မိတ္ဆက္စကား
မနက္ အိပ္ယာကထၿပီး ေရဒီယို နာေထာင္လိုက္တဲ့အခါ၊ ဒါမွမဟုတ္ သတင္းစာ ဖတ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ အၾကမ္းဖက္မႈ ရာဇ၀တ္မႈ စစ္ပြဲ ကပ္ဆိုက္မႈဆိုတဲ့ မထူးဆန္းေတာ့တဲ့ သတင္းေတြနဲ႔ ၾကံဳလိုက္ရေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ေနရာရာမွာ အျဖစ္ဆိုး တစ္ခုခုနဲ႔ ၾကံဳေနရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဆိုး တစ္ခုခု မၾကားရတဲ့ ေန႔ရယ္လို႔ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေခတ္မီပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာင္မွ တန္ဖိုး ရွိလွတဲ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္းဟာ လံုျခံဳမႈ မရွိေသးဘူးဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ ဒီေန႔ ရင္ဆိုင္ ၾကားသိေနရတဲ့ သတင္းဆိုးမ်ိဳးေတြကို အရင့္အရင္က ဘယ္မ်ိဳးဆက္မွ မၾကားခဲ့ မၾကံဳခဲ့ရ ဖူးပါဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳး ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြ တင္းမာမႈေတြကို အၿမဲ သတိထားမိေလေတာ့ ခံစားတတ္တဲ့သူ က႐ုဏာ ျပည့္္၀တဲ့သူအတြက္ ေခတ္သစ္ကမၻာရဲ႕ တိုးတက္မႈ ဆိုတာကို အေလးအနက္ထားၿပီး စစ္ေၾကာစရာ ျဖစ္ေနတာေပါ႔။
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီး စက္မႈဘက္ဆိုင္ရာမွာ တိုးတတ္လာေလေလ အၾကပ္အတည္း ျပႆနာေတြ ျဖစ္ေပၚလာေလေလလို႔ေတာင္ ေငါ့စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာဟာ နယ္ပယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အံၾသစရာေတြ လုပ္ျပခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အေျခခံက်တဲ့ လူသားရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ ရွိေနဆဲပါပဲ။ စာတတ္ေျမာက္မႈက ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ ပိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ကမၻာ့ပညာေရးက ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ျဖစ္ထြန္းေစခ့ဲဲတဲ့ အရိပ္အေရာင္ မေတြ႔ရပါဘူး။ စိတ္ဂနာမၿငိမ္မႈ စိတ္မေက်နပ္မႈေတြကိုပဲ ျဖစ္ထြန္းေစခဲ့တာပါ။ ႐ုုပ္၀တၳဳနဲ႔ နည္းပညာပိုင္း တုိးတတ္မႈမွာ သံသယပြားစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီတိုးတတ္မႈဟာ တစ္နည္းတစ္္ဖံုအားျဖင့္ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆာင္ၾကဥ္းတဲ့ ေနရာနဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡကို ခ်ိဳးႏွိမ္တဲ့ ေနရာမွာ မေအာင္ျမင္ေသးလိုပါပဲ။
ဖြံၿဖိဳးတိုးတတ္တဲ့ ေနရာမွာ တစ္ခုခုေတာ့ အသည္းအသန္ မွားေနၿပီလို႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္တယ္။ ဒါကို အခ်ိန္မီ မဆန္းစစ္ႏုိင္ရင္ အနာဂတ္ လူ႔ူအဖြဲအစည္းအတြက္ ပိုဆိုးတဲ့ ကပ္ေဘးေတြ တန္းစီလာႏုိင္ပါတယ္။ သိပၸံနဲ႔နည္းပညာကို ဆန္႔က်င္ေနတာ လံုး၀ မဟုတ္ရပါဘူး။ ႐ုပ္၀တၳဳဆိုင္ရာ ဇိမ္ခံပစၥည္း ႀကီးပြားခ်မ္းသာမႈ၊ ေနထိုင္ရာ ကမၻာေလာကကို ပိုမို နားလည္လာမႈဆိုၿပီး လူသားရဲ႕ေယဘုယ် ေတြ႔ြၾကံဳျဖတ္သန္းမႈ နယ္ပယ္မွာ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာက အႀကီးက်ယ္ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာကို အေလးေပးလြန္းရင္ ႐ိုးသားမႈနဲ႔ ပရဟိတ၀ါဒကို ရည္ရြယ္တဲ့ လူရဲ႕ဗဟုသုတ လူရဲ႕နားလည္မႈတို႔နဲ အဆက္ျပတ္သြားမယ့္ အႏၲရာယ္နဲ႔ ၾကံဳရႏိုင္တဲ့ အေျခေနပါ။
