တရားမင္းသခင္ - ၃၂။ အမုန္းေႂကြခ်ိန္

(. . . . . မွ အဆက္)

  

ဟိမ၀ႏၲာကို ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ေသာ ေရာဟိနီျမစ္သည္ ေရခဲလႊာမ်ားကို သယ္ေဆာင္ရင္း စီးဆင္းေန၏။ ေရာဟိနီသည္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ေရတံခြန္တို႔ကို ေမြးဖြားထား၏။ ေရာဟိနီသည္ သူ စီးခ်င္သလို စီး၏။ ရံခါ အေျဖာင့္စီး၏။ ရံခါ အေကာက္စီး၏။ ရံခါ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း စီး၏။ ရံခါ ေဒါႏွင့္မာန္ႏွင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္း စီး၏။ ေရာဟီနီသည္ လုမၺိနီ၌ ျဖည္းျဖည္းညင္းညင္း စီးဆင္းလ်က္ ရွိေနသည္။

ခပ္ေစာေစာ နံနက္ခင္း တစ္ခု၌ ေဒသတစ္ခုလံုး ႏွင္းထုဖံုးလႊမ္းလ်က္ ရွိေန၏။ သစ္ရြက္ သစ္ကိုင္းတို႔၌ ႏွင္းလႊာႏွင္းဖတ္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးတို႔ တြယ္ကပ္ေနရာ တဖိတ္ဖိတ္ အေရာင္းလက္ေနေလသည္။

သာကီ၀င္တို႔သည္ သဲေသာင္ကမ္းစပ္တို႔၌ အစုလိုက္ အစုလိုက္ စခန္းခ်လ်က္ ရွိေနၾက၏။ အျခားတစ္ဘက္ကမ္း၌ကား သာကီ၀င္တို႔၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ရန္သူ ေကာလိယတို႔ ရွိေနၾက၏။ ေကာလိယတို႔သည္ ျမင္းတပ္ႏွင့္ ေျခလ်င္တပ္တို႔ကို ခင္းက်င္းျပင္ဆင္ေနၾက၏။ လက္နက္မ်ားကို ေျမႇာက္ေထာင္ေ၀ွ႔ရမ္းရင္း ေဒါႏွင့္မာန္ႏွင့္ တက္ႂကြေနၾကသည္။ ျမစ္ကမ္းႏွစ္ဘက္လံုး၌ မီးဖိုမ်ား ထိန္ထိန္ညီးေန၏။ မီးဖိုပတ္ပတ္လည္တို႔၌ စစ္သည္ေတာ္တို႔သည္ စစ္မခင္းမီ ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ လက္နက္မ်ားကို ေသြးခၽြန္ဆင္သ မြမ္းမံေနၾက၏။

ေနမင္း ျမင့္တက္လာေနၿပီ။ အခ်ိန္မေရြး စစ္ပြဲစတင္ႏိုင္၏။ မဟာနာမ္ မင္းႀကီး၏ သစၥာခံေသြးေသာက္ စစ္သူႀကီးတို႔သည္ ျမင္းေပၚ၌ အသင့္ရွိေနၾကၿပီး ၎တို႔ ကြပ္ကြဲရမည့္ စစ္အုပ္စု အသီးသီး၏ေရွ႕မွ ေနရာယူလ်က္ ရွိေနၾက၏။ စစ္ေဆာ္သည့္ စည္သံမ်ား၊ ဘင္သံမ်ား၊ ခရာသံမ်ား၊ ေအာ္သံမ်ား၊ ညာသံမ်ား ႏွစ္ဘက္စစ္စခန္းမွ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာေန၏။ လက္နက္ခ်င္း ပြတ္တိုက္သံမ်ား ထြက္ေပၚေနသည္။ ႏွစ္ဘက္စစ္သည္မ်ား စစ္္ေသြးႂကြေနၾကေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေရာဟိနီျမစ္ကား ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း စီးဆင္းလ်က္ ရွိေနသည္။ ႐ႈေမာဖြယ္ သာယာေန၏။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းသည့္ ေရာဟိနီျမစ္ေရသည္ မၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္း ေသြးခ်င္းခ်င္းနီ၍ အလွပ်က္သြားႏိုင္ေလသည္။

