The Way to Nibbana (Part 3) - နိဗၺာန္လမ္း (အပိုင္း ၃)

ေမတၱာအက်ိဳး ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား

၁။ ေမတၱာတရားကို က်င့္သံုးသူသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္စက္ရ၏။ အမုန္းကင္းစင္၍ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနေသာ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ အိပ္ယာ၀င္ေသာေၾကာင့္ သဘာ၀အတိုင္း ခ်က္ခ်င္း အပ္ေပ်ာ္သြား၏။ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈ ျပည့္၀သူတို႔က ဤအခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သ႐ုပ္ေဖာ္ျပ၏။ ထိုသူတို႔သည္ မ်က္စိမွိတ္လိုက္သည္ႏွင့္ လ်င္ျမန္စြာ ခ်က္ခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾက၏။

၂။ ေမတၱာႏွလံုးသားႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာေၾကာင့္ ေလ်ာ္ကန္စြာ ေမတၱာႏွလံုးသားႏွင့္ ႏိုးထလား၏။ အက်ိဳးေဆာင္စိတ္ရွိသူ သနားၾကင္နာတတ္သူတို႔သည္ အၿပံဳးႏွင့္ အိပ္ယာထေလ့ ရွိၾက၏။

၃။ ေမတၱာသမားတို႔သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္မွာပင္ အိပ္မက္ဆိုးတို႔၏ ေႏွာင့္ယွက္မႈကို မခံၾကရေပ။ ႏိုးထေနခ်ိန္၌ ေမတၱာတရား ျပည့္၀ၾကေသာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကရ၏။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနစဥ္မွာျဖစ္ေစ အိပ္မက္လွလွ မက္ေနစဥ္မွာျဖစ္ေစ ၿငိမ္းခ်မ္းၾကရေလ၏။

၄။ ေမတၱာသမားသည္ လူသားအားလံုးတို႔၏ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ျဖစ္လာ၏။ သူက သူတစ္ပါးကို ေမတၱာထားေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကလည္း သူ႔ကို ေမတၱာပိုၾက၏။

ၿပံဳးရႊင္လ်က္ မွန္ၾကည့္သူသည္ အၿပံဳးမ်က္ႏွာ၏ ႏႈတ္ဆက္မႈကို ရလိမ့္မည္။ အျပန္အားျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ႐ႈံ႕မဲ့လ်က္ မွန္ၾကည့္လွ်င္ မဲ့ရြဲ႕ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ တူညီေသာ ေရာင္ျပန္အရိပ္ကို ျမင္ရလိမ့္မည္။ ျပင္ပကမၻာကို ျပဳမူသကဲ့သို႔ ျပင္ပကမၻာကလည္း အလားတူ အျပဳအမူျဖင့္ တံု႔ျပန္၏။ ကိုယ္တိုင္ အျပစ္အနာအဆာႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသူသည္ တစ္ျခားသူတို႔၏ သႏၲာန္၌လည္း အျပစ္ကိုသာ ျမင္တတ္၏။ ထိုသူသည္ ေကာင္းကြက္တို႔ကို မသိက်ိဳးကၽြန္ ျပဳတတ္၏။

မိမိတို႔၏ အထြတ္အျမတ္ ေကာင္းကြက္မ်ား၌ အျပစ္အနာအဆာ ရွိေနၿပီး အဆိုးဆံုး အရာမ်ားမွာလည္း ေကာင္းကြက္တို႔ ရွိေန၏။ သို႔ျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔၏ အက်ည္းတန္မႈကိုသာ ႐ႈျမင္ေနရပါသနည္း။ အရာရာ၌ ေကာင္းျမတ္မႈႏွင့္ လွပမႈကိုသာ ႐ႈျမင္ႏိုင္ၾကလွ်င္ အားလံုးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈ ေပါက္ဖြားလာပါလိမ့္မည္။

၅။ ေမတၱာတရားကို က်င့္သံုးသူသည္ လူမွတစ္ပါးေသာ သတၱ၀ါတို႔ အတြက္လည္း ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္၏။ တိရစၧာန္တို႔ကလည္း သူ႔ကို ခ်စ္ခင္၏။ ရေသ့ရဟန္း သူေတာစင္တို႔သည္ ေမတၱာဓာတ္ ျဖန္႔က်က္ထားျခင္းျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာ သားရဲတိရစၧာန္တို႔အလယ္ ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲ၌ ေဘးရန္ကင္းရွင္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကေလ၏။

