Our Real Home (Part 1) - အိမ္အစစ္ (အပိုင္း ၁)

ကြယ္လြန္ခါနီး သက္ႀကီးရြယ္အို တစ္ဦးသို႔ ေဟာၾကားခ်က္

အိမ္အစစ္

မရဏတရားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္း

မွာ ဆိုတာပဲ မွတ္မိပါေတာ့တယ္။ အတြဲ အမွတ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

 ႐ို႐ိုေသေသ ေလးေလးစားစား တရားနာမယ္လို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါ။ ဘုန္းႀကီး တရားေဟာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေရွ႕မွာ လာထိုင္ေနသလို သေဘာထားၿပီး ဘုန္းႀကီးရဲ့ စကားလုံးေတြကို နားစိုက္ေထာင္ပါ။ မ်က္စိေတြ ပိတ္ထားပါ။ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိေနပါေစ။ စိတ္ကို စုစည္းပါ။ စိတ္ တည္ၿငိမ္ေနပါေစ။ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိုေသေလးစားတဲ့ အေနနဲ႔ ပညာ, သစၥာနဲ႔ ၀ိသုဒၶိ ရတနာ သံုးမ်ိဳးကို ႏွလံုးအိမ္မွာ တည္ရွိခြင့္ ေပးလိုက္ပါ။

ဒီေန႔ ေပးဖို႔ကမ္းဖို႔ ဘာ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းကိုမွ ဘုန္းႀကီးတို႔ ယူမလာပါဘူး။ ဓမၼပဲ ယူလာခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားတရားေတာ္ေတြပဲ ယူလာခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္းေကာင္း နားစိုက္နာယူပါ။ ပါရမီေတာ္ေတြ ထုံးမႊမ္းထားေတာ္မူတဲ့ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေတာင္မွ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ကို ေရွာင္လႊဲေတာ္ မမူႏိုင္ခဲ့တာ နားလည္းထားသင့္ ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္တဲ့ အခါမွာ ခႏၶာ၀န္ ခ်ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေလးလံတဲ့ ၀န္ထုပ္ကို ပစ္ခ်ေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။ အခု ဒကာဒကာမတို႔လည္း ခႏၶာကိုယ္အေပၚ မွီခိုရတဲ့ ႏွစ္ေတြ မ်ားခဲ့ၿပီဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံဖို႔အတြက္ ၾကားနာသင္ယူၾကရပါမယ္။ အဲဒါ လုံေလာက္ၿပီလို႔ ခံယူသင့္ပါတယ္။

ခႏၶာကိုယ္ကို အခ်ိန္အၾကာႀကီး အသုံးျပဳခဲ့ၿပီးျဖစ္တဲ့ ပုဂံခြက္ေယာက္စတဲ့ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြနဲ႔ ႏိႈင္းစာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ပစၥည္းပစၥယေတြဟာ အစက သန္႔ရွင္း ေတာက္ေျပာင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတာ္ၾကာေအာင္ အသုံးျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ပ်က္စီးယိုယြင္းစ ျပဳလာပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကြဲပ်က္သြားပါၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေပ်ာက္ရွသြားပါၿပီ။ မေပ်ာက္မပ်က္ က်န္ခဲ့တာေတြလည္း ယိုယြင္းလာပါၿပီ။ ခိုင္မာသပ္ရပ္မႈ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလို ျဖစ္ရတာဟာ သူတို႔ရဲ့ သဘာ၀ပါပဲ။ ကိုယ့္ခႏၶာလည္း ဒီသေဘာပါပဲ။ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ေန႔ကစၿပီး လူူငယ္ဘ၀, လူ႐ြယ္လူလတ္ဘ၀ကေန အခုလို အိုမင္းတဲ့ အသက္အရြယ္အထိ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး အဆက္မျပတ္ ေျပာင္းလဲ လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသဘာ၀ကို လက္ခံရပါမယ္။ အဇၩတၱတရား, ခႏၶာကိုယ္ထဲကတရားပဲျဖစ္ျဖစ္, ဒါမွမဟုတ္ ခႏၶာျပင္ပက တရားပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပဳျပင္စီမံေပးရတဲ့ (သခၤါရ)တရားေတြမွာ အတၱ၀ိဥာဥ္ မရွိပါဘူး။ သခၤါရတရားတို႔ရဲ့ သဘာ၀ဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအမွန္တရားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္တဲ့အထိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ။