ထို ေရာဟိနီျမစ္ကမ္း၌ အ၀ါေရာင္သကၤန္း ဆင္ျမန္းသည့္ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ပကတိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ အမူအယာျဖင့္ လွမ္းႂကြေတာ္မူေန၏။ ရဟန္းေတာ္သည္ ျမစ္ေၾကမွ ျမစ္ညာသို႔ သဲေသာင္ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ လွမ္းႂကြေတာ္မူေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သက်ႏွင့္ေကာလိယ ႏွစ္ဘက္စစ္သည္တို႔ စစ္ဦးတည္ထားၾကသည့္ ေနရာသို႔ ႂကြေတာ္မူေနျခင္း ျဖစ္၏။ အေၾကာက္အလန္႔ ကင္းမဲ့သည့္ ရဟန္းေတာ္သည္ သူ ၾကံဳရႏိုင္သည့္ ေဘးအႏၲရာယ္ကို ေတြးမပူဘဲ သဲေသာင္ကမ္းစပ္ေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းေနေလရာ ေကာလိယစစ္တပ္၏ အနီးသို႔ ေရာက္ေလ၏။ ေတာင္ဘက္ စစ္နံရံ ေရွ႕မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္၍ ႂကြေတာ္မူေန၏။

သာကီ၀င္တို႔သည္ ရဟန္းျမတ္ကို ဦးစြာ မွတ္မိလိုက္ၾက၏။ ေကာလိယတို႔ကား ရဟန္းျမတ္ကို မမွတ္မိၾကေသးေပ။ ရဟန္းျမတ္ကား သတၱ၀ါ အားလံုးတို႔ကို တေျပးညီ ေမတၱာထားေတာ္မူသည့္ မဟာက႐ုဏာေတာ္ရွင္ ဗုဒၶပင္ ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္ ႂကြေတာ္မူလာျခင္းေၾကာင့္ ေသြးဆာေနေသာ ႏွစ္ဘက္စစ္သည္တို႔ ေအးေဆးၿငိမ္သက္သြားၾက၏။ မီးကို ေရျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးလိုက္သည္ႏွင့္သာ တူေတာ့သည္။ ထက္ျမက္သည့္ လက္နက္မ်ား စြဲခ်ီထားၾကေသာ စစ္သည္တို႔သည္ ၎တို႔၏ လက္နက္မ်ားကို ရန္သူ႔ေသြးျဖင့္ ေဆးေၾကာမည္၊ ရန္သူ႔အေလာင္းမ်ားကို နင္းေက်ာ္ျဖတ္ေလွ်ာက္၍ ေအာင္ပြဲခံမည္ဟု စိတ္ကူးထားၾက၏။ သို႔ေသာ္ စစ္တပ္ႏွစ္ခုၾကားသို႔ ဘုရားရွင္ ၀င္ေရာက္လာေသာအခါ ႏွစ္ဘက္စစ္သည္တို႔သည္ ေျမႇာက္ခ်ီထားသည့္ လက္နက္မ်ားကို အလိုအေလ်ာက္ ႏွိမ့္ခ်မိလ်က္သား ျဖစ္သြားၾက၏။ ေဒါမာန္အျပည့္ႏွင့္ တက္ႂကြေနသည့္ စစ္ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားလည္း ၿငိမ္က်သြား၏။ စစ္တူရိယာ တီးမႈတ္သံမ်ားလည္း ရပ္သြား၏။ ဓား၀င့္လ်က္ အခ်က္ျပ၍ စစ္တပ္ကို ခ်ီတက္မိန္႔ေပးရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေသာ မဟာနာမ္သည္ အတုလ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ တည္ၿငိမ္ေသာ အသြင္အျပင္ေတာ္၌ တိမ္းညြတ္မိသည္ျဖစ္၍ ေျမႇာက္ကိုင္ထားေသာ သူ၏ ဓားရွည္ကို အသာအယာ ႏွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီးလွ်င္ ဓားအိမ္ထဲသို႔ ျပန္သြင္းလိုက္ေလ၏။

ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဆူဆူညံညံ ပြက္ေလာ႐ိုက္ခဲ့ေသာ စစ္ေျမျပင္သည္ အပ္က်သံ ၾကားရေလာက္ေအာင္ပင္ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ ၿငိမ္သက္သည့္ စစ္ေျမျပင္မွေန၍ ျဖည္းျဖည္းညင္းညင္း စီးဆင္းေနသည့္ ေရာဟိနီျမစ္၏ ေရစီးသံကို ၾကားႏိုင္၏။

ဘုရားရွင္သည္ စကားတစ္ခြန္းမွ်ပင္ ႁမြက္ဟေတာ္မမူေသးဘဲ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဟူေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ား ျပည့္၀စြာျဖင့္ စစ္ဦးသို႔ ႂကြခ်ီေတာ္မူ၏။ ဘုရားရွင္ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္သည္ ပို၍ပင္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြား၏။ စစ္သည္မ်ား လက္နက္ခ်လိုက္ၾကသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ဦးတိုက္ရင္ဆိုင္ ရွိေနၾကသည့္ ႏွစ္ဘက္စစ္တပ္မွ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ ေရွ႕တည့္တည့္၌ ရပ္ေတာ္မူ၏။ တည္ၿငိမ္ေလးနက္၍ အေႏွာင့္အယွက္ အ႐ႈပ္အေထြးကင္းေသာ စိတ္ဓာတ္ပိုင္ရွင္ ဘုရားသခင္သည္ ႏွစ္ဘက္စစ္သည္တို႔ကို ၾကည့္ေတာ္မူလိုက္ၿပီး ျမစ္သို႔ ဆင္းေတာ္မူ၏။ ႏွစ္ဘက္စစ္တပ္မွ အကြားအေ၀း တူညီသည့္ ျမစ္လယ္၌ ရပ္ေတာ္မူ၏။ သက်စစ္ေခါင္းေဆာင္ မဟာနာမ္ႏွင့္ ေကာလိယစစ္ေခါင္းေဆာင္ ေ၀ႆမိတၱတို႔သည္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းပင္ ျမင္းေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၾက၏။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔သည္ ဘုရားရွင္ဆီသို႔ သြားၾကေလ၏။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူ၏။

“သက်နဲ႔ ေကာလိယ စစ္သူႀကီးတို႔ . . .။ အခု ငါ ျမစ္လယ္မွာ ရွိေနတယ္။ သင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးဆီကေန အကြာအေ၀း ညီတူပဲ။ ႏွစ္ဘက္လံုးအတြက္ ငါဟာ တရားမွ်တပါတယ္။ ေ၀ႆမိတၱ . . . သင္ဟာ ငါ့ရဲ့ မယ္ေတာ့္ဘက္က ေဆြမ်ိဳးပဲ။ မဟာနာမ္ . . . သင္ကေတာ့ ငါ့ရဲ့ ခမည္းေတာ္ဘက္က ေဆြမ်ိဳးေပါ့။ သင္တို႔နဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ငါ လာခဲ့တာပဲ။ ေျပာၾကစမ္းပါဦး။ ဒီျမစ္ဟာ ဘယ္ကေန စီးလာတာလဲ။”

“အရွင္ဘုရား . . . သက်နဲ႔ ေကာလိယ ပိုင္နက္ႏွစ္ခုၾကားက ဟိမ၀ႏၲာေတာင္တန္းကေန စီးလာတာပါ ဘုရား . . .။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဂဂၤါျမစ္ထဲ စီး၀င္ပါတယ္ ဘုရား . . .”ဟု ေ၀ႆမိတၱက ေလွ်ာက္ထားေျဖၾကား၏။

“ဒီျမစ္က ေရ ဘယ္လိုရတာလဲ။”

“အရွင္ဘုရား . . . ဟိမ၀ႏၲာက ေရခဲေပ်ာ္ရည္နဲ႔ မိုးေရကေန ရတာပါ ဘုရား . . .။”

“ေ၀ႆမိတၱ . . . မိုးေရက ဘယ္ကမိုးေရလဲ။ ေကာလိယ ပိုင္နက္မွာ ရြာခ်တဲ့ မိုးေရလား။ သက်ပိုင္နက္မွာ ရြာခ်တဲ့ မိုးေရလား။”