၆။ တားဆီးမရႏိုင္ေသာ ကံေႂကြးသာ မရွိဘူးဆိုပါလွ်င္ ေမတၱာပြားသူသည္ သူ႔ေမတၱာ၏ စြမ္းအားေၾကာင့္ အဆိပ္စေသာ ေဘးသင့္ျခင္းမ်ိဳး မႀကံဳရႏိုင္။

ေမတၱာသည္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ ခန္႔ၾကမ္းမႈစြမ္းအင္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ သက္ေရာက္မႈတို႔ကို တံု႔ျပန္တိုက္ခိုက္ႏိုင္၏။ ခႏၶာေဗဒ ျဖစ္စဥ္၌ ဗ်ာပါဒစိတ္ကူးသည္ အဆိပ္စြမ္းအင္ကို ထုတ္လႊတ္သကဲ့သို႔ ေမတၱာစိတ္ဓာတ္သည္ ႐ုပ္ခႏၶာခန္႔ၾကမ္းမႈ အက်ိဳးတရားတို႔ကို ဖန္တီးေပး၏။

ဘုရားရွင္ကိုေတာ္ျမတ္ သူ႔ဇာတိေနျပည္ေတာ္သို႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ႂကြေတာ္မူစဥ္က ခုနစ္ႏွစ္ အရြယ္သာ ရွိေသးေသာ သားေတာ္ရာဟုလာသည္ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ “အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရားတို႔၏ အရိပ္သည္ပင္ တပည့္ေတာ္အတြက္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ျဖစ္ပါ၏”ဟု ႐ုတ္တရက္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့၏။ ဘုရားရွင္၏ ေမတၱာဓာတ္သည္ သူငယ္ရာဟုလာကို လႊမ္းမိုးလိုက္၏။ သူငယ္သည္ သံလိုက္ကဲ့သို႔ ဆြဲငင္တတ္ေသာ ေမတၱာစြမ္းအင္ကို ေတြထံခံစားလိုက္ရ၏။

၇။ သူ၏ ေမတၱာစြမ္းအားေၾကာင့္ ေမတၱာဓာတ္ရွိသူကို မျမင္အပ္ မျမင္ႏိုင္ေသာ နတ္ေဒ၀ါတို႔ကလည္း ေစာင့္ေရွာက္၏။

၈။ ေမတၱာေၾကာင့္ လ်င္ျမန္စြာ စိတ္တည္ၾကည္၏။ ရန္လိုေသာ အေတြးလႈိင္းတို႔၏ ေႏွာင့္ယွက္မႈ မရွိေသာေၾကာင့္ သမာဓိကို အလြယ္တကူ ထူေထာင္ႏိုင္၏။ ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးအပ္ေသာ သုခဘံု၌ စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ ေနရလိမ့္မည္။ ထိုသုခကို သူႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားပင္ ခံစားရလိမ့္မည္။

၉။ ေမတၱာသည္ ေမတၱာရွင္၏ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကို အလွဆင္ႏိုင္၏။ မ်က္ႏွာသည္ စိတ္အေျခအေနကို ပံုေဖာ္ေပးသည္မွာ ဓမၼတာျဖစ္၏။ စိတ္ဆိုး ေဒါသ ျဖစ္ေနခ်ိန္၌ ႏွလံုးမွ ေသြးထုတ္လႊတ္မႈသည္ သာမန္ႏႈန္းထားထက္ ႏွစ္ဆ သံုးဆ ပို၍ျမန္၏။ ပူေလာင္ေနေသာ ေသြးသည္ မ်က္ႏွာအထိ တဟုန္းထိုး တက္ေရာက္လာ၏။ ထိုအခါ မ်က္ႏွာနီရဲလား၏။ ညိဳပုတ္လာ၏။ ထိုအခါမ်ိဳး၌ မ်က္ႏွာသည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္လာ၏။ အျပန္အားျဖင့္ ေမတၱာအေတြးသည္ စိတ္ႏွလံုးကို ရႊင္ၿပံဳးေစ၏။ ေသြးသားကို ၾကည္လင္ေစ၏။ ထိုအခါ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အသြင္အျပင္ကို ေဆာင္၏။

ဘုရာရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ သဗၺညဳတဥာဏ္ကို ရေတာ္မူၿပီးေနာက္ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္ႏြယ္မႈ (ပ႒ာန္း)တရားကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူရာ ကိုယ္ေတာ္၏ ႏွလံုးသားသည္ အလြန္ပင္ ေအးၿငိမ္းေနၿပီး (အညိဳေရာင္) အ၀ါေရာင္ အနီေရာင္ အျဖဴေရာင္ လိေမၼာ္ေရာင္ ႏွင့္ ေရာင္စံုေရာယွက္ေနေသာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ ေသြးတို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ အျပင္ဘက္သို႔ ေရာင္ျခည္ေတာ္အျဖစ္ ထြက္ေပၚခဲ့ေၾကာင္း အဆိုရွိ၏။