ဒီေန႔ ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ သက္ဆိုင္ရာ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ပံုစံနဲ႔အညီ ကမၻာကို ယဥ္ေက်းေအာင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပံုသြင္းေပးေနတဲ့ ဘာသာေရးတန္ဖိုး လူသားခ်င္း စာနာမႈတန္ဖိုးဆိုတဲ့ အစဥ္အလာေဟာင္းကို ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႂကြယ္၀မႈ လက္ေတြ႔ေဖာ္ေဆာင္ ေပးႏိုင္တဲ့ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာက အစားမထုိးႏုိင္ေသးပါဘူး။ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာတို႔ရဲ႕ မၾကံဳစဖူး ထူးကဲတဲ့ အက်ိဴးရလဒ္ေတြကို ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေျခခံက်တဲ့ လူသားရဲ႕ ျပႆနာေတြဟာ တည္ရွိေနဆဲပါပဲ။ ဆင္းရဲဒုကၡ ေၾကာက္လန္႔မႈ တင္းမာမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ေနရာမွာ အရင္ကထက္ ပုိမဆိုးရင္ေတာင္မွ အရင္အေျခအေနမ်ိဳးကိုေတာ့ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္္ ႐ုုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္မႈနဲ႔ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္မႈ၊ လူု႔တန္ဖိုး တိုးတက္မႈတုိိ႔ကို ႏွစ္ဘက္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ညီမွ်ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းမွသာ သဘာ၀က်ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိ ႀကီမားတဲ့ ထိန္းညႇိမႈကို ျပဳလုပ္ဖို႔ဆိုရင္ လူသားတန္ဖိုးေတြကို လက္ခံၾကရပါမယ္။
ကမၻာနဲ႔အ၀ွန္း ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ က်င့္၀တ္ဆိုင္ရာ အၾကပ္အတည္းျဖစ္တဲ့ အေလးထားရမယ့္ ဒီကိစၥကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သေဘာတူ လက္ခံၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ပိုၿပီး ၾကင္နာတက္လာေအာင္ တရားမွ်တလာေအာင္ သာတူညီမွ် ျဖစ္္လာေအာင္ ေထာက္ပ့ံတဲ့ ဒီကိစၥကို သေဘာတူၾကမယ့္ လူသားပဓာန၀ါဒ က်င့္သံုးသူ ဘာသာေရးက်င့္၀တ္ လိုက္နာသူေတြဆီမွာ ေမတၱာ ရပ္ခံတာကိုလည္း လက္တြဲၿပီး ေထာက္ခံၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းတစ္ပါး အေနနဲ႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တိဗက္လူမ်ဴိး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာေနတာေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ (ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရးကို မလြဲသာ မေရွာင္သာ သံုးသပ္ေနရေပမယ့္) ကမၻာႏိုင္ငံေရး ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေျပာေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူသားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ပဲ ႐ုိး႐ုိးေလး ေျပာေနတာပါ။ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာရဲ့ အေျခခံမူလည္းျဖစ္ ကမၻာ့ဘာသာႀကီး အာလုံးတို႔ရဲ့ အေျခခံမူလည္းျဖစ္တဲ့ လူသားအေပၚ တန္ဖိုးထားမႈေတြကို ျမႇင့္တင္ေပးသူတစ္ေယက္ အေနနဲ႔ ေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ႐ႈေထာင့္ကေနၿပီး ပုဂၢဳိလ္ေရးအျမင္ကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။
၁။ ကမၻာျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ တစ္ကမၻာလုံး က်င့္သံုးမယ့္ လူသားပဓာန ၀ါဒဟာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ သနားက႐ုဏာဟာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့တရား ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ ကမၻာ့ဘာသာ၀ါဒ အားလုံးဟာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ျဖစ္ၿပီးသားပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စနစ္အားလုံးဟာ လူသားပဓာန၀ါဒ ျဖစ္ေနလိုိ႔ပါပဲ။
၄။ လူသားရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြအတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးႏုိင္ေအာင္ ဒီ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ပ့ံပိုးပံုေဖာ္ေပးေရးဟာ အားလံုးရဲ့ တာ၀န္ ျဖစ္ပါတယ္။
လူ႔သေဘာထားကို အသြင္ေျပာင္းျခင္းျဖင့္ လူ႔ျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း