“ႏွစ္ဘက္လံုးမွာ ရြာခ်တဲ့ မိုးေရေတြဟာ ေခ်ာင္းငယ္ေျမာင္းငယ္ေတြက တစ္ဆင့္ ေရာဟိနီျမစ္ထဲ စီး၀င္တာပါ ဘုရား . . .။”

“မဟာနာမ္ . . . သင္ ဘယ္လိုေျပာမလဲ။”

“အရွင္ဘုရား . . . ေ၀ႆမိတၱ ေျပာတာ မွန္ပါတယ္ ဘုရား . . .။”

“ႏွစ္ႏိုင္ငံ ပိုင္နက္ၾကားမွာ စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ကို ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးက ပိုင္ဆိုင္တယ္ဆိုတာ သိၾကလား။”

“အရွင္ဘုရား . . . သိပါတယ္ ဘုရား . . .။ ဒါေပမယ့္ ေကာလိယေတြက ျမစ္ေရကို အပိုင္စီးထားၾကတာပါ။ သူတို႔က ျမစ္ညာပိုင္းကေန ဆည္ေတြတည္ေဆာက္ၿပီး ေႏြရာသီမွာ သူတို႔လယ္ကြင္းေတြထဲ ေရသြင္းယူပါတယ္။ မိုးရာသီမွာက်ေတာ့ ဆည္ေတြကို ဖြင့္ခ်လိုက္တဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔ အနိမ့္ပိုင္းမွာ ေရလႊမ္းမိုးပါတယ္။ သူတို႔က ျမစ္ေရရဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြကို ရရွိၿပီး တပည့္ေတာ္တို႔က ဆိုးက်ိဳးေတြ ရတာပါ။ အရွင္ဘုရား . . . ဒီ ျပႆနာကို တစ္ျခားနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္တဲ့အတြက္ စစ္ခင္းရမွာပါ ဘုရား . . .။”

“ေ၀ႆမိတၱေကာ ဘာေျပာစရာ ရွိလဲ”ဟု ဘုရားရွင္က ေမးေတာ္မူ၏။

“အရွင္ဘုရား . . .တပည့္ေတာ္တို႔မွာ ဆည္ေတြ တမံေတြ အမ်ားႀကီး မရွိပါဘူး။ တစ္ခုတည္း ရွိတာပါ။ အဲဒါလည္း ဟိမ၀ႏၲာဘက္ အျမင့္ပိုင္းမွာပါ။ ေခ်ာင္းငယ္ေျမာင္းငယ္ေတြက ဆည္ရဲ့ေအာက္ပိုင္းမွာမွ ေရာဟိနီျဖစ္ထဲ စီး၀င္ၾကတာပါ။ သက်ေတြရဲ့ ပိုင္နက္ထဲမွာ ရြာခ်တဲ့ မိုးေရကို တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ့ လယ္ကြင္းေတြ မေသာက္ရပါဘူး။ သက်ေတြလည္း ဆည္တည္ေဆာက္ရေကာင္းမွန္း သိသင့္ပါတယ္။ ဆည္ကေန ေရ ယူသင့္ပါတယ္။ ေဟာဒီေနရာမွာ ဆည္တည္ေဆာက္ရင္ကိုပဲ ေျမာင္းႀကီး ေျမာင္းငယ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ လယ္ေတြထဲ ေရသြင္းလို႔ ရတာေပါ့။ ဒီေလာက္ အလွ်ံပယ္ ရွိေနတဲ့ ေရေတြကို အသံုးမျပဳဘဲ ဂဂၤါျမစ္ထဲ စီး၀င္ခြင့္ ေပးထားၾကတယ္။ အရွင္ဘုရား . . . ျပႆနာက ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သက်ေတြ အပ်င္းထူတာပါ။ ျမင့္ရာကေန နိမ့္ရာကို ေရစီးတာဟာ သဘာ၀ပါ။ တပည့္ေတာ္တို႔ ဆည္ကို ေဖာက္ေဖာက္ မေဖာက္ေဖာက္ အနိမ့္ပိုင္းမွာ ေရလႊမ္းမိုးတာကို ေရွာင္လို႔ မရပါဘူး။ မဂဓတိုင္းနဲ႔ ၀ဂၤတိုင္းေတြမွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေရလႊမ္းမိုးလို႔ လူေတြ ေထာင္ခ်ီၿပီး ေသေနၾကတာပဲ။ အဲဒီလို ေသၾကရတာဟာ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဆည္ေၾကာင့္လို႔ အဲဒီေဒသက လူေတြဟာ တပည့္ေတာ္တို႔ကို အျပစ္မတင္ၾကပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ့ ပိုင္နက္ထဲမွာ ေျမၾသဇာေကာင္းေနတာ၊ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ လယ္ကြင္းေတြမွာ ေရႊ၀ါေရာင္ သီးႏွံေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးေနတာကို ၾကည့္မရတဲ့ သက်ေတြဟာ တပည့္ေတာ္တို႔နဲ႔ ရန္ျဖစ္ဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သက်ေတြ စစ္ခင္းခ်င္ေနၾကတာပါ ဘုရား . . .။”

