"ရာဟုလာ ဓမၼသင္တန္းေက်ာင္း အတြင္းမွာ တည္ထားကိုးကြယ္ၾကတဲ့ ဇိနဒါယာဒ ေအာင္ဆုျပည့္ ေစတီေတာ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ပူေဇာ္ၾကတဲ့ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲ။"
"တစ္ႏွစ္ တစ္ခါ၊ ငရဲရွာ၊ လူ႔ရြာ ဘုရားပြဲ။"
"ဘာကို ရွာၾကတာလဲ။"
(ငရဲ . . . . .)
"တစ္ႏွစ္ တစ္ခါလား။ တစ္လ တစ္ခါလား။"
(တစ္ႏွစ္ . . . . .)
"တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါဆိုေတာ့ နည္းေသးလား"
(. . . . .)
"တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ငရဲရွာၾကတာ . . . ဘယ္ရြာမွာလဲ။ ဒီ စိုင္ျပင္ရြာမွာလား"
(. . . . .)
"လူ႔ရြာမွာ။ လူ႔ေလာကမွာ. . . ျဖစ္ေနၾကတာ။ ငရဲရွာၾကတာ။ ဘုရားပြဲဆိုၿပီး ကၾကခုန္ၾက၊ ေပ်ာ္ၾကပါးၾက၊ စားၾကေသာက္ၾက၊ မူးၾက႐ူးၾက ႐ိုက္ၾက ႏွက္ၾက ရန္ျဖစ္ၾက။ ကုသိုလ္ရမွာလား ငရဲ ရမွာလား။"
(ငရဲ . . . . .)
"ဘုန္းႀကီးျဖစ္ျဖစ္ လူျဖစ္ျဖစ္ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ ကုသိုလ္ကို ပယ္လို႔ မရဘူး။ အကုသိုလ္လည္း ျဖစ္တာပဲ။ ငရဲႀကီးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုသိုလ္မ်ားၿပီး အကုသိုလ္နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမယ္။"
"တစ္ႏွစ္တစ္ခါ၊ ကုသိုလ္ရွာ၊ တို႔ရြာ ဘုရားပြဲ။"
"ဒီဘုရားပြဲမွာေတာ့ ကုသိုလ္ရွာတဲ့ ဘုရားပြဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾက။ ကုသိုလ္ ရဖို႔အတြက္ . . . . . ပင့္သံဃာ (၁၀၈)ပါးကို လွဴၾကတာ . . . စာေရးတံမဲ သိန္းငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ ဆြမ္းဆန္။ မိုးထက္ေက်ာ္ မိသားစုတို႔ ဘုရားဒကာမို႔ ပင့္သံဃာေတြကို တစ္ပါးတစ္ေသာင္း လွဴရမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မခိုင္းဘူး။ ဆြမ္းကပ္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မခိုင္းဘူး။ ဝင္းရတနာ မိသားစု အခ်ိဳပြဲ ကပ္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မခိုင္းဘူး။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ လွဴၾကတာ။ စတုဒိသာ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံဖို႔ ဆီလွဴၾက၊ ဆန္လွဴၾက။ သင့္ရာသင့္ရာ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာ ကိုယ္လွဴၾကတာလည္း ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္လွဴၾကတာ။ စာေရးတံမဲေတြ စုေပါင္းလွဴၾကတယ္၊ လိုတဲ့ စာေရးတံမဲေတြကို ခ်င္းတြင္းမိသားစုက ျဖည့္စြက္လွဴတယ္။ ဒါလည္း ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္လွဴတာပဲ။"
"ဒီဘုရားပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ရာဟုလာေက်ာင္းတိုက္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ် . . .။ အာ႐ုဏ္ဆြမ္း၊ ေန႔ဆြမ္း အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္လွဴဒါန္းၾကတာ၊ ဦးစိန္မင္း မိသားစုတို႔လို ေနရာအခက္အခဲ မရွိရေအာင္ ေက်ာင္းေဆာက္ၾကတာ။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ဘယ္သူမွ ခိုင္းလို႔ လုပ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္အသိနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ၾကတာ။"
"အလိုက္သိတာ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိတာ။ သူမ်ားေျပာလို႔ သိတာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ဟာကိုယ္ သိတယ္ဆိုတာ . . .။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အနႏၲထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ သမၼာသမၺဳဒၶ ဆိုတာ ဒီသေဘာပဲ။ သယမ႓ဴဉာဏ္ရဲ႕ အေျခခံက ဒါပဲ။"
"မေဖာက္မျပန္၊
သယမ႓ဴဉာဏ္ျဖင့္၊
အမွန္ထိုးထြင္း၊
အလင္းထင္ေပၚ၊
သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား . . . . .။"
"သမၼာသမၺဳဒၶ ဂုဏ္ေတာ္။ ဘုရားပြဲရယ္လို႔ လုပ္ၾကၿပီဆိုရင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ တစ္ခုခုေတာ့ ေအာက္ေမ့သင့္တာေပါ့။ ဒါမွ . . ."
"တစ္ႏွစ္ တစ္ခါ၊ ကုသိုလ္ရွာ၊ တို႔ရြာ ဘုရားပြဲ။"
"ျမတ္စြာဘုရား သစၥာေလးပါးကို သိတာက သူမ်ားေျပာလို႔ သိတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာက သင္ေပးလို႔ သိတာ မဟုတ္ဘူး။ သယမ႓ဴဉာဏ္နဲ႔ သိတာ။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထိုးထြင္းၿပီး သိတာ။"
"ေျပာမွ သိ၊ ထိမွာ နာ၊ သာမွ ေန၊ ေသမွ ခင္၊
ဤေလးအင္၊ လူတြင္ မက်င့္ရာ။"
"မေျပာလည္း သိရမယ္။ ေလာကမွာ . . . မရွိတာထက္ မသိတာ ခက္တယ္။ ဘယ္လိုလူဟာ ဘာလုပ္သင့္တယ္၊ ဘာေျပာသင့္တယ္။ ဘုန္းႀကီးဆိုရင္ ဘုန္းႀကီးစကား၊ ဘုန္းႀကီးအလုပ္ . . . လုပ္သင့္တာ မလုပ္သင့္တာ၊ ေျပာသင့္တာ မေျပာသင့္တာ . . . ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုယ္ သိတတ္မွ။ လူ ဆိုရင္ လူ႔အေလွ်ာက္။ သူေဌး သူေဌးအေလွ်ာက္၊ ဆင္းရဲသား ဆင္းရဲသားအေလွ်ာက္ . . . ကိုယ္အေျခအေနကိုယ္ သိမွ။"
"ျမတ္စြာ ဘုရားရဲ႕ သယမ႓ဴဉာဏ္ေလာက္ အဆင့္မျမင့္ေပမယ့္ ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ အလိုက္သိဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ့္အတိုင္းတာနဲ႔ကိုယ္ သယမ႓ဴဉာဏ္ ရွိဖို႔လိုတယ္။"
"ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ သင့္ေတာ္ရာ တာဝန္ယူၿပီး ကုသိုလ္ျပဳၾကတယ္။ ကုသိုလ္ရွာၾကတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ျပဳၾကရမယ့္ ကုသိုလ္။"
"မေဖာက္မျပန္၊
သယမ႓ဴဉာဏ္ျဖင့္၊
အမွန္ထိုးထြင္း၊
အလင္းထင္ေပၚ၊
သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား . . . . .။"
"တစ္ႏွစ္ တစ္ခါ၊ ကုသိုလ္ရွာ၊ တို႔ရြာ ဘုရားပြဲ။"
:)
ရွင္အာစာရ
No comments:
Post a Comment