ေဟာဒီ ယိုယြင္းေနတဲ့ အသားစု အသားစိုင္ဟာ သစၥာဓမၼ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တရားပါပဲ။ ဒီခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိေနတဲ့ အမွန္တရားဟာ သစၥာဓမၼ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ သြန္သင္ေဟာၾကားခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ဖို႔, ခႏၶာကိုယ္ စူးစိုက္႐ႈမွတ္ဖို႔, ခႏၶာရဲ့ သေဘာမွန္နဲ႔ အသားက်ေနဖို႔ ေဟာၾကား ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ခႏၶာမွာ ဘယ္လို ေျခအေနေတြ ရွိေနရွိေန ခႏၶာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သက္ေတာင့္သက္သာပဲ ရွိေနႏို္င္ရမယ္။ ႐ုပ္ခႏၶာဟာ ေလွာင္ပိတ္ အက်ဥ္းခ် ခံေနရတယ္၊ နာမ္ခႏၶာကိုေတာ့ ႐ုပ္ခႏၶာနဲ႔အတူ အက်ဥ္းခ် မခံေစရဘူးလို႔ ေသခ်ာသိမွတ္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကဲ ဟုတ္ၿပီ။ အသက္အရြယ္နဲ႔အတူ ႐ုပ္ခႏၶာ ဆုတ္ယုတ္ယိုယြင္း လာတဲ့အခါမွာ အဲဒီ ဆုတ္ယုတ္ယိုယြင္းမႈကို မတြန္းလွန္ပါနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုေတာ့ ႐ုပ္နဲ႔အတူ က်ဆံုးပ်က္စီး မသြားပါေစနဲ႔။ စိတ္ကို သီးသန္႔ထားပါ။ သခၤါရတရားတို႔ရဲ့ ဓမၼတာလမ္းေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ အမွန္တရားကို သိျမင္နားလည္းျခင္းအားျဖင့္ စိတ္ဓာတ္စြမ္းအင္ ျမႇင့္တင္ပါ။ ဒါဟာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ သဘာ၀ပဲ၊ တစ္ျခားနည္းလမ္းနဲ႔ မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူး။ ေမြးဖြားၿပီးရင္ အိုမင္းရမယ္၊ နာဖ်ားရမယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေသဆံုးရအုံးမယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ပါပဲ။ ဒါဟာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ တကယ့္ အမွန္တရားႀကီးပါပဲ။ ခႏၶာကို ပညာနဲ႔ ၾကည့္ပါ။ သေဘာေပါက္ နားလည္ပါ။

တကယ္လို႔ ကိုယ့္အိမ္က ေရလႊမ္း ခံရတယ္, ျပာက်သြားေအာင္ မီးေလာင္ခံရတယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ၊ ဘယ္လိုၿခိမ္းေျခာက္မႈ အႏၲရာယ္နဲ႔ပဲ ႀကံဳရႀကံဳရ အိမ္ကို အိမ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ။ ေရလႊမ္းမိုးမႈ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ အေတြးထဲမွာ ေရ၀င္မလာပါေစနဲ႔။ မီးေလာင္မႈ ျဖစ္ပြားၿပီဆိုရင္ ႏွလုံးသားကို မီးမစြဲပါေစနဲ႔။ ေရလႊမ္းခံရတဲ့အိမ္, မီးေလာင္ခံရတဲ့အိမ္, ကိုယ့္ခႏၶာရဲ့ အျပင္ဘက္မွာ ရွိေနတဲ့အိမ္ကို အိမ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ။ စိတ္ကို တြယ္တာစရာေတြကေန ကင္းလြတ္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါ။ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။