ဒီေန႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဥေပကၡာနဲ႔ လက္ခံရင္ဆိုင္ရမယ့္ သဘာ၀ကပ္ဆုိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ နားလည္မႈ လႊဲမွားလို႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့၊ ျပင္လုိ႔လည္းရႏုိင္တဲ့၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ကုိယ္ တိုင္ဖန္တီးထားတဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာမ်ိဳးဟာ သေဘာထားအျမင္ ကြဲလြဲမႈ၊ ႏုိင္ငံေရးအယူအဆ မတူမွ်မႈ၊ ဘာသာ၀ါဒ ျခားနားမႈတို႔ကေန ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လူသားေတြဟာ အေရးမထားေလာက္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တိုက္ၾကခိုက္ၾကေတာ့တာပဲ။ ကမၻာမွာ တည္ရွိေနတဲ့ မတူကြဲျပား ျခားနားတဲ့ ဘာသာ၀ါဒေတြ၊ သေဘာထားေတြ၊ အျမင္အယူဆေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတြဟာ လူသားအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို သတိထားသင့္ပါတယ္။ ဒီ မူလပန္းတိုင္ကို မ်က္ေခ်ျပတ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ေျပာခဲ့တဲ့ ကြဲလြဲမႈမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ႐ုပ္၀တၱဳနဲ႔ သေဘာထားအျမင္ကို လူသားက အျမဲ လႊမ္းမိုးထားႏုိင္ရပါမယ္။ လူသားေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့၊ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ကမၻာၿဂိဳဟ္ေပၚက သက္ရွိအားလံုး ၾကံဳေတြေနရတဲ့၊ မယွဥ္သာေအာင္ ႀကီးမားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အႏၲရာယ္ကေတာ့ အဖ်က္လုပ္ငန္း ႏ်ဴကလီးယား ၿခိမ္းေျခာက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအႏၲရာယ္ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ျပစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကမၻာမွာ အနာဂတ္ကို လက္ထဲမွာ တိုက္႐ိုက္္ဆုပ္ကိုင္ထားၾကတဲ့၊ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္အားလံုးကို ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေၾကာက္စရာ ဒီလိုအဖ်က္လက္နက္ေတြ ဆက္လက္ ဖန္တီးေနၾကတဲ့ သိပၸံပညာ႐ွင္ေတြ၊ နည္းပညာ႐ွင္ေတြကို ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေပၚမွာ ၾသဇာ သက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့ လူထုႀကီး တစ္ရပ္လံုးကို ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဆင္ျခင္တံုတရား ႐ွိၾကဖို႔၊ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ အားလံုးကို ႐ုတ္သိမ္း ဖ်က္ဆီးျပစ္လိုက္ၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ ႏ်ဴကလီးယား စစ္ပြဲမွာ ေအာင္ႏုိင္သူရယ္လို႔ ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွင္သန္ က်န္ရစ္သူရယ္လို႔ ရွိမွာမွ မဟုတ္ဘဲ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ပ်က္စီးေစမယ့္ အေၾကာင္းတရား ေတြ႔ြေနရၿပီပဲ။ အဲဒီ အေၾကာင္းတရားကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္။ နည္းလမ္းလည္း သိေနတာပဲ။ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လိုက္တာက သဘာ၀ မက်ဘူးလား။ ျပႆနာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မေျဖ႐ွင္းႏုိင္တာက အေၾကာင္းအရင္းကို မသိလို႔ရင္လည္း ျဖစ္မယ္၊ သိရင္ေတာင္မွ အေၾကာင္းရင္းကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ့လို႔ နည္းလမ္းမရွိေတာ့လိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္္။ ႏ်ဴကလီးယား ၿခိမ္းေျခာက္မႈ အႏၲရာယ္မွာေတာ့ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။