ေ၀ႆမိတၱ၏ စကားအဆံုး၌ အားလံုး ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾက၏။ ဘုရားရွင္လည္း က႐ုဏာေတာ္ျဖင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေတာ္မူေန၏။ ျမစ္ကမ္းႏွစ္ဘက္၌ စစ္ေရးေနရာယူထားၾကေသာ ႏွစ္ဘက္စစ္သည္တို႔ စစ္ေျပၿငိမ္းလိုက္ၾက၏။ စစ္သည္တို႔သည္ ဘုရားရွင္ကို အနီးကပ္ ဖူးျမင္လိုၾက၏။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ႁမြက္သမွ်ကို နားစိုက္နာယူလိုၾက၏။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြားေသာ စစ္သည္ရဲမက္တို႔ ျမစ္ထဲသို႔ ဆင္းၿပီး ဘုရားရွင္ကို ၀န္းရံလ်က္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ နီးႏိုင္သမွ်နီးေအာင္ ေနရာယူၾက၏။

စစ္သည္တို႔ ေနရာယူၾကစဥ္ ဘုရားရွင္သည္ မဟာနာမ္ကို ေမးေတာ္မူ၏။

“မဟာနာမ္ . . . ငါ ေမးမယ္။ ဒီ ျပႆနာကို စစ္ေရးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ေျဖရွင္းမွာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး။”

“အရွင္ဘုရား . . . အေရအတြက္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာလိယေတြက အင္အားသာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္ေရးနည္းပညာမွာေတာ့ သက်ေတြက ၿပိဳင္ဘက္ကင္းပါတယ္။ ရန္သူကို သုတ္သင္ေခ်မႈန္းရာမွာ ကၽြမ္းက်င္ပါတယ္။ ေကာလိယေတြကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ သက်ေတြအတြက္ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ တပည့္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို အျပတ္အသတ္ ေခ်မႈန္းလိုက္မယ္။ သူတို႔ ႐ႈံးၿပီး အရွက္ရေအာင္ လုပ္လိုက္မယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ မ႐ႈံးႏိုင္ဘူး။ ေအာင္ပြဲက တပည့္ေတာ္တို႔ အတြက္ပဲ။ သူတို႔လုပ္ထားတဲ့ အပိတ္အဆို႔ေတြ၊ ဆည္ေတြ၊ ေျမာင္းေတြ အားလံုးကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္မယ္။ အဲဒီေတာ့ တပည္ေတာ္တို႔ လယ္ကြင္းေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ေရ ရလိမ့္မယ္။”ဟု မဟာနာမ္က ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထား၏။

ဘုရားရွင္သည္ တစ္ဘက္ စစ္သူႀကီးကိုလည္း ေမးေတာ္မူ၏။

“ေ၀ႆမိတၱ . . . ငါ ေမးမယ္။ ဒီ ျပႆနာကို စစ္ေရးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ေျဖရွင္းမွာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး။”

“အရွင္ဘုရား . . . ေကာလိယေတြက အင္းအားသာပါတယ္။ စစ္ေရးလည္း မညံ့ၾကပါဘူး။ စစ္ေရးမဟာဗ်ဴဟာမွာလည္း ထိပ္တန္းပါပဲ။ သက်ေတြကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေကာလိယေတြအတြက္ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ တပည့္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို အျပတ္အသတ္ ေခ်မႈန္းလိုက္မယ္။ ေအာင္ပြဲက တပည့္ေတာ္တို႔ အတြက္ပါ။ အဲဒီက်ရင္ ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး တပည့္ေတာ္တို႔ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ဆည္ေတြတည္ေဆာက္မယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ့ ႏိုင္ငံ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မယ္။”

“စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ . . . ငါ ေျပာပါရေစဦး။ နားေထာင္ပါ။ အခု ႏွစ္ဘက္လံုး ေအာင္ပြဲေတြ ရၾကၿပီပဲ။ တကယ္လို႔ စစ္တိုက္ၾကမယ္ဆိုရင္ တစ္ဘက္ဘက္ကပဲ အႏိုင္ရမွာ။ အဲဒါလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ သတ္ၾကျဖတ္ၾကၿပီးမွ ရမွာ။ တစ္ဘက္နဲ႔တစ္ဘက္ လူ႔အသက္ေတြကို ေၾကာက္ခမန္းလိလိ သတ္ျဖတ္ၿပီးမွေတာ့ တစ္ဘက္ဘက္က ေအာင္ႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ အဲဒါဟာ ေအာင္ပြဲမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္ပြဲမွာ ေအာင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဘက္က စစ္သည္ေတြ နည္းနည္းေလးမွ မထိခိုက္ဘဲ တစ္ဘက္ကို အျပတ္ေခ်မႈန္းႏိုင္မွ ေအာင္ပြဲမည္တယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ . . . အဲဒီလို စစ္ပြဲမ်ိဳး ၾကားဖူးၾကသလား။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ . . . စစ္သည္ေတာ္တို႔ . . . စစ္ပြဲဆိုတာ ဘယ္ဘက္ကၾကည့္ၾကည့္ ထိခိုက္နစ္နာမႈ ရွိတာပဲ။ ေဒါသေတြ၊ အမုန္းေတြ၊ ရန္ၿငိဳးေတြနဲ႔ သတ္ျဖတ္ျခင္းဟာ လူသားအေပၚ က်ဴးလြန္ေစာ္ကားမႈပဲ။ စစ္ေရးနည္းနဲ႔ အမွန္တရားကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ဘူး။ မွားယြင္းမႈ အကုသိုလ္ေတြပဲ ေပၚထြက္လာလိမ့္မယ္။ ေကာလိယတို႔ . . . သက်တို႔ . . .။ အခု သင္တို႔ဟာ ေကာလိယရယ္ သက်ရယ္လို႔ မခြဲျခားဘဲ တညီတညြတ္ တၿပိဳင္နက္တည္း နားေထာင္ေနၾကတာပဲ။ ဟုတ္ၿပီ။ အမွန္တရား သစၥာတရားကိုပဲ တညီတညြတ္တည္း နားေထာင္ၾကပါ။ မဟာနာမ္ . . . ေ၀ႆမိတၱ . . . ေကာလိယေတြနဲ႔ သက်ေတြရဲ့ အ႐ႈံးအနိမ့္ အတက္အက်ဟာ သင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အေပၚမွာပဲ တည္ပါတယ္။ ဘာမွ အသံုးမက်တဲ့ လူသတ္ပြဲႀကီးဆီ ဦးမတည္ဘဲ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းၾကပါ။ အဲဒါဆိုရင္ သင္တို႔ေရာ သင္တို႔ရဲ့ ျပည္သူေတြပါ အေၾကာက္အလန္႔ကင္းကင္း သံသယရွင္းရွင္းနဲ႔ ေနထိုင္ရွင္သန္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

သက်တို႔ . . . စစ္လက္နက္ေတြ စစ္ရထားေတြ နဲ႔ တစ္ျခား စစ္သံုးပစၥည္းေတြအတြက္ အသံုးျပဳမယ့္ သင္တို႔ရဲ့ ဧရာမ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို အသံုးျပဳၿပီး ဆည္ေျမာင္းတာတမံေတြ တည္ေဆာက္ၾကပါ။ ေရကန္ေတြ တည္ေဆာက္ပါ။ တာ႐ိုးေတြ တည္ေဆာက္ပါ။ စစ္သံုးစရိတ္ေတြကို တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးအတြက္ အသံုးျပဳၾကပါ။