၁၀။ ေမတၱာျပည့္၀သူသည္ တစ္ပါးသူကို ရန္လိုမုန္တီးစိတ္ မေမြးေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေသရ၏။ ေသလြန္ၿပီးေသာ အခါမွာပင္ သူ၏ ၾကည္လင္ေအးျမေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္သည္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသခဲ့ရသည္ကို ပံုေဖာ္လ်က္ ရွိ၏။

၁၁။ ေမတၱာႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေသဆံုးရေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀မွာလည္း သုဂတိဘံုတြင္ ေမြးဖြားရ၏။ (လြန္ျမတ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ) စ်ာန္သမာပတ္ ရရွိခဲ့လွ်င္ ျဗာဟၼာ့ဘံု၌ ပဋိသေႏၶ ေနရေပလိမ့္မည္။ 

ေမတၱာ၏ စြမ္းပကား

ေသခ်ာသည့္ ဤေလာကီအက်ိဳးမ်ားအျပင္ ေမတၱာသည္ သံလိုက္ကဲ့သို႔ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထား၏။ ေမတၱာသည္ အေ၀းမွာ ရွိသူတို႔ကိုပင္ ၾသဇာသက္ေရာက္ႏိုင္၏။ သူတစ္ပါးတို႔ကို ကိုယ့္ဘက္ပါေအာင္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းႏိုင္၏။

ဘုရားရွင္ကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ရန္အတြက္ မူးယစ္ေနေသာ ဆင္ကို ဘုရားရွင္ထံသို႔ ေမာင္းလႊတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ထိုဆင္ထံသို႔ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ ေမတၱာပို႔လႊတ္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထိုဆင္ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ့သည္။

သူ႔ကိုသတ္ျဖတ္ရန္ အမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္သည့္ ဖခင္ဘုရင္ကို ဘုရားေလာင္း မင္းသားငယ္က မည္သို႔မည္ပံု အကန္႔သတ္မဲ့ေမတၱာ ပို႔လႊတ္ခဲ့သည္ကို ညႊန္ျပရန္အတြက္ လွပေသာ ပုံျပင္ဇာတ္ေၾကာင္းတစ္ခုကို ထုတ္ႏုတ္ကိုးကားႏိုင္၏။ အရြယ္ပင္ ငယ္ေသာ္လည္း အေလာင္းေတာ္ မင္းသားသည္ ဤသို႔ ၾကံစည္စဥ္းစား၏။

“ေမတၱာတရားကို က်င့္သံုးရန္ အခြင့္ေကာင္း ျဖစ္ေပ၏။ ခမည္းေတာ္သည္ ငါ့ေရွ႕မွာ ရပ္ေန၏။ မယ္ေတာ္ခမ်ာ ငိုေနရွာသည္။ အာဏာပါးကြက္သားသည္ ငါ၏ လက္ေျခတို႔ကို ျဖတ္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒုကၡသည္ ငါသည္ အလယ္မွာ ရွိေန၏။ ေလးေယာက္သားတို႔ကို မခြဲမျခား တစ္သားတည္း ငါ ေမတၱာထားရမည္။ ငါ့ ခမည္းေတာ္မင္းႀကီး သူ၏ ရက္စက္ေသာ အျပဳမူေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡ မႀကံဳရပါေစႏွင့္။ အနာဂတ္ကာလ၌ ငါသည္ ဘုရား ျဖစ္ရပါေစသတည္း။”

တစ္ခုေသာ ဘ၀၌ ဘုရားေလာင္းသည္ မင္းဥယ်ာဥ္မွာေနရင္း ခႏၲီပါရမီကို ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူ၏။ မူးယစ္ေနေသာ ဘုရင္ႀကီးသည္ အေလာင္းေတာ္၏ ခႏၲီကို စမ္းသပ္၏။ စိတ္ဆတ္ေသာ ဘုရင္ႀကီးသည္ အေလာင္းေတာ္ကို ေျခႏွင့္ကန္ေၾကာက္၏။ အေလာင္းေတာ္၏ လက္ေျခတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္၏။ အေလာင္းေတာ္ကား ခႏၲီကို လက္ကိုင္ထားလ်က္ပင္။ စိတ္တိုလာေသာ ဘုရင္ႀကီးသည္ အေလာင္းေတာ္၏ ရင္၀ကို ကန္ေၾကာက္၏။ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနၿပီး ေသြးအိုင္၌ လဲေနေသာ အေလာင္းေတာ္သည္ ဘုရင္ႀကီးအတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းပင္ ေတာင္းေပးလိုက္ေသး၏။ သူကဲ့သို႔ေသာ ေယာက်္ားျမတ္တို႔သည္ အမ်က္ထြက္႐ိုးမရွိဟု ေျပာဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီး အသက္ရွည္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးေလ၏။