လူသားေတြလို ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္မွာ တိုးတက္ ဖြံၿဖိဳးေနတဲ့ သက္ရွိမ်ိိဳးစု၀င္ေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တိရစၧာန္လို ႐ိုးရွင္းနိမ့္က်တဲ့ သက္႐ွိမ်ိဳးစု၀င္ေတြြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သက္ရွိသတၱ၀ါ အားလံုးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ သက္ေတာင့္သက္သာရွိမႈ လံုျခံဳမႈေတြကို အဓိကထား ရွာေဖြ ေနၾကပါတယ္။
လူသားတိုင္း ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ တန္ဖိုးထားၾက သလို စကားမေျပာတတ္တဲ့ တိရစၧာန္လည္း အသက္ကို တန္ဖိုး ထားတာပါပဲ။ အ႐ိုးရွင္းဆံုး ပိုးပြားေလးေတာင္မွ အသက္ကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ အႏၲရာယ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္တာပါပဲ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔အားလံုး အသက္႐ွင္ခ်င္ၾကသလို မေသခ်င္ၾကသလိုေပါ့။ စၾက၀ဠာထဲမွာ ရွိၾကတဲ့ သတၱ၀ါ အားလံုးလည္း ထိုနည္း၎ပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈ စြမ္းရည္ကေတာ့ ကြာတာေပါ့။
ျခံဳေျပာရရင္ ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ ခ်မ္းသာျခင္းတို႔ ႏွစ္မ်ိဳးစီ ရွိၾကပါတယ္။ စိတ္ပိုင္းနဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းေပါ့။ ႏွစ္မ်ဳိးစီရွိတဲ့ အထဲမွာ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းတို႔က ပိုၿပီး အေရးႀကီးတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡကို ခံႏုိင္ရည္ ရွိဖို႔အေရး၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာ တည္တံ့ေနမယ့္ ခ်မ္းသာကို ရရွိေရးအတြက္ စိတ္ကို ေလ့က်င့္ဖို႔ အေလးေပး တိုက္တြန္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ပက္သက္လို႔ ေယဘုယ်ဆန္တဲ့ လက္ေတြ႔က်တဲ့ အျမင္လည္း ရွိပါတယ္။ အဇၥ်တၱၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါ ပူးတြဲပါ၀င္ေနမႈ၊ စီးပြားေရး တိုးတတ္မႈ၊ ျခံဳေျပာရရင္ ကမၻာၿငိမ္းခ်မ္းေရးေပါ့။ အဲဒီ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဖို႔ဆိုရင္ ကမၻာရဲ႕ တာ၀န္သိမႈကို ဖြံၿဖိဳးေအာင္လုပ္ဖို႔၊ ဘာသာ၀ါဒ အသားေရာင္ လိင္ လူမ်ိဳးေရးေတြ မခြဲျခားဘဲ အားလံုးအေပၚမွာ နက္နက္နဲနဲ သေဘာထားႏိုင္မႈကို ဖြံၿဖိဳးေအာင္လုပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ နားလည္ခံစားမိပါတယ္။
တစ္ကမၻာလံုး တာ၀န္ရွိမႈ အယူအဆရဲ႕ ေနာက္ခံအေၾကာင္း တရားက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ အမ်ား နားလည္ေအာင္ ေျပာပါမယ္။ တစ္ျခားသူ အားလံုးတို႔ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵဟာ ကိုယ့္လိုအင္ဆႏၵ အတိုင္းပါပဲ။ သက္ရွိအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ၾကပါတယ္။ မဆင္းရဲခ်င္ ၾကပါဘူး။ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ လူသားေတြ အေနနဲ႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔က ဒီအခ်က္ကို လက္မခံႏုိင္ၾကဘူး ဆိုရင္ ဒီကမၻာေျမေပၚမွာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ပိုပိုၿပီး မ်ားျပားလာပါလိမ့္္မယ္။ ဘ၀ရွင္သန္ရာမွာ အတၱပဓာန ၀ါဒကို က်င္သံုးေနမယ္၊ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ တစ္ဘက္သားကို အသံုးခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနမယ္ဆိုရင္ ယာယီအက်ိဳးအျမတ္ ရရွိႏုိင္ေပမယ့္ ေရရွည္မွာေတာ့ တစ္ကိုယ္ေရ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေတာင္ ေအာင္ျမင္ရရွိႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ ကေတာ့ လံုး၀ ထည့္မစဥ္းစားႏုိင္မယ့္ အခ်က္ပါပဲ။
