြားေရးသမားက ပိုက္ဆံရဖို႔ပဲ က်န္တာေတြ မလိုဘူးဆိုရင္ အစြန္းေရာက္ေတာ့တာပဲ။ ပညာတတ္ဖို႔၊ ဥစၥာရဖို႔ လိုအပ္တယ္။ သီလ ကိုယ့္က်င့္တရားလည္း ရွိမွျဖစ္မယ္။ ေမတၱာ ေစတနာ စာနာမႈ ခြင့္လႊတ္ျခင္း ကူညီျခင္း။ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္လို႔ မရွိဘူး။

တစ္ဘက္တည္း ႐ႈေထာင့္တစ္ခုတည္းဆိုရင္ အစြန္းေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ ဘာသာေရး သာသနာေရး ကုသိုလ္ေရး ေဆာင္ရြက္တာေတာင္ အစြန္းေရာက္ႏိုင္တယ္။ ဆိုပါစို႔ ခုနက ဥပုသ္သည္ေတြ စုေနတုန္း သီလမယူေသးခင္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ အသံတရား ဖြင့္ေနတယ္။ ဘာတရားလဲ။

(မိဘေက်းဇူး . . . . . . . ပါ ဘုရား။)

မိဘေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ ဆရာေတာႀကီး ေဟာတာ။ မိဘေက်းဇူး မဆပ္တဲ့ သားသမီဟာ ပူေလာင္ရတယ္တဲ့။ ေရေႏြးအပူ ေလာင္တယ္ဆိုရင္ အေရဖ်ားပဲေလာင္တာ။ မိဘေက်းဇူးမဆပ္တဲ့ သာသမီးက်ေတာ့ ရင္ထဲထိ ပူေလာင္ရတယ္တဲ့။ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာသြားတာ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္ပဲ ၾကည့္လို႔ မျပည့္စံုဘူး။ မိဘလည္း တာဝန္ေက်ဖို႔ လိုတာပဲ။ မိဘေက်းဇူးမဆပ္တဲ့ သားသမီးကိုပဲ ျမင္တယ္ဆိုရင္ အစြန္းေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ သားဆိုး သမီးဆိုးက မိဘကို ပစ္ထားတယ္။ အဲ့ဒီလို သားသမီေတြ ငယ္စဥ္က မိဘက ဘယ္လို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သလဲ။ ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္။ သားသမီး ငယ္စဥ္က ပညာသင္ေပးတယ္ ေက်ာင္းထားတယ္၊ အေျပာအဆို အေနအထိုင္ အဆင္ေျပေအာင္ ဆံုးမတယ္။ မိဘက အဲဒီလို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ၿပီး သားသမီး ႀကီးလာေတာ့ မိဘကို ပစ္ထားတာလား။ ငယ္ငယ္က ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာ မခံခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ မိဘေက်းဇူး သိတတ္တဲ့ သားသမီး ျဖစ္လာဖို႔ မလြယ္ဘူး။

မိဘဘက္ကိုလည္း ၾကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။ မိဘကို လုပ္မေကၽြးခ်င္လို႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာ ပို႔လိုက္တယ္။ အားကိုးစရာ သားသမီးမရွိ ေဆြမ်ိဳးသားျခင္း မရွိတဲ့ ဘိုးဘြားေတြအတြက္ ဘိုးဘြားရိပ္သာေတြ ေပၚလာတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္က်ေတာ မိဘမဲ့ကေလးေတြ မ်ားလာလို႔ မိဘမဲ့ ေဂဟာေတြ မ်ားလာတယ္။ မိဘမဲ့ကေလး အေရအတြက္က လုပ္ေကၽြးမဲ့သူ မရွိတဲ့ ဘိုးဘြားအေရအတြက္ထက္ေတာင္ မ်ားအံုးမယ္။ မိဘက စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ့ ကေလးေတြ။ မိဘရဲ႕ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈ မရရွိတဲ့ ကေလးေတြ။

ဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတာက မိဘကို ေက်းဇူးမဆပ္တဲ့ သားသမီးဟာ ပူေလာင္ရတယ္တဲ့။ တစ္ဘက္က စဥ္းစားေတာ့ သားသမီးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ မေပးတဲ့ မိဘက . . . ပိုဆိုးတာ။ ေမြးထားတဲ့ မိဘက သားသမီးကို ေက်ာင္းမထားဘူး၊ လူတန္းေစ့ ဝတ္ႏိုင္စားႏိုင္ေအာင္ တာဝန္မေက်ဘူး၊ ေနတတ္ထိုင္တတ္ ေျပာတတ္ဆိုတတ္ေအာင္ မဆံုးမဘူး။ သားသမီး ႀကီးလာေတာ့ ဆိုးသြမ္းၿပီ။ မိဘေတြ ပူရတယ္။ မိသားစုအတြင္းမွာ အပူေကာင္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူဆိုးလူေပ။ ရြာအတြက္၊ ၿမိဳ႕အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အပူေပးေတာ့တာ။ မိဘေတြ တာဝန္မေက်ေတာ့ သားသမီး မလိမၼာ။ ႏိုင္ငံနဲ႔ခ်ီၿပီး အပူေပးႏိုင္တယ္။

သားသမီးေတြ မိဘကို လုပ္ေကၽြးဖို႔ လိုတယ္။ မိဘကလည္း မိဘတာဝန္ ေက်ခဲ့ဖို႔ လိုပါတယ္။ မိဘဘက္ သားသမီးဘက္ ႏွစ္ဘက္လံုး မွ်မွ်တတ ၾကည့္ပါ။

အလားတူပဲ နယ္ပယ္တိုင္းမွာ တစ္ဘက္သတ္ မၾကည့္ပါနဲ႔။ ဆရာနဲ႔တပည့္။ ဆရာဆရာမနဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား။ ဆရာဆရာမေတြက မေကာင္းဘူး၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြက ဆိုးတာ။ ဘုန္းႀကီးေတြက မေကာင္းဘူး၊ ဒကာဒကာမေတြက ဆိုးတာ။ တစ္ဘက္တည္း အျပစ္မေျပာပါနဲ႔။ မဇၩိမပဋိပဒါ အလယ္အလတ္။

အျပစ္မကင္းတဲ့ ေလာကမွာ တစ္ဘက္သတ္ အျပစ္မျမင္ဘဲ မွ်မွ်တတ ဘက္စံုက ႐ႈျမင္သံုးသပ္ၿပီး အျပစ္ေတြ ေလ်ာ့ပါးေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။"

ရွင္အာစာရ

(ေခတၱ စိုင္ျပင္ရြာ)