ဘုရားရွင္သည္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ နမူနာေကာင္းအျဖစ္ က်င့္ေဆာင္ျပေတာ္မူခဲ့၏။

“ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ စစ္ေျမျပင္၌ ေလးမွ (မိမိအေပၚသို႔) က်ေရာက္လာေသာ ျမားကို မတုန္မလႈပ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံသကဲ့သို႔ ငါဘုရားသည္ လြန္က်ဴးေစာ္ကားေသာ စကားကို သည္းခံအံ့။ (ေလာကီဘုံသား) လူအမ်ားသည္ သီလမရွိသည္သာတည္း”ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။

ႏိုင္ငံမ်ားစြာတို႔ စစ္လက္နက္ အျပည့္တပ္ဆင္ထားၾကသည့္ ေနရာ၊ အခ်င္းခ်င္း ၿခိမ္းေျခာက္ေနၾကသည့္ ေနရာ၊ လူ႔အသက္သည္ အခ်ိန္မေရြး ပစ္လႊတ္ႏိုင္ေသာ အႏုျမဴလက္နက္၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ အႏၲရာယ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ ေနရာ၊ ၀႐ုန္းသုန္းကား ႏိုင္လွေသာ၊ စစ္မက္လိုလားေသာ၊ မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနေသာ ယေန႔ကမၻာ၌ ေမာင္ႏွစ္မမ်ားသဖြယ္ ျပည့္စံုၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ညီညြတ္မွ်တစြာ ေနထိုင္ ရွင္သန္ႏိုင္ေရးအတြက္ တစ္ေျပးညီ ထားအပ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရား အမွန္ပင္ လိုအပ္ေနပါေလၿပီ။

အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္စီးေစတတ္ေသာ ဗံုးလက္နက္မ်ား၊ အျခားေသာလက္နက္မ်ားတို႔ျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရလွ်င္ ေမတၱာကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုးရန္ ျဖစ္ႏိုင္ပါမည္ေလာ။

ဟုတ္ေလၿပီ။ ေကာင္းကင္ယံမွ ဗံုးမိုးရြာခ်သည့္အခါ အားနည္းသူတို႔ ဘာတတ္ႏိုင္မည္နည္း။ ထိုသို႔ေသာ ကပ္ေဘးဆိုးမွ ၎တို႔ ေရွာင္လႊဲႏိုင္ၾကပါမည္ေလာ။

မေရွာင္သာသည့္ ေသေဘးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရမည့္အခါ ေသေစႏိုင္ေသာ ထိုဗံုးတို႔ကို ဗုဒၶဘာသာ ေမတၱာျဖင့္ တံု႔ျပန္ရန္သာ ရွိေတာ့သည္။

႐ုပ္၀ါဒ၏ အဖ်က္လက္နက္မ်ားကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဤေမတၱာတရားႏွင့္ အစားထိုးေရးအတြက္ စစ္လိုလားေသာ ႏိုင္ငံမ်ား အားလံုးကို တိုက္တြန္းႏိုင္ၾကမွသာလွ်င္၊ ကမၻာကို အင္းအား လက္နက္တို႔ျဖင့္ မအုပ္ခ်ဳပ္ဘဲ ေျဖာင့္မတ္မႈ ေမတၱာတရားတို႔ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ၾကမွသာလွ်င္ ဤေလာက၌ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ တည္ရွိလာေပလိမ့္မည္။

အေရးပါသည္ဆိုေသာ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္း အားလံုးနီးပါးပို ပစ္ထားခဲ့၍ မိမိကိုယ္တိုင္ေရာ တစ္ျခားလူသားမ်ားပါ ဤေမတၱာ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို က်င့္သံုးႏိုင္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးပမ္းသင့္ေပသည္။

နာဒရေထရ္ ၏ The Way to Nibbana ကို ဘာသာ ျပန္ဆိုပါသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။