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရွာေဖြရာမွာ လူသားဟာ နည္းလမ္း မ်ိဳးစံုကို အသုံးျပဳခဲ့ၾကပါၿပီ။ ရက္စက္တဲ့နည္းလမ္း ေအာ့ေၾကာလန္စရာ နည္းလမ္းေတြကို မၾကာခဏ အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါၿပီ။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ လုံး၀ လူသားမဆန္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကို အသံုးျပဳၿပီးေတာ့ လူသားခ်င္း ညႇင္းပန္းၾကပါတယ္။ တစ္ျခား သက္ရွိ သတၱ၀ါေတြကိုလည္း ဒုကၡေပးၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အဲဒီလို လုပ္ရပ္ေတြဟာ သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေရာက္ေစသလုိ ကိုယ့္္ကုိယ္ကိုယ္လည္း ဒုကၡေရာက္ေစတာပါပဲ။ လူသားအျဖစ္ ေမြးဖြားလာဖို႔ဆိုတာ မလြယ္တဲ့ ကိစၥပါ။ ရလာတဲ့ ဒီအခြင့္အေရးကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ထိထိေရာက္ေရာက္ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ အသုံးခ်ျခင္းက အသိဉာဏ္ရွိရာ ေရာက္ပါတယ္။ ကမၻာ့သက္ရွိ ျဖစ္စဥ္အေပၚမွာ သင့္ေတာ္တဲ့အျမင္ ထားရွိၾကရပါမယ္။ တစ္ဘက္သားကို စေတးၿပီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္ သို႔မဟုတ္ တစ္စုတစ္ဖြဲ႔ရဲ့ ေပ်ာ္ရြင္မႈနဲ႔ ဂုဏ္က်က္သေရကို မရွာေဖြသင့္ ပါဘူး။ ကမၻာ့ျပႆနာကို ပံုစံအသစ္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ရာမွာ ဒါေတြအားလုံး လုိအပ္ပါတယ္။ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ တိုးတက္ေနတဲ့ နည္းပညာရဲ့ အက်ိဳးဆက္၊ ကမၻာ့ကုန္သြယ္မႈ၊ ကမၻာႏွင့္အ၀ွန္း အျပန္အလွန္ အဆက္အသြယ္ တိုးပြားလာမႈေတြေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးဟာ ပိုလုိ႔ပိုလုိ႔ ေသးငယ္လာပါၿပီ။ အျပန္အလွန္ မွီခုိမႈဟာလည္း ပိုပိုမ်ားလာပါၿပီ။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အျပန္အလွန္ မွီခိုမႈ ပိုမ်ားပါတယ္။ ေရွးေခတ္ကဆိုရင္ ျပႆနာအခက္အခဲ အမ်ားစုဟာ မိသားစု အဆင့္္မွာဘဲ ကိုင္တြယ္ေေျဖရွင္းခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ အျပန္အလွန္ မွီခိုမႈ ပိုလာပါၿပီ။ နီးကပ္တဲ့ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္မႈလည္း တိုးလာပါၿပီ။ ကမၻာရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ မပါဘဲ၊ ကမၻာ့ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမစိိတ္ဓာတ္ မရွိဘဲ၊ တကယ္ေတာ့ ကၽြႏု္ပ္တို႔ဟာ ႀကီးမားတဲ့ လူ႔မိသားစုႀကီးရဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္ဆုိတာ နားမလည္ မယံုၾကည္ႏုိင္ဘဲ လက္ရွိျဖစ္တည္မႈကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ အႏၲရယ္ကို အႏုိင္ယူဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေဆာင္ၾကဥ္းတဲ့ ေနရာမွာ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ တစ္သင္း တစ္ဖြဲ႔တည္းနဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ ပါဘူး။
ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ့ ျပႆနာကို အဲဒီႏိုင္ငံ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ေက်နပ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အေနအထား ေရာက္ေအာင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြရဲ့ စိတ္၀င္စားမႈ သေဘာထားအျမင္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈတို႔ အေပၚမွာ အမ်ားႀကီး မွီတည္ေနပါတယ္။ ကမၻာ့ျပႆနာေတြကို တစ္ကမၻာလံုးက လူသားခ်င္း စာနာမႈနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းမွသာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေျခခံေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္မယ့္ပံု ေပၚေနပါတယ္။ ဒါ ဘာကိုဆိုလိုသလဲ။ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ သက္ရွိအားလံုးဟာ ခ်မ္းသာသုခကုိ လိုလားၾကပါတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡကို အလိုမရွိဘူး။ လူ႔မိသားစု အဖြဲ႔အျဖစ္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တည္ရွိေနၾကသူ အားလံုးတို႔ရဲ့ လိုအင္ဆႏၵနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေရးကိုသာ ေလ့လာလိုက္စားမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ အပိုင္းမွာ မွားယြင္းသလုိ လက္ေတြ႔သေဘာတရား အပိုင္းမွာလည္း မိုက္မဲရာက်ပါတယ္။ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရင္း တစ္ပါးသူရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားမွ ပိုၿပီး ဆင္ျခင္တံု ရွိရာ ေရာက္ပါမယ္။ ဒါမွသာ “အသိဥာဏ္ပါတဲ့ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့ျခင္း”၊ “ညီမွ်တဲ့ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့ျခင္း”၊ “အေပးအယူရွိတဲ့ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့ျခင္း” ေတြဆီေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေတြ အၾကားမွာ အျပန္အလွန္ မွိခိုမႈ တိုးပြားမ်ားျပား လာျခင္းက က႐ုဏာ ျပည့္၀တဲ့ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို ျဖစ္ထြန္းေစႏိုင္ လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရေပမယ့္ တစ္ဘက္သားရဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ တစ္ဘက္သားရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အေပၚမွာ သေဘာထား မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးသမွ် စစ္မွန္တဲ့ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ ရရွိဖို႔ ခက္ခဲပါတယ္။ လူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ အလိုရမၼက္နဲ႔ မနာလို ၀န္တိုမႈတိုရဲ႔ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံစားေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အတၱကို ဗဟိုျပဳတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာအားလံုးကို ဘာသာေရးအရ ခ်ဥ္ကပ္နည္းက ေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီနည္းက ေရရည္မွာေတာ့ ဒီေန႔ ၾကံဳေတြေနရတဲ့ ျပႆနာေတြရဲ့ အရင္းအျမစ္ကို ၿဖိဳခြင္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခုရွိတာက။
လူသားေတြက ျပႆနာကို ခ်ဥ္းကပ္ရာမွာ ေလာေလာဆယ္ ေျပလည္မယ့္ နည္းကိုသာ ေတာ္သလို ေလ်ာ္သလို စဥ္းစားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ဟာ ႀကီးမားတဲ့ အခက္ခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ကမၻာ့လူဦးေရ တိုးတတ္ေနပါတယ္။ သဘ၀ အရင္းအျမစ္ေတြလည္း ျမန္ျမန္ႀကီးကို ကုန္ေနပါတယ္။ ဥပမာ သစ္ပင္ေတြကို ၾကည့္ပါ။ အႀကီးအက်ယ္ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈက ရာသီဥတု ေျမဆီလႊာ ျခံဳေျပာရရင္ သက္ရွိႏွင့္ သက္မဲ့တို႔ရဲ့ ဆက္ႏြယ္မႈက ေဂဟေဗဒကို ဘယ္လိုဆိုးက်ိဳးေတြ သက္ေရာက္ေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ တိတိက်က် မသိပါဘူး။ လူ႔မိသားစု တစ္ခုလံုးကို ထည့္မစဥ္းစားဘဲ ေရတိုကိုယ့္က်ိဳးစီးပြားကိုသာ အာ႐ံုစိုက္ေနၾကလို႔ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာပါ။ ကမၻာကိုထည့္ မစဥ္းစားၾကပါဘူး။ ျခံဳေျပာရရင္ ကမၻာ့သက္ရွိ သတၱ၀ါ အေပၚမွာ သက္ေရာက္မဲ့ ေရရွည္ရလဒ္ကို ထည့္မစဥ္းစားၾကပါဘူး။ ဒါေတြကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ လက္ရွိမ်ိဳးဆက္က ထည့္မစဥ္းစားဘူးဆိုရင္ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ဟာ ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
:)
ရွင္အာစာရ
Dalai Lama၏ “A Human Approach to World Peace”ကို ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။Ref: (20 May 2011):http://www.dalailama.com/messages/world-peace/a-human-approach-to-peace Picture from (20 May 2011):http://www.theartsdesk.com/index.php?option=com_k2&view=item&id=1552:picasso-peace-freedom-tate-art-review&Itemid=27 
No comments:
Post a Comment