ေကာလိယတို႔ . . . သက်တို႔ . . . အေျဖတစ္ခု ရရွိဖို႔ သေဘာတူညီမႈတစ္ခု ရွိရမယ္။ ငါ အၾကံျပဳမယ္။ ဒီေနရာကစၿပီး ေရာဟိနီျမစ္ထဲကို အဉၨနျမစ္ လာေပါင္းတဲ့ ျမစ္ဆံုေဒသအထိ သက်ေတြ ပိုင္ပါေစ။ သူတို႔ပိုင္နက္ထဲက ျမစ္ေရကို သက်ေတြ စိတ္တိုင္းက် သံုးပါေစ။ ျမစ္ဆံုရဲ့ ဟိုဘက္က ျမစ္ေရကိုေတာ့ ေကာလိယေတြ စိတ္တိုင္းက် သံုးပါေစ။ ျပႆနာရဲ့ အေျဖကို ရယူတဲ့ ေနရာမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တာေတြ အားလံုးကိုေတာ့ မရႏိုင္ဘူး။ သင္တို႔ရဲ့ ဆႏၵ တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ‘လူသား’ဆိုတဲ့ နာမည္ေကာင္းအတြက္ စေတးၾကရမယ္။ ဒီတာ၀န္ကို သက်ေတြ ေကာလိကေတြ မွ်ေ၀ ထမ္းရြက္ၾကရမယ္။

ေ၀ႆမိတၱ . . . ေျပာစမ္းပါဦး။ ဘယ္လိုလဲ။ မ်ိဳးဆက္မ်ားစြာ အမုန္းပြားခဲ့ရတဲ့ ဒီျပႆနာကို အခု သင္ ေျဖရွင္းႏိုင္ပါတယ္။”

“အရွင္ဘုရား . . . အရွင္ဘုရား အမိန္႔ရွိတာကို တပည့္ေတာ္ ႐ို႐ိုေသေသ ေလးေလးျမတ္ျမတ္ လက္ခံပါတယ္ ဘုရား . . .။”

“မဟာနာမ္ေရာ ဘယ္လိုလဲ။”

“အရွင္ဘုရားရဲ့ အဆံုးအမကို လက္ခံပါတယ္ ဘုရား . . .။ တပည့္ေတာ္တို႔ အေကာင္းဆံုး အေျဖကို ရလိုက္တာလို႔ ထင္မိပါတယ္ ဘုရား . . .။ တပည့္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဘက္ စစ္ခင္းစရာ မလိုေတာ့ပါဘုရား . . .။ ဒီ သေဘာတူညီမႈကို လက္ခံပါ့မယ္ ဘုရား . . .။ အရွင္ဘုရား ႂကြလာခ်ိန္မွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေတာ့မလို႔ . . . လူေတြ ေထာင္ခ်ီၿပီး ေသရေတာ့မလို႔ . . .။ အရွင္ဘုရား . . . တည္တည္ၾကည္ၾကည္ အေႏွာင္အတြယ္ ကင္းကင္းနဲ႔ သန္႔စင္ေတာက္ပတဲ့ အရွင္ဘုရားရဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးလိုက္ရေတာ့ စစ္ခင္းဖို႔ ေနေနသာသာ၊ စစ္ပြဲအေၾကာင္း စိတ္ကူးထဲေတာင္ မထည့္ႏိုင္ေတာ့ပါ ဘုရား . . .။”

စကားဆံုးသည့္ႏွင့္ မဟာနာမ္သည္ ဦးညြတ္၍ ဘုရားရွင္ကို အ႐ိုအေသ ေပးလိုက္၏။ ထိုအခါ ေ၀ႆမိတၱႏွင့္ ႏွစ္ဘက္စစ္တပ္မွ အားလံုးေသာ စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ား စစ္သည္ေတာ္မ်ားလည္း ဘုရားရွင္ကို တညီတညြတ္တည္း အ႐ိုအေသေပး ရွိခိုးလိုက္ၾကေလ၏။

:)

ရွင္အာစာရ

(ဆက္ရန္ . . . . .)

Portrait of the Buddha (from a Novelist's Pen) by Jayasena Jayakody, English Translation by K. D. de Lanerolle. FOR FREE DISTRIPUTION - NOT FOR SALE.

(ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း အျပည့္အစံု မေတြ႔ရပါ။)