အခ်ိန္ အၾကာႀကီး ရွင္သန္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဆင္းမ်ိဳးစံု အသြင္မ်ိဳးစံုကို ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ အသံမ်ိဳးစံုကို ကုိယ့္နားနဲ႔ ၾကားၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ အေတြ႔အႀကံဳေတြ အမ်ားႀကီး ရၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ အားလံုးဟာ အေတြ႕အႀကံဳေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရသာရွိတဲ့ အစာေတြ စားၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ ေကာင္းတဲ့အရသာ အားလံုးဟာ ေကာင္းတဲ့အရသာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါထက္မပိုပါဘူး။ မလိုလားအပ္တဲ့ အရသာေတြဟာ မလိုလားအပ္တဲ့ အရသာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါပါပဲ။ မ်က္စိက အဆင္းလွလွကို ျမင္ရရင္လည္း ဒါပါပဲ။ လွပတဲ့ အဆင္းပါပဲ။ မလွပတဲ့ အဆင္းဟာလည္း မလွပတဲ့ အဆင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ ဂီတသံခ်ိဳခ်ိဳကို နားနဲ႔ၾကားတယ္။ အသံဆိုတာထက္ မပိုပါဘူး။ နားကေလာစရာ သံစဥ္မညီတဲ့ အသံလည္း ဒါပါပဲ။ ရွင္းရွင္းေလးပါ။

ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ, ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ, အိုမင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ လူျဖစ္ေစ, တိရစၧာန္ျဖစ္ေစ ကမၻာမွာရွိတဲ့ ဘယ္သတၱ၀ါမွ အေျခအေန တစ္ခုတည္းမွာ ၾကာရွည္ တည္မေနႏိုင္ပါဘူး၊ ေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ အရာမွန္သမွ် ေျပာင္းလဲရမယ္, ေကြကြင္းရမယ္လို႔ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ မိန္႔ႁမႊက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္လဲလို႔ မရတဲ့ ဘ၀အမွန္တရားပါပဲ။ ကိုယ္တကယ္ လုပ္ႏိုင္တာက လူပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါဆိုတာ မရွိတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္အရာမွ ‘ငါ’, ‘ငါ့ဥစၥာ’ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း သိႏိုင္ဖို႔ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ကို စူးစိုက္႐ႈမွတ္႐ံု ရွိတာပဲလို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေတြ႔ႀကံဳရတာေတြဟာ အခိုက္အတန္႔သာ မွန္ကန္ပါတယ္။ အမည္သညာအားျဖင့္သာ ကိုယ့္အိမ္လို႔ ဆိုရတဲ့, ကိုယ္သြားေလရာ ယူေဆာင္မသြားႏိုင္တဲ့ အိမ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ကိုယ့္စည္းစိမ္, ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္း, ကိုယ့္မိသားစုေတြလည္း အတူတူပါပဲ။ ကိုယ့္ပစၥည္းဆိုေပမယ့္ ကိုယ္မပိုင္ပါဘူး။ သဘာ၀တရားက ပိုင္ပါတယ္။ ဒီအမွန္တရားဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္သာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းအတြက္ ဒီလိုပါပဲ။ ဘုရားရွင္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ အရိယာသာ၀ကေတြ အတြက္လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကိုယ္နဲ႔ မတူတာက သူတို႔ရဲ့ ႐ႈျမင္ပုံသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သခၤါရတရားတို႔ရဲ့ ျဖစ္ပ်က္ပံုနည္းလမ္းကို သူတို႔ လက္ခံယူဆပံုက ထူးျခားပါတယ္။ သူတို႔ျမင္ပုံက အရာရာကို ကိုယ္မပိုင္ ဆိုတာထက္ တစ္ျခားမပိုဘူးတဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ေျခဖ်ားကေန ဦးေခါင္းအဆံုးအထိ, တစ္ခါ ဦးေခါင္းကေန ေျခဖ်ားအထိ ဒီခႏၶာကိုယ္ကို သံုးသပ္စစ္ေဆးဖို႔ မိန္႔ႁမႊက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ ဘာေတြ ေတြ႔ရသလဲ။ တကယ္ စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္းတဲ့အရာ ရွိပါသလား။ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲတဲ့ အႏွစ္သာရ ေတြ႔ရပါသလား။ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးဟာ အစဥ္မျပတ္ တန္ဖိုး ေလ်ာ့က်ေလ်ာ့က်လို႔ ေနပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကို ကုိယ္မပိုင္ဘူးလို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ သဘာ၀ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သခၤါရတရား အားလုံးဟာ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲ ေနရလို႔ပါပဲ။ ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ျခား ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔ ဘာမ်ားလုပ္ႏိုင္ပါသလဲ။ ခႏၶာကိုယ္ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ လမ္းစဥ္မွာ မွားယြင္းမႈ တစ္စုံတစ္ရာ မရွိပါဘူး။ ခႏၶာကိုယ္က ကိုယ့္ကို ဆင္းရဲေအာင္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ့ အထင္မွားမႈက ကိုယ့္ကို ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္တာပါ။ အမွန္တရားကို အမွားမွား အယြင္းယြင္း ႐ႈျမင္သုံးသပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ မွားယြင္း႐ႈပ္ေထြးဖို႔ ေသခ်ာေနပါၿပီ။

ခႏၶာ့သဘာ၀ဟာ ျမစ္ေရလိုပါပဲ။ ျမစ္သဘာ၀ဟာ စုန္ေျမာစီးဆင္းပါတယ္၊ ဆန္တက္ စီးဆင္းတယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ဒါဟာ သူ႔သဘာ၀ပဲ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ျမစ္ကမ္းမွာ သြားရပ္, ပံုမွန္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း အလ်ဥ္အျမန္  စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ေရကို ၾကည့္ၿပီး ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္နဲ႔ ျမစ္ေရ ဆန္တက္ေစခ်င္ ေနတယ္ဆိုရင္ သူပဲ ေၾကကြဲ ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ သူဘာပဲလုပ္လုပ္ သူ႔ရဲ့သေဘာထား မွားယြင္းမႈေၾကာင့္ သူ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရႏိုင္ပါဘူး။ သဘာ၀ေရစီးကို ဆန္႔က်င္တဲ့အေတြး, သူ႔ရဲ့ အျမင္မွားမႈေၾကာင့္ သူမေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါဘူး။ သူ႔မွာ မွန္ကန္တဲ့အျမင္ ရွိမယ္ဆိုရင္ ေရဆိုတာ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ နိမ့္ရာကိုသာ စုန္ေျမာစီးဆင္းရတယ္လို႔ သူ နားလည္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ အခ်က္ကို သေဘာမေပါက္ေသးသမွ် သူ စိတ္ဆင္းရဲရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။

နိမ့္ရာစီးဆင္းရတဲ့ ျမစ္ဟာ ကုိယ္ခႏၶာနဲ႔ တူပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ႏုပ်ိဳၿပီးတဲ့ေနာက္ အိုမင္းလာခဲ့ပါၿပီ။ အေသဘက္ ဦးတည္ေနပါၿပီ။ ခႏၶာ့သဘာ၀နဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ ကိုယ့္မွာ ဒီျပႆနာကို ေျပလည္ေစႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္ မရွိပါဘူး။ သခၤါရတရားတို႔ရဲ့ ျဖစ္ပုံပ်က္ပံု နည္းလမ္းကို သိျမင္ဖို႔, သူတို႔အေပၚ တြယ္တာမႈကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သဘာ၀အတိုင္း လက္ခံျခင္းဟာ ကိုယ့္ရဲ့ ခိုးကိုးရာပါပဲ။

ဆရာေတာ္ အခ်န္ခ်ား၏ ေဟာၾကားခ်က္ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။

Original message (Our Real Home) is available ((Jan 21, 2011)) at

www.accesstoinsight.org/lib/thai/chah/bl111.html

ရွင္အာစာရ

Picture from (Jan 21, 2011):
http://www.freesangha.com/forums/index.php?topic